Θάνος Καψάλης: 4 πρώτες αλλαγές στην Εκπαίδευση

απο το fb

Σε μια τις αναρτήσεις του ο φίλος Leo Kastanas επισημαίνει πολύ σωστά ότι η ύστατη αιτία για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι η εκπαίδευση που παρέχει στους πολίτες της. 

Αποφάσισα λοιπόν, όπως κάποια στιγμή έχει κάνει καθένας από τα 10 εκατομμύρια συνελλήνων, να αναρωτηθώ, ποιες θα ήταν οι 4 πρώτες αλλαγές στην εκπαίδευση που θα εισήγαγα, αν τύχη κακή, με έφερνε για μιαν ημέρα πολιτικό προϊστάμενο στο μέγαρο του Μαξίμου ή έστω στον … περιστερώνα του Αμαρουσίου.

Πρώτον: Θα επανέφερα το παλαιό μάθημα της Λογικής. Ναι, ναι της τυπικής (όπως απαξιωτικά λέγαμε οι έχοντες αποκτήσει μαρξιστική παιδεία) που μάθαινε τους μαθητές ποια είναι τα λογικά σφάλματα, όπως οι αντιφάσεις, οι γενικεύσεις, οι φαύλοι κύκλοι, τα ψευδοδιλήμματα, οι ακυριολεξίες κ.ά. και πώς να τα αποφεύγουν. Με τις γνώσεις που παρέχει το μάθημα οι ομιλίες αρκετών πολιτικών να είστε βέβαιοι πως μπορεί να γοήτευαν, μόνον όμως ως διασκεδαστικά αναγνώσματα ή αφηγήσεις.

Δεύτερον: Σε μια κοινωνία που άπαντες έχουν “άποψη” και σπανίως δεδομένα που να την τεκμηριώνουν, θα αξιοποιούσα το δυναμικό και την ιστορία των θετικών επιστημών προκειμένου το προβάδισμα να πάρουν τα γεγονότα, που απαιτούν διανοητικό κόπο, για τη συλλογή και επεξεργασία τους και δευτερευόντως οι απόψεις, που μπορούν να εκφέρονται αβάσιμα και με ελαφρότητα. Ίσως έτσι, η επόμενη γενιά πολιτών να ήταν περισσότερο θωρακισμένη έναντι της δημαγωγίας και περισσότερο ικανή να λαμβάνει ορθολογικές αποφάσεις σε κρίσιμα, πολιτικά ή άλλα διλήμματα.

Τρίτον: Θα ενίσχυα εκπαιδευτικές δραστηριότητες που καλλιεργούν την ομαδικότητα και τη συνεργασία, χωρίς όμως να αποθαρρύνουν τη φιλοδοξία για το προσωπικό επίτευγμα ή την αριστεία. Μπορεί αυτό να ήταν το αποτελεσματικό φάρμακο, για τη θεραπεία του ατομικισμού και-πόσο αντιφατικό στην ελληνική κοινωνία- την καχυποψία απέναντι στην εξαιρετική επίδοση.

Τέταρτον: Αντί των κακογραμμένων και βαρετών βιβλίων Πολιτικής Παιδείας θα επανέφερα, για τους μαθητές όλων των κατευθύνσεων τη διδασκαλία του Επιταφίου, την Απολογία του Σωκράτη και το διάλογο Κρίτων του Πλάτωνα. Τα οφέλη από τη διδασκαλία του πρώτου, που είναι το καταγωγικό κείμενο του δυτικού πολιτικού πολιτισμού είναι προφανή για να τα αναφέρω. Από τη διδασκαλία των δύο άλλων, θα ανέμενα κάποτε η γενικευμένη ανυπακοή (αυτή που φοροκλέβει, παραβιάζει τον κόκκινο σηματοδότη, ανεβάζει τις μπάρες στα διόδια, καταλαμβάνει δημόσιους χώρους κ.ά.) να έδινε τη θέση της στο γενικευμένο σεβασμό του Συντάγματος και των νόμων της Δημοκρατικής Πολιτείας.