Τάσος Aνθουλιάς: Δομές υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου

 Το Υπουργείο Παιδείας δημοσίευσε ένα Σχέδιο (17 σελίδων) για τις νέες «Δομές Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου» που θέλει να οργανώσει.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν πως είναι ένα σπουδαίο κείμενο με εξαιρετικό βερμπαλισμό που έχει τρεις στόχους:

(α) Να ελέγξει απόλυτα την ελληνική εκπαίδευση, ισοπεδώνοντάς την τελείως.

(β) Να οργανώσει δομές με τους κατάλληλους κομισάριους

(γ) Να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τα κομματικά στελέχη.

Δεν αισθάνθηκα πως μπορώ να κάνω κριτική σε τέτοια βαθυστόχαστα κείμενα γιατί σε όλη τη ζωή μου ασχολήθηκα με την επιστήμη της εκπαίδευσης, έχοντας ως βάσεις τον Πιαζέ, τον Μπρούνερ και τον Ντεκρολί.

Και δεν είχα ποτέ μου μαθητεύσει σε κομμουνιστικές διαδικασίες για να μάθω πώς μπορείς να λες υπέροχες φράσεις που οδηγούν στον απόλυτο έλεγχο των μαζών.

Αφού, όμως, κατάφερα να ξεπεράσω το σοκ και την (άσκοπη) κούραση που μου προκάλεσε η ανάγνωση της προτεινόμενης από το Υπουργείο Παιδείας νέας «Δομής της εκπαίδευσης», μπορώ να θέσω το βασικό για την εκπαίδευση θέμα που είναι η ανάθεση πραγματικών ευθυνών στους εκπαιδευτικούς. Η απάντηση «εγώ κάνω αυτά που μου λέει το Υπουργείο Παιδείας και γράφει το επίσημο σχολικό βιβλίο» πρέπει να τελειώσει.

Αλλά με τη νέα «Δομή» θα γίνει ακόμα χειρότερη η απάντηση: «εγώ κάνω αυτά που μου λένε το Υπουργείο Παιδείας και οι “Συλλογικότητες” και γράφει το επίσημο σχολικό βιβλίο».

Αν θα θέλαμε να κάνουμε πραγματικές ερωτήσεις αυτές θα ήταν σαν τις ακόλουθες:

(1) Ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αποφασίζουν αν ο δάσκαλος της Α δημοτικού θα διδάσκει την ανάγνωση με τον συλλαβισμό (με την ψευδεπίγραφη ονομασία «αναλυτικοσυνθετική μέθοδος») ή με την ολική μέθοδο ανάγνωσης.

(2) Ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αποφασίζουν αν ο δάσκαλος της Α δημοτικού θα προωθεί τη σχιζοφρένεια του σημερινού Αναγνωστικού ή θα μπορεί να επιλέξει κάτι άλλο της προκοπής.

(3) Ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αποφασίζουν αν είναι εκπαιδευτικά σωστό στην Α δημοτικού να διδάσκονται οι αριθμοί από το 1 ως το 100 ή το σωστό είναι να διδάσκονται μόνο οι αριθμοί από το 1 ως το 20, αφού η έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου έδειξε πως ούτε το 30% των μαθητών της Β δημοτικού δεν καταφέρνει να έχει αφομοιώσει τα Μαθηματικά της Α δημοτικού.

(4) Ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αποφασίζουν αν στη Γ δημοτικού πρέπει να αποστηθίζουν οι μαθητές τον πλήρη πίνακα της Προπαίδειας και όχι τον αναγκαίο (ενώ στη Β δημοτικού έχουν μάθει την αντιμεταθετική ιδιότητα, δηλαδή ότι 5x3=3x5).

(5) Ποιοι και με ποιες διαδικασίες θα αποφασίζουν αν ο δάσκαλος της ΣΤ δημοτικού θα μαθαίνει στους μαθητές πως η πρωτοβάθμια εξίσωση έχει πέντε διαφορετικούς και όχι έναν τρόπο λύσης!...

Αν θέλουμε πραγματικά να αναβαθμίσουμε την ελληνική εκπαίδευση δύο είναι οι πρώτες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν:

(α) Αντικατάσταση των αναλυτικών προγραμμάτων από εκπαιδευτικούς στόχους ανά βαθμίδα και τάξη. Απλούς και καθαρούς στόχους. Ξέρω πως συνήθως «τα απλά πράγματα είναι τα πιο δύσκολα». Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να βρούμε τον «κοινό νου», την «κοινή λογική» και τόσα άλλα απλά πράγματα… και

(β) Εφαρμογή του πολλαπλού βιβλίου, όπως είχε νομοθετηθεί από την κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη με σχέδιο του εξαίρετου καθηγητή Ιωάννη Παρασκευόπουλου (και στη συνέχεια καταργήθηκε αμέσως από το ΠΑΣΟΚ). Ο εκπαιδευτικός θα διαλέγει εκείνο το βιβλίο (από τα εγκεκριμένα του Υπουργείου Παιδείας) που θεωρεί καταλληλότερο για τη διδασκαλία του.

Τάσος Ανθουλιάς