Σαββατοκύριακο με δανεικά (3): Εγώ Άη Στράτη δεν φοβάμαι

Σιγά μη δεν είχαν έναν άλλο να προτείνουν. Έναν κεντροπερίεργο, ένα σοσιαλκάτι, τόσοι περιμένουν, είναι γεννημένοι για τέτοιες θέσεις και συνήθως κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Η πρόταση Βύρων είναι κάτι άλλο. Είναι η γελοιοποίηση του θεσμού του ΕΣΡ και αυτός είναι ο στόχος.

Τους ενοχλούν οι θεσμοί του αστικού κράτους, τι θα πει ανεξάρτητες αρχές, παραμύθια τούμπανα. Εδώ ο λαός εξέλεξε αριστερή κυβέρνηση να εφαρμόσει την ιδεολογία της να τον πάει στο σοσιαλισμό. Δεν θα παίζουμε τις κουμπάρες. Και με όσους τις παίζουμε είναι γιατί στο δρόμο το δημοκρατικό έχει και στάσεις. Κάτι ξέχασα να γυρίσω πίσω να το πάρω και κάτι γίνονται έργα - προσοχή - παράκαμψη. Ο δρόμος όμως είναι αυτός και το καραβάνι προχωρά.

Η γελοιοποίηση των θεσμών αρέσει στους φανατικούς αριστερούς και ακροδεξιούς, όλο το αγανακτισμένο κίνημα στηρίχτηκε σ’ αυτό. Είναι το μίσος του οπαδού για το διαιτητή που  παίζει την ομάδα του 50-50.  Πολύ πριν το «μας ψεκάζουν» υπάρχει το «όλοι τα παίρνουν». Η θυματοποίηση είναι άριστο εργαλείο όταν απευθύνεσαι σε πολιτικά αγράμματους. Αυτή την εποχή υπάρχει κόσμος που καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση δέχεται ύπουλη κυβερνοεπίθεση από το κατεστημένο. Τη συνδέει με τους δανειστές και την υπόθεση του χρέους και καθαρίζει. Ότι και να συμβεί ένα 15%, το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το έχει αβλεπεί. Αυτής όμως της ποιότητος.

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή η τακτική περιορίζει την εμβέλεια του συνασπισμού προς τα δεξιά. Γιατί οι πούροι ντούροι αριστεροί που περίμεναν grexit και επανάσταση  την κάνουν προς άλλα σχήματα καταγγέλλοντας αυτούς που δεν σέβονται την ιστορία της Αριστεράς. Οι δε κεντρώοι πλην όμως πρόθυμοι που είχαν ξεμυτίσει καλοχτενισμένοι και έτοιμοι για σέλφι με την εξουσία τώρα μαζεύονται γιατί η γελοιότητα έχει και όρια. Και δεν θέλουν να…

Όλα αυτά όμως είναι τακτική. Δεν είναι το βάθος της ιστορίας. Η χώρα συνθλίβεται από τον αντιπαραγωγισμό, που φέρνει τη φτώχεια. Ο Έλληνας που έχει λεφτά ανοίγει καφενείο και σουβλατζίδικο. Ο Έλληνας που έχει γλιτώσει κάτι από τα σαγόνια του κράτους - καρχαρία πάει να το ξοδέψει στο καφενείο και στο σουβλατζίδικο. Ότι ώρα και αν περάσεις είναι γεμάτα. Από νεύρα και στομάχια θα πεθάνει ο Έλληνας.

Το θεσμικό χάος που προκαλούν οι σκοπίμως αλλοπρόσαλλες πολιτικές αποθαρρύνουν κάθε επενδυτική ιδέα. Κυρίως την εξωτερική που θα ήταν και γενναία. Όποιος αφελής νομίζει ότι θα ξεκινήσουν ποτέ  έργα στο Ελληνικό με τους παίκτες αυτούς στην εξουσία είναι γελασμένος. Κάποιοι έχουν στόχο την ερήμωση και μέσω αυτής το σοσιαλισμό, άλλοι πάλι θέλουν επενδύσεις αλλά με αυτούς ρυθμιστές ώστε να δουλεύει το πράγμα όπως παλιά και άλλοι  απλά κοιτάνε την κατάρρευση. Ο τόπος, η δημοκρατία και η ελευθερία κατάντησαν έννοιες κενές περιεχομένου; μια αυταπάτη που τριγυρνά στον Άη Στράτη;

Μια κατάσταση σουρεάλ με κυβέρνηση ασουρμπανιμπάλ και διάφορους καρατερίστες, Φώτης, Βύρων, Στέφανος, Μαριλού και ότι νάναι  σε ρόλους που δεν παίχτηκαν ακόμα ή δεν θα παιχτούν ποτέ. Το κεφάλαιο που επενδύουμε.

Τώρα κάποιος σοβαρός αρθρογράφος (Α. Παπαχελάς) έγραψε ότι καθώς θα πηγαίνουμε σε εκλογές αλλαγής φρουράς πιθανόν να εμφανιστεί και εδώ το φαινόμενο Μάκρι, και οι αγορές στήσουν πάρτι τρελό όπως και στην Αργεντινή μπροστά στην προσδοκία ότι ο Κ. Μητσοτάκης έρχεται να αλλάξει κάπως αυτήν την έρημη χώρα. Δεν ξέρω μακάρι. Όχι τίποτις άλλο αλλά να βρουν δουλειά οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ώστε να φύγουν από τα hot spot της ντροπής και ενσωματωθούν στην κοινωνία. Γιατί οι δικοί μας κομμάτι χλωμό το βλέπω να σπεύσουν στις φάμπρικες και στα συνεργεία. Αν αφήσουν τα καφενεία, αυτά θα κλείσουν και τότε κάλιο να πάμε όλοι μετανάστες.

Και τέλος μια ωδή στα παιδιά μας που την κάνουν και πάνε έξω να βρουν την τύχη τους, να δικαιώσουν τους γονείς και τους δασκάλους τους. Πάντα κάποια  έφευγαν αλλά τα σημερινά δεν θα γυρίσουν πίσω. Τα χαίρομαι, τα θυμάμαι μπουμπούκια να ανοίγουν, τα βλέπω τώρα ώριμα να μεγαλουργούν, μου στέλνουν χαιρετίσματα και like δάσκαλε. Και τα δικά μου ετοιμάζονται, είναι πιο μικρά αλλά τα βλέπω υπ’ ατμόν. Και μεις; Τι θα απογίνουμε εμείς σε μια χώρα γερόντων. Ποιος θα δουλεύει για τη σύνταξή μας; Ποιος θα μας γιατροπορέψει ρε αναίσχυντοι; Η τύχη μας είναι να πεθάνουμε μέσα στα λερωμένα μας βρακιά;