Χρηστος Δ. Παπαγεωργιου: Φιλελευθερισμος υπερ των αδυνατων

Από πολλών ετών στην πολιτική, όπως πολλοί φίλοι που διαβάζουν αυτό το άρθρο και συνεχίζω μέχρι σήμερα να ασχολούμαι με τα πολιτικά δρώμενα έστω και εκ του μακρόθεν.

Αρχικά (νεαρός γαρ) Κομμουνιστής , μετά Δημοκράτης Σοσιαλιστής και σήμερα Φιλελεύθερος. Πρωτευόντως όμως είμαι Οικονομικά Φιλελεύθερος, δηλαδή υπέρ του Καπιταλισμού και μάλιστα υπέρ του Παγκοσμιοποιημένου Καπιταλισμού

Ο κύριος λόγος για την ασχολία μου με την πολιτική ήταν πάντοτε και παραμένει μέχρι σήμερα ο ίδιος, να καταπολεμηθεί η μεγαλύτερη μάστιγα που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα, Αυτή η μάστιγα λέγεται φτώχεια.

Ανέκαθεν πίστευα ότι η γενικευμένη ευημερία μπορεί να εξαφανίσει όλα τα άλλα προβλήματα,τις αρρώστιες, τον πόλεμο, τα οικολογικά προβλήματα και την βία από τις διακρίσεις (φυλετικές, σεξουαλικές, θρησκευτικές κτλ)

Πειραματικά αποδείχτηκε πια ότι η εφαρμογή του Σοβιετικού Κομμουνιστικού μοντέλου (αλλά και όλων των υπόλοιπων Κρατικίστικων συστημάτων ) δημιούργησε σταδιακά αλλά σταθερά ανέχεια και φτώχεια στους λαούς των χωρών όπου εφαρμόστηκε

Η βία των Σοβιετικών συστημάτων ήταν αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας των λαών τους από την ανέχεια και την φτώχεια και του φόβου των κυβερνώντων ότι τελικά θα εξεγερθούν

Ο Φασιστικός κρατισμός στην