Παναγιώτη Γκλαβίνης: «Nothing is agreed until everything is agreed»

Από το Liberal

Με τη φράση αυτή προειδοποίησε η Christine Lagarde στη συνέντευξη Τύπου που έγινε μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup στις 22 Απριλίου, ότι –ακόμη κι αν έχουν συμφωνηθεί ή συμφωνηθούν κάποια πράγματα– τίποτε δεν κλείνει αν δεν υπάρξει συμφωνία για όλα τα πράγματα.
Πρόκειται για μια πολύ γνωστή τεχνική στις διεθνείς διαπραγματεύσεις, η οποία παραπέμπει σε συμφωνίες package deal. Η πιο ακραία εφαρμογή της γίνεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, όπου αν δεν υπάρξει συμφωνία για όλα, δεν κλείνει ο γύρος διαπραγματεύσεων. Λόγος για τον οποίο δεν έχει κλείσει ακόμη ο Γύρος της Doha, που τρέχει από το 2001!
Η Christine Lagarde έκανε πράξη την «απειλή» της και δεν προσέρχεται στο Eurogroup της 9ης Μαΐου, διότι θεωρεί ότι μπορεί να στριμωχτεί χωρίς να το θέλει, τη στιγμή που δεν έχουν κλείσει όλα τα θέματα, κυρίως δε η βιωσιμότητα του χρέους, η οποία εξαρτάται από το σενάριο πάνω στο οποίο όλοι θα συμφωνήσουν ότι είναι το επικρατέστερο για την ελληνική οικονομία.
Να, όμως, που η κυρία Lagarde αμφισβητεί ανοικτά τα νούμερα της Eurostat και ζητά επανέλεγχο. Έγινε ο επανέλεγχος;
Αυτό το κάνουν για να δουν κατά πόσον βγαίνουν τα νούμερα. Αν δηλαδή βγαίνει το πρόγραμμα με τα 9 δις μέτρα, τότε η μελέτη βιωσιμότητας του χρέους θα είναι θετική χωρίς να χρειαστεί ελάφρυνση. Στο τραπέζι, λοιπόν, του Eurogroup της Δευτέρας δεν θα βρεθεί απαραιτήτως η ελάφρυνση του χρέους, εάν συμφωνήσουν οι δανειστές μας μεταξύ τους ότι τα 9 δις μέτρα αρκούν για να καταστήσουν το χρέος μας βιώσιμο.
Αυτό πέτυχε ο κ. Σόιμπλε στην Ουάσιγκτον στις 10 Απριλίου και το επέβαλε στο Eurogroup, παρουσία και της κυρίας Lagarde, στις 22 Απριλίου. Να «φορτώσει» στη χώρα 9 δις μέτρα, ώστε το πρόγραμμα να βγαίνει στα χαρτιά.
Κάτι τέτοιο, το «έφαγε» κατ’ αρχήν το ΔΝΤ, διότι εγκλωβίστηκε στα ίδια τα νούμερά του. Αυτό έλεγε –έστω και ως υπόθεση εργασίας– πως η Ελλάδα χρειάζεται να λάβει 9 δις μέτρα για να καταστήσει το χρέος της βιώσιμο χωρίς ελάφρυνση, πλην όμως το ίδιο δεν πίστευε ότι κάτι τέτοιο ήταν ρεαλιστικό.
Η γλώσσα του σώματος της κυρίας Lagarde στην προηγούμενη συνεδρίαση του Eurogroup και στις συνεντεύξεις που έδωσε στη συνέχεια, αποκαλύπτει πως η ισχυρή κυρία του διεθνούς οικονομικού συστήματος δεν αρέσκεται στο να σύρεται στα πολιτικά παιγνίδια των Ευρωπαίων. Εδώ, όμως, φαίνεται πως συμφωνούσαν και οι Αμερικανοί. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Ένα κοινό εργαλείο Ευρωπαίων και Αμερικανών, που ελέγχεται από το G-7.
Το οποίο G-7 συνεδρίασε σε ευρωπαϊκή σύνθεση στο Αννόβερο στις 25 Απριλίου, ήτοι τρεις μέρες μετά το Eurogroup, και μένει να δούμε τι αποφάσισε για τη χώρα μας. Ο δε Ιάπωνας πρωθυπουργός συνάντησε την κυρία Merkel δέκα μέρες μετά, ήτοι στις 4 Μαΐου. Η Ιαπωνία φέτος ασκεί την προεδρία του G-7. Το άτυπο, πλην καίριο αυτό όργανο του διεθνούς οικονομικού συστήματος καλούνταν πάντοτε να εγκρίνει προηγουμένως τις κρίσιμες για τη χώρα μας αποφάσεις των δανειστών μας.
Η τύχη μας στα χέρια των ξένων
