Σαββατοκύριακο με δανεικά και λοταρία

Το 2005 (όρε μάνα μου κάτι πάρτι) ένας συνοικιακός έμπορος ειδών υγιεινής επαίρονταν ότι ακόμα και αν οι δουλειές του πάτωναν το 4όροφο ιδιόκτητο κατάστημά του σε αθηναϊκό προάστιο κόστιζε 1 μύριο ευρώ που τούφταναν για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του τρεις ζωές καθήμενοι. Όταν εγώ, ο φτωχός φυσικός του είπα ότι και οι αξίες των ακινήτων υπόκεινται σε αυξομειώσεις, όπως και οι τιμές των μετοχών με χτύπησε πατρικά στην πλάτη και χαμογέλασε. Μόνο μαλάκα δεν με είπε, από έξω του. Γιατί απομέσα του με είπε. Μαζί του φυσικά συμφωνούσε και όλη η επιχειρηματική παρέα εκείνης της βραδιάς.

Πήγαινε ο άλλος στην τράπεζα να πάρει ένα δάνειο 200 χιλιάρικα να το κολλήσει σε άλλα 100 που είχε για να αγοράσει 100 τμ κάπου βόρεια, να βάλει την οικογένειά του. Αυτός και η σύζυγος εργάζονταν καλά στον ιδιωτικό τομέα και καθάριζαν 4000 μηνιαίως «ααβάδιστα». Δάνειο για ξέρω γω άπειρα χρόνια με ένα 400άρι το μήνα χαλαρά. Μπορούσαν. Ο παντογνώστης τραπεζικός - πωλητής δανείων προσπαθούσε να τον πείσει να πάρει τα διπλά για να αγοράσει και 200τμ  καθότι τον έκοβε ότι σε λίγα χρόνια θα ήταν πολύτεκνος. Το επιχείρημα; Φίλε μου σε 10 χρόνια θα βάζετε στην οικογένεια κάθε μήνα τα διπλά καθότι είστε νέοι, φερέλπιδες και η οικονομία καλπάζει και πρέπει να έχετε θετική σκέψη κλπ. Κάποιους και όχι λίγους τους έπειθε. Γιατί είχε εντολή να πουλάει όσο περισσότερα και μεγαλύτερα δάνεια μπορούσε και πληρωνόταν και τα αντίστοιχα μπόνους γι αυτό.

Στην οικονομία της συζήτησης δεν έμπαιναν φυσικά καθόλου οι «bad times». Λοιμοί καταποντισμοί, ασθένειες, θάνατοι, πτωχεύσεις απολύσεις και άλλα τέτοια που την εποχή εκείνη φάνταζαν εξωτικά και τα σκέφτονταν μόνο μίζεροι άνθρωποι που δεν είχαν γνώση της αγοράς.  Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Αν η τράπεζα υπάρχει χάρις στις καταθέσεις των πελατών της, αν οι υπάλληλοι και τα στελέχη πληρώνονται από το τζιράρισμα αυτών των καταθέσεων, αν η οικονομία βασίζεται στην καλή πίστη, τότε κάτι δεν μας χρωστούν και οι τραπεζίτες; Δεν έχουν ευθύνη μιας και διαχειρίστηκαν ελαφρά τη καρδία τα λεφτά μας; Πωλούσαν δάνεια με τρελό ρίσκο σε ανθρώπους των οποίων τα εισοδήματα δεν ήταν εξασφαλισμένα. Το γεγονός ότι το ακίνητο ήταν υποθηκευμένο έλεγε τόσα όσα έλεγε και το ακίνητο του έμπορου με τα πλακάκια. Σε μια στραβή της αγοράς η αξία του θα καταποντίζονταν. Δεν ξέρω τι κάνουν τώρα αυτά τα φοβερά στελέχια των τραπεζών αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουν ποινικές ευθύνες. Αλλά δεν είμαι οικονομολόγος, μόνο λίγη φυσική ξέρω.

Οι πλειστηριασμοί είναι μνημονιακή υποχρέωση και είναι αναγκαστική και όχι οικειοθελής επιλογή της κυβέρνησης. Αφορά έναν αριθμό δανείων που δεν εξυπηρετούνται, κάπου διάβασα 400.000 τον αριθμό στο μέγιστο, που οι δανειολήπτες δεν έχουν προσέλθει στις τράπεζες για κάποια ρύθμιση. Ακόμα και αν πραγματοποιηθούν όλοι, πράγμα πολύ δύσκολο, η βλάβη για την κυβέρνηση θα είναι μικρότερη σε σχέση με το κούρεμα καταθέσεων από το 1 ευρώ που επίκειται στη νέα αναγκαστική ανακεφαλαίωση των τραπεζών.

Ξαφνικά η Ελλάδα μαθαίνει ότι η τράπεζα δεν είναι η σπηλιά του Αλή Μπαμπά με τα αμύθητα πλούτη, δεν είναι η ιδιοκτησία του τραπεζίτη, αλλά τα χρήματα των καταθετών της. Και αν κάποιοι δεν πληρώσουν τα δάνειά τους θα τα αποπληρώσουν οι καταθέτες της. Στην κομμουνιστική Ελλάδα οι προλετάριοι μαθαίνουν στα γεράματα κάτι λίγα περί καπιταλισμού και πέφτουν από τα σύννεφα. Και το κράτος σύντροφοι, μα που είναι το κράτος; Γιατί δεν εγγυάται το σοσιαλιστικό κράτος  τα σπίτια και τα πλούτη μας; Γιατί ήρθε ο κομμουνισμός με φτώχεια σύντροφοι και με εκποιήσεις πρώτης κατοικίας και κουρέματα καταθέσεων και φορομπήξιμο τρελό και ΕΝΦΙΑ και ότι άλλο φορολογικό βάλει ο νους σας για να συντηρείται η σοσιαλιστική πατρίδα και να παίζει και καμιά λοταρία να ξεχνιέται..

Και σ’ αυτούς τους ενδιαφέροντες καιρούς αντιστρέφονται οι ρόλοι και οι αριστεροί δίνουν τα σπίτια του κόσμου στα χέρια του τραπεζίτη και οι δεξιοί φωνάζουν τώρα κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Γιατί ο κομμουνισμός με τα λεφτά των άλλων ζει ακόμα στις καρδιές μας.

Το αυτονόητο ότι αν ανοίξει η οικονομία, ο κόσμος θα έχει δουλειά και θα μπορεί να εξυπηρετεί τα δάνειά του ακούγεται χαμηλόφωνα. Λίγοι το θέλουν και κανένας δεν το πιστεύει.

Το ΚΚΕ δεν γίνεται πλειοψηφικό σαυτήν τη χώρα όχι γιατί διατείνεται αρλούμπες αλλά γιατί οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτά που λέει είναι τόσο σωστά, όμορφα και ιδανικά που είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν σαυτόν τον κόσμο που κυριαρχεί το κακό, το λάθος και το άσχημο. Ευτυχώς δηλαδή που οι συμπατριώτες μας είναι απαισιόδοξοι ως προς την τύχη του καλού και αγαθού. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ.