Αχιλλέας Γραβάνης: Ναι είμαι οργισμένος, είμαι πλέον άλλος




Για χρονια ανεχόμασταν και στογγυλευαμε! ΄

Απο καλη πρόθεση, απο καλοπιστία, απο ευγένεια, επειδή επρεπε για χίλιους δυο λόγους (προσωπικούς η και noble) και φτάσαμε σημερα εδω. Στον πάτο! 

Νιωθω συνυπεύθυνος, πρωτα και κυρια ως εκπαιδευτικός, ως η υποτιθέμενη ιντελιγκέντσια της χωρας. 

Αυτο τα τελευταία χρονια δεν το άντεξα και ειμαι πλεον ο εφηβικός εαυτός μου. Μην περιμένετε φιλοσοφίες και περίπλοκα φιλολογικά σχήματα, δεν τα κατεω! 

Θα εκφράζομαι σαν ένας πολίτης που είχε την τύχη-ατυχία να ζήσει και να ζει κι έξω και να συγκρίνει, που δεν ζήτησε τιποτα απο το σύστημα και δεν δέχθηκε τιποτα μεγαλοσχημο απο οτι αυτο του πρότεινε και που για χρονια δούλευε στον χώρο που του έταξε η τύχη, το προσωπικό ενδιαφέρον και η προσπάθεια χρονων. 

Και επειδή ειχα αυτη την τύχη-ατυχία να συγκρίνω, να βλεπω καπως καθαρά τι εγινε τα τελευταία πολλα χρονια ειμαι οργισμένος. 

Αυτο που ξεχείλισε το ποτήρι ειναι οτι οι πολιτικές ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς με τις οποιες μεγάλωσα μεταλλάχθηκαν στις πιο συντηρητικές, στις πιο ακραία ολοκληρωτικές, να φτάνουν να κανουν σημερα ανερυθρίαστα κολεγιες με την λουμπεναρια, τον εθνολαικισμο, την γραφικότητα, την ακροδεξιά, να επιδιώκουν τον καθεστωτισμό. 

Για την Εξουσια! 

Για τα γεμίσουν τα απιστευτα ανεκπλήρωτα ζωής τυχάρπαστων μετριότατων σε όλα τους ανθρώπων της αριστεράς. 

Για να γίνουν υπουργοί και γραμματείς και μεγαλοσχήμονες τενεκέδες ξεγάνωτοι που δεν εχουν πετύχει τιποτα στη ζωή τους μόνοι τους, που ογκοσαν για χρονια στους κομματικούς διαδρομους του αναχρονισμού. 

Ειμαι οργισμένος και δεν με αναγνωρίζουν πολλοί φίλοι για χρονια, γιατι προσπαθω σε αυτήν την κακομαθημένη κοινωνια της αρπαχτής, του βολέματος και της (αυτ)απάτης μαζί με τους συνεργάτες και φίλους μου να δημιουργήσουμε πράγματα σημαντικα οχι μονο για τον βαλκανικό μικρόκοσμο μας αλλα και διεθνως. 

Ο λόγος μου λοιπόν θα ειναι αυτος που νιώθει ενα παιδί δίχως μέλλον που προσπαθει στην σημερινη Ελλαδα. 

Δεν με νοιάζει πια πως νιώθουν οι μεγαλοσχήμονες, με νοιάζει να ειμαι ο εφηβικός εαυτός μου, αυτος της θεσσαλικής επαρχίας με όνειρα και δύναμη δημιουργίας. 

Με νοιάζει να ξέρουν οι πολλοί σημαντικοί φίλοι μου που δεν εχουν διαθεση, κουράγιο πια να μιλήσουν δημοσια οτι νιώθουμε ακριβως τα ίδια.

Με νοιάζει επισης οι αγαπημένοι μου φοιτητές και οι συνεργάτες μου να ξέρουν οτι νιωθω το ίδιο πνιγμένος οπως αυτοί. 

Ναι, θα σκούζω και σε όποιον αρέσει, για τους άλλους ....

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία