ΣK με δανεικά (10): Μένουν μέχρι να φύγουν

Ε ναι μην παίρνουμε και θάρρος

Φεύγουν. Αργά ή γρήγορα θα πάνε σε εκλογές, θα ηττηθούν και θα φύγουν. Δεν θα το κάνουν πρόθυμα. Είναι και τα μισθά στη μέση και σε τέτοιες εποχές δεν πετάς λεφτά έτσι για πλάκα. Το ιερό για όλους μας προσωπικό συμφέρον το έχουμε υποτιμήσει. Θεωρούμε τους πολιτικούς και δη της αριστεράς υπεράνω χρημάτων. Υπεράνθρωπους. Δεν θα το κάνουν τόσο πρόωρα εκτός και αν το απαιτούν έκτακτες συνθήκες ή  εκτιμήσουν ότι κινδυνεύουν με συντριβή. Προς το παρόν κάτι τέτοιο δε φαίνεται. Και οι έκτακτες συνθήκες θα είναι οδυνηρές και καλύτερα να μην περνάνε ούτε από το μυαλό μας. Οι δημοσκοπήσεις λένε μόνο τη μισή αλήθεια. Το αντιμνημονιακό και αντιδυτικό μένος είναι πλειοψηφικό μέσα στην κοινωνία και εκπροσωπείται πολιτικά, κύρια από αυτούς. Δεν ξέρω αν είναι ακόμα 60% αλλά είναι πολύ.

Αλλά η ροπή της κοινωνίας έχει πια αλλάξει. Χάνεται ο φανατισμός του Συριζαίου. Οι συγγενείς ντρέπονται πια περισσότερο να εκδηλωθούν. Οι ισαποστάκηδες (κυρίως φωφικοί) επιμένουν αλλά μετράνε με το υποδεκάμετρο την ίση απόσταση στα λόγια τους. Οι «είδα φως και μπήκα» είναι απογοητευμένοι και λένε ότι θα κοιτάξουν το συμφέρον τους όταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή. Κάτι ακροδεξιοί που αγάπησαν ξαφνικά τον κομμουνισμό λένε να επιστρέψουν σε πάτρια εδάφη, όχι βέβαια στη ΝΔ. Οι κανονικοί άνθρωποι αναζητούν την κανονικότητα. Αυτό που όλα παίζονται σε κάθε νέα αξιολόγηση που δεν κλείνει, οι ψευτοτσαμπουκάδες και μετά στα τέσσερα, η διγλωσσία και όλη αυτή η πολιτική μπίχλα έχει κουράσει και αρχίζει πλέον να εξοργίζει. Η ακροαριστερά που είναι και φωνακλού αισθάνεται ότι εισπράττει κάτι και θα φωνάζει περισσότερο.

Η άλλη είναι ΔΥ και ο σύζυγος επίσης. Το μισθό δεν τους τον πείραξε ο Αλέξης, για το χαλαρό κλίμα στη δουλειά τους ούτε λόγος, αλλά η μανούλα της περιμένει για κάτι χημειοθεραπείες και δεν έχουν το φάρμακο. «Μήπως ο Κυριάκος βάλει τα πράγματα σε μια τάξη; Μήπως τον γουστάρουν οι δανειστές και του χαλαρώσουν το λουρί; Μήπως φέρει δουλειές και πάνε και δουλέψουν οι άνεργοι και μαζευτούν φόροι και δώσει και σε μας το κράτος κάτι παραπάνω; Γιατί καλή η αριστερά και ο τσαμπουκάς της αλλά δεν είδαμε και φως ρε παιδί μου. Μήπως σκύβει πολύ στη Μέρκελ; Μήπως του κάνουν πλάκα; Και το 300άρι; Τι να σου κάνει, ψίχουλα, άσε που η δικιά μου μάνα δεν θα το πάρει ολόκληρο γιατί είναι σε πιο πάνω κλίμακα…»

Αν σήμερα ελπίζουμε βάσιμα σε μια αλλαγή σωτηρίας, δεν το οφείλουμε στη σύνεση των συμπατριωτών μας ή στην ειλικρινή τους μεταμέλεια για το έγκλημα που έκαναν να φέρουν αυτούς τους καταπληκτικούς τύπους στην εξουσία. Το οφείλουμε στην πλήρη ανικανότητα των τύπων να κάνουν στοιχειώδη πράγματα ώστε να χρυσώσουν ελαφρώς το χάπι των αφελών και παραπλανημένων. Κάτι να ενθουσιάσουν τον αγρότη στο καφενείο.  Να γλυκάνουν τους θλιμμένους μακρινούς ή κοντινούς συγγενείς της αριστερής παράταξης που περίμεναν πως και πως  κάτι αριστερό και «αντισυστημικά εκσυγχρονιστικό» ώστε να βάλουν και αυτοί μια πλάτη. Βλέπω τόσους σφιγμένους κεντροαριστερούς που θέλουν να ουρλιάξουν «Ζήτω ο ΣΥΡΙΖΑ» και τους λυπάται η ψυχή μου. Και φωνάζουν κάτι άκυρα για τον Κάστρο, θεός σχωρέστον.

Αν ήταν απλώς μια συνήθης κακή κυβέρνηση θα είχαν τώρα 25-30%. Αλλά βλέπει ο κόσμος ότι καταρρέει το σύμπαν, ότι του χώνουν το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη, ότι μπορεί να τον μπλέξουν σε τίποτα μπαλαλάδες με τους Τούρκους, ότι δουλειές δεν φαίνονται ούτε με το κιάλι, ότι η εγκληματικότητα καλπάζει και το προσφυγικό θεριεύει καθότι έρχονται και οι Αφρικανοί και σου λέει «basta». Και πάλι δεν ξέρω πόσο πολύς είναι  ο κόσμος που το λέει ή θα το πει τελικά στην κάλπη.  Αλλά φτιάχνεται κλιματάκι. Σημασία έχει να το πει ο κόσμος της δεξιάς, ο δεξιός ο ψηφοφόρος, αυτός που συνήθως λοιδορούμε   και να σηκωθεί να πάει να ψηφίσει το κόμμα του. Να φανατιστεί και να φέρει και το παιδί ή τη γριά μάνα του μαζί.  Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε αλλαγή μόνο με τη μέγιστη δεξιά συσπείρωση. Εκεί φτάσαμε.  Αν η ΝΔ περιμένει να τη βοηθήσει το κέντρο (αριστερό) κλάφτα Κυριάκο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνάει τη συνταγή που τον έφτασε στα ύψη. Και τη ξαναμαγειρεύει παίρνοντας εξ ανάγκης μεγαλύτερα ρίσκα. Επειδή είναι και άλλοι παίκτες στην αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή εξέδρα καλό είναι η αριστερά να τους έχει από κοντά μπας και τσιμπήσει κάτι από δαύτους. Σωστό είναι. «Σιγά μην είναι όλοι φασιστόμουτρα. Παραπλανημένοι είναι. Αν είχαν ακούσει προσεκτικά τον Πάνο ή τον Αλέξη δεν θα είχαν πάει στο Μιχαλολιάκο. Δικός μας κόσμος είναι. Μεροκαματιάρηδες και εχθροί του Σόιμπλε.» Γιαυτό και πάνε όλοι μαζί εκδρομή στη Ρω και κάνουνε σινιάλα στους Τούρκους απέναντι και τους χαζεύουνε με τα κιάλια για να καταλάβουν και οι ψηφοφόροι της Χαυγής ότι όλοι από το ίδιο ταράφι είναι, αλλά κάποιοι είναι και της εξουσίας και να τους προτιμήσουν.

Είναι όμως οι φίλοι μας πραγματικοί αντιευρωπαϊστές; Είναι πραγματικοί ιδεοληπτικοί αριστεροί; Κάποιοι είναι και γι αυτό στράβωσαν όταν το κόλπο «δραχμή - πείνα και Βενεζουέλα» δεν προχώρησε και είτε έφυγαν γρήγορα και έντιμα, είτε έμειναν για νάχουν τα επιδόματα της εξουσίας και να πουλάνε τον αριστερισμό με δόσεις. Κλασσική περίπτωση ο καθηγητής που αν τον άφηναν θα άνοιγε τις φυλακές για όλους μιας και το έγκλημα είναι συνέπεια της ταξικής φύσης της κοινωνίας και όχι προσωπική επιλογή του καθενός μας. Γιατί αντικαταστάθηκε όμως; Γιατί εξουδετερώθηκαν ο άλλος που δεν ήθελε επενδύσεις και ο «κάνω θρησκευτικά με έντεχνο» που άνοιξε μέτωπο με την εκκλησία; Ο γάτος που πήγε να δουλέψει τους Κινέζους στο λιμάνι;