Με τούτα και με κείνα, η τύχη μας βρίσκεται ακόμη μια φορά στο έλεος των ξένων αποφάσεων. Το τι θα γίνει, δεν είναι γνωστό. Το ότι οι ξένοι έχουν αποφασίσει τι να κάνουν με την Ελλάδα, είναι πλέον ει βέβαιο.
Μπορεί να επηρεάσει την απόφασή τους η ελληνική Κυβέρνηση;
Όχι, δεν μπορεί, είναι πλέον αργά και το ξέρει. Απώλεσε ολοσχερώς όποια αξιοπιστία της είχε απομείνει έναντι δανειστών και συμμάχων. Είναι δε σαφές από την φράση που χρησιμοποίησε η κυρία Lagarde στην συνέντευξη τύπου της 22ας Απριλίου, ότι –εφόσον δεν έχει κλείσει σε όλα τα θέματα η συμφωνία– δεν υπάρχει συμφωνία για κανένα θέμα. Άρα, το γεγονός ότι έσπευσε η Κυβέρνηση να φέρει προς ψήφιση το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια μονομερή ενέργεια εκ μέρους της, στην οποία προχώρησε γνωρίζοντας τους κινδύνους.
Πολλοί λένε πως η Κυβέρνηση κτίζει story για εκλογές. Το αντίθετο συμβαίνει. Η Κυβέρνηση γκρεμίζει τις γέφυρες πίσω της και προχωράει μπροστά. Δεν θα πέσει παρά μόνον αν την ρίξει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που τη στηρίζει. Δεν θέλει να πάει σε εκλογές. Εάν περάσει τον κάβο του σαββατοκύριακου, το επόμενο ραντεβού της θα είναι για τις 24 Μαΐου, όταν θα συγκληθεί το επόμενο Eurogroup.
Η Κυβέρνηση ζει μέρα με τη μέρα. Ο κύριος Τσίπρας δεν φιλοδοξεί να γίνει Μαδούρο στην Ελλάδα. Την ευκαιρία αυτή, την έχασε πέρυσι, αμέσως μετά το δημοψήφισμα. Ο κύριος Τσίπρας θέλει να γίνει Αντρέας. Θέλει το Πασόκ. Όλο το Πασόκ. Θέλει και την κοινωνία Πασόκ. Αυτά θέλει. Πλην, όμως, με τι κόστος τα θέλει; Με κάθε κόστος. Κι εδώ διαφοροποιείται από τον Ανδρέα που μιμείται.
Το ερώτημα που τίθεται, από την άλλη μεριά, είναι κατά πόσον μπορούν οι ξένοι να ρίξουν την Κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Όχι, δεν μπορούν. Και δεν το θέλουν. Απλά, συνάγουν τις συνέπειες των δικών μας πράξεων ή παραλείψεων. Τίποτε πέραν αυτού.
Πολλοί αναμένουν από τους ξένους να κάνουν τη δουλειά που δεν κάνανε οι ίδιοι σε τέσσερις μέχρι τώρα εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες ανέδειξαν πρώτο τον Σύριζα. Ας το ξεχάσουν. Δεν πρόκειται να παρέμβουν οι ξένοι στα εσωτερικά πράγματα της χώρας. Ούτε καν να εξωθήσουν την Κυβέρνηση σε παραίτηση, ανεβάζοντας τις απαιτήσεις τους. Ο λογαριασμός πρέπει να βγαίνει κι αυτό είν’ όλο. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν βγαίνει; Θα πάρεις μέτρα. Δεν μπορείς να πάρεις μέτρα; Θα πρέπει να ξαλαφρώσουν το χρέος οι εταίροι σου αν σε θέλουν ακόμη στο Ευρώ. Δεν το ξαλαφρώνουν; Σε θέλουν εκτός Ευρώ. Όλα δεν μπορεί να τάχει κανείς στη ζωή του.
Ούτ’ εμείς μια άλλη κυβέρνηση όταν ψηφίζουμε τον Σύριζα 4 φορές! Ούτε οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα στο Ευρώ με όλο το χρέος της! Αυτά τα επισημαίνει το ΔΝΤ γιατί δεν κάνει πολιτική. Ιατρική κάνει. Κάποιοι, στο μεταξύ, θέλουν το ΔΝΤ μέσα στο πρόγραμμα χωρίς την ιατρική του. Ε, ούτε αυτό γίνεται, τι να κάνουμε.

*«Nothing is agreed until everything is agreed»: «Τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί, μέχρι να συμφωνηθούν όλα»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία