Χρήστος Παπαγεωργίου: Η Αγγλοσαξωνική Δύση σε σύγχυση

Σιγά σιγά καθώς ο Τραμπ ξεδιπλώνει την πολιτική του ατζέντα, αισθάνομαι ότι αυτός στις ΗΠΑ και η Μέι στην Αγγλία απλώς αντιπροσωπεύουν την τελευταία προσπάθεια παλινόρθωσης του Καπιταλισμού των κακομαθημένων και άπληστων πλούσιων στην Αγγλοσαξονική Δύση.

Αυτών των πλούσιων που έκαναν πάρτυ πριν από το 2008 καθώς τα κερδοσκοπικά Funds που έλεγχαν τους έφερναν άκοπα τα δις στα πόδια τους.

Έτσι όταν ήρθε η καταστροφή έμειναν αμήχανοι και λούφαξαν περιμένοντας κάποιους γενναίους ιδιοφυείς οικονομολόγους μεταρρυθμιστές (Μπεν Μπερνάκι, και Μέρβιν Κινγκ) να λύσουν το πρόβλημα με την ποσοτική χαλάρωση.

Ποτέ δεν πίστευαν ότι ο Καπιταλισμός τους κινδύνευε από τα υπερβολικά κέρδη των πλουσίων και ότι χρειάζονταν και την ευημερία και των άλλων ομάδων (μεσαία τάξη και κάτω) για να μπορεί αυτό το σύστημα της αγοράς να συνεχίσει να λειτουργεί παράγοντας πλούτο για όλους.

Ποτέ δεν πίστεψαν ότι ο Καπιταλισμός δημιουργεί ανισότητα η οποία αν δεν διορθωθεί έγκαιρα δημιουργεί κρίσεις και καταστροφές https://www.socialeurope.eu/2017/01/illegitimate-inequality .

Δεν θέλουν να πιστέψουν ότι η οικονομική ανισότητα και τα υπερβολικά και αδικαιολόγητα κέρδη τους καταδικάζουν τον καπιταλισμό τους σε κρίση.

Αυτό για τους κακομαθημένους άρχοντες της Δύσης, η μεγαλύτερη ομάδα των οποίων ήταν κληρονόμοι περιουσιών και όχι πρωτεργάτες και δημιουργοί της, ήταν απαράδεκτο.Αν αυτό μάλιστα γίνονταν κοινή πεποίθηση και είχαν το θάρρος να το αποδεχτούν και οι ευνοημένοι του συστήματος, τότε ο Καπιταλισμός μπορούσε να γίνει πιο ανθρώπινος και ευσταθής http://evonomics.com/wilkinson-pickett-income-inequality-fix-economy αλλά τα κέρδη τους αναγκαστικά θα περιορίζονταν.

Οι κακομαθημένοι πλούσιοι της Δύσης όμως τα θέλουν όλα δικά τους και έχουν υιοθετήσει μια δική τους στρατηγική για να συνεχιστεί η κυριαρχία τους.

Στριμώχνουν τους αμφισβητίες των ανισοτήτων του Καπιταλισμού τους, αρκετοί από τους οποίους είναι οικονομικά φιλελεύθεροι, στο χώρο της παραδοσιακής «Αριστεράς» όπου εύκολα μπορούν να τους περιθωριοποιήσουν σαν οπαδούς του εξαφανισμένου Κομμουνισμού, ενώ ταυτόχρονα εφευρίσκουν φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς από τους οποίους δήθεν απειλούνται οι λαοί των χωρών τους.

Το προηγούμενο πολιτικό κατεστημένο (Ομπάμα, Χίλαρυ Κλίντον) προστάτευε τους λαούς της Δύσης από την…. επιθετικότητα της Ρωσίας του Πούτιν, μιας χώρας με έναν ολιγαρχικό καπιταλισμό, που βασίζει την οικονομική της ισορροπία μόνον στην πώληση πρώτων υλών !

Για το τωρινό κατεστημένο (Τραμπ , Μέι) ο εχθρός είναι η παγκοσμιοποίηση, η Κίνα και η Γερμανική Ε.Ε. !

Ξεχνούν ότι ακριβώς η παγκοσμιοποίηση είναι μια αναπόφευκτη μετάλλαξη του Καπιταλισμού που δημιούργησε τεράστιο νέο πλούτο για όλους. Ο νέος αυτός πλούτος τείνει να εξαλείψει την απόλυτη φτώχεια από τις πρώην χώρες του δεύτερου και του τρίτου κόσμου ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου της παγκοσμιοποίησης κατευθύνθηκε στις πλούσιες χώρες της Δύσης, όπου μόνον η αρπακτικότητα των κακομαθημένων πλουσίων τους εμπόδισε την διάχυσή του σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Δεύτερος νέος εχθρός η Κίνα, μια χώρα που χάρις στην γενναία στροφή της στον οικονομικό φιλελευθερισμό έχει κάνει ένα μικρό οικονομικό θαύμα, και τείνει να ηγηθεί στην διεύρυνση της παγκοσμιοποίησης, ενώ το αδύνατο για την ώρα σημείο της είναι η μεγάλη υστέρηση της στο πεδίο του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Τρίτος εχθρός η Γερμανική….. Ε.Ε. μια περιοχή παγκόσμιο πρότυπο, που πριν από το BREXIT είχε το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, το 25 % του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 50% των παγκόσμιων κοινωνικών δαπανών. Μια περιοχή που έχει καταφέρει να συνδυάσει τον οικονομικό φιλελευθερισμό με την καλύτερη Δημοκρατία και τον ευγενέστερο κοινωνικό φιλελευθερισμό.

Δυστυχώς οι διαίρεση στις ΗΠΑ και στην Αγγλία σε «Αριστερούς» και Οικονομικά φιλελεύθερους διανοούμενους έχει επιτρέψει σε αυτά τα απολιθώματα των κακομαθημένων πλουσίων που εκφράζονται πολιτικά από τους Τραμπ και Μέι να κυριαρχήσουν.

Έτσι ο λαοί της Δύσης πιστεύουν ότι αυτοί που τους στέρησαν όλα όσα θα μπορούσαν να έχουν δεν είναι οι δικοί τους κακομαθημένοι πλούσιοι αλλά αορίστως κάποιο κατεστημένο, οι εξωτερικοί εχθροί που προανέφερα και στο βάθος Εβραίοι, Μασόνοι, Λέσχες και οι άλλοι, επιτρέποντας σε διάφορα φασιστικά και ρατσιστικά απόβλητα της Ιστορίας να έχουν σημαντική πολιτική παρουσία στην Ε.Ε.

Η κλασσική «Αριστερά» της Δύσης διαβλέποντας τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν αυτά τα άπληστα και επιπόλαια ανθρωπάκια που κατάφεραν με τα ψέματα και πατριωτικές μεγαλοστομίες να πάρουν την εξουσία, για την οικονομία της αγοράς (Καπιταλισμό) τους αντιμετωπίζουν με ευμενή ανοχή.

Ο Σώντερς στις ΗΠΑ , ο Κόρμπιν στην Αγγλία και οι απανταχού θεωρητικοί του Μαρξισμού (Ζίζεκ) ονειρεύονται την καταστροφή του Καπιταλισμού της Δύσης μέσα από τις ανοησίες των νέων αρχόντων της που θα δικαιώσει την τελεολογική τους αντίληψη και θα δώσουν μια νέα ευκαιρία στο Σοσιαλιστικό τους παράδεισο.

Από πίσω ακολουθούν αναρχικοί, ιδεοληπτικοί αριστεροί, θρησκόληπτοι (Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί), φασίστες και ψεκασμένοι κάθε τύπου που για διαφορετικούς λόγους μισούν την ελεύθερη ανοιχτή φιλελεύθερη δημοκρατία που με την δύναμη και την ορμή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού μετασχηματίζει τον κόσμο μας.

Καθ. Χρήστος Δ. Παπαγεωργίου

PhD Imperial College