Οι σκληροί που απέμειναν μετά την κωλοτούμπα αποσύρθηκαν γιατί με τον αριστερισμό δεν μπορείς να πας μακριά  σε ευρωπαϊκό περιβάλλον. Σε μια εποχή που ακόμα και οι σοσιαλιστές υποχωρούν παντού είτε ως Ολάντ είτε ως Ρέντσι. Αν θέλουν να διατηρήσουν την κάρτα επιβίβασης στο όχημα της εξουσίας πρέπει να παίξουν αλλιώς. Σαφώς με αριστερή επιδερμίδα και αντιΔΝΤ χροιά, αλλά με τάσεις μετατόπισης προς την κεντροαριστερά. Γιατί δεν τους χωρίζει η άβυσσος και τους ενώνει το κράτος. Μεγάλο, δραστήριο και δικό μας.  Και ο Πάνος; Και αυτός μέσα, τι είναι η κεντροαριστερά να μη χωράει και τον Πάνο; Αλλά αν αυτός πάλι δεν θέλει υπάρχουν τόσοι και τόσες να πάρουν τη θέση του. Αρκεί να υπάρχει μαρούλι. Και στην πολιτική κάτι τέτοιο είναι μόνο η εξουσία. Ο λαός καταπίνει εύκολα τα πάντα αρκεί να του σερβίρονται μαραζιάρικα με έμφαση στην αδικία και στο ανυπότακτο της φυλής. Αυτή είναι και η μήτρα της επιτυχίας του Αλέξη. Είπε δεξιά πράγματα με αριστερό τρόπο.

Στην επόμενη βουλή η ΝΔ θα είναι όχι απλά μόνη αλλά απομονωμένη. Αν είναι αυτοδύναμη θα κυβερνήσει με όλους τους άλλους εναντίον της. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ πολύ γρήγορα θα βρουν κοινό βηματισμό και αυτό ήδη φαίνεται. Τα χαμόγελα και τα πειράγματα στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές δείχνουν το δρόμο.  Οι πολύ δεξιοί της συμπαράταξης θα την κάνουν προς ΝΔ και οι πιο αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ προς ΛΑΕ ώστε να αφήσουν τους «ερωτευμένους» μόνους. Αν πάλι η ΝΔ δεν είναι αυτοδύναμη δύσκολα θα πάρει από κάποιο άλλο σχήμα τις ψήφους που θα της λείπουν για να σχηματίσει κυβέρνηση. Βέβαια να μην ξεχνάμε το ατομικό συμφέρον. Αλλά αυτό θα μετρηθεί υπό τις συνθήκες που θα επικρατούν τότε.  Η πιθανότητα να πάμε σε επόμενες εκλογές με απλή αναλογική είναι μεγάλη. Και τότε, άστα καλύτερα. Η Ελλάδα είναι δεμένη χειροπόδαρα με τον εκρηκτικό μηχανισμό αλλά μην το λέτε γιατί γίνεται η ψυχή των συμπολιτών μας μαύρη και δεν το αντέχουν. Χρονιάρες μέρες.

Ρωτούν διάφοροι, μα γιατί ο Κυριάκος δεν κάνει άνοιγμα στο κέντρο, την κεντροαριστερά κλπ. Για διανοούμενους μιλάνε πάντα, τίποτα καθηγητές, άντε και πολιτικούς από τα αζήτητα. Και να κάνει ποιος θα ανταποκριθεί; Ελάχιστοι άξιοι τολμητίες ή κάποιες κακές περιπτώσεις. Υπάρχει χάσμα, δεν είναι θέμα πολιτικό είναι νοοτροπιών και συμφερόντων. Κάποιος ή κάποια που έχουν χρεωθεί στην ευρύτερη αριστερά από τα νιάτα τους και έχουν κάνει καριέρα με αυτήν την ταυτότητα δεν έχουν λόγους αλλά ούτε και συμφέρον να μετακινηθούν. Απλά μπορούν να περιμένουν μέχρι να γυρίσει ο καιρός, η να μην ασχοληθούν καθόλου. Σε ένα αριστερό περιβάλλον όπως αυτό της Τέχνης, της Παιδείας, της Έρευνας οι μεταμορφώσεις δεν συγχωρούνται. Από κανένα. Με τους δεξιούς θα πάει ο Κυριάκος, δεν γίνεται αλλιώς. Καθαρά τα μέτωπα και διακριτοί οι αντίπαλοι. Και καλά θα κάνει.

Συμπέρασμα. Η επόμενη μέρα είναι της ΝΔ. Πρέπει να έχει αυτοδυναμία, ρεύμα στην κοινωνία, να κάνει «παπάδες» και να κυβερνήσει μέσα σε ευνοϊκό παγκόσμιο κλίμα για να βγάλει τετραετία με κάποιες σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Η μεθεπόμενη μέρα θα βρει την Κεντροαριστερά καινούργια. Με κορμό ότι θάχει απομείνει από το ΣΥΡΙΖΑ και όλο το συρφετό της σοσιαλδημοκρατίας μέσα να διεκδικεί το δικαίωμα του αριστερού εκσυγχρονισμού και άλλα τέτοια παλιομοδίτικα των 80s. Λόγω της δομικής βλάβης της κοινωνίας και του αναλφαβητισμού της το σχήμα έχει μεγάλες πιθανότητες να επανέλθει δριμύτερο και ικανότερο. Γι αυτό και πιο επικίνδυνο για το μέλλον της χώρας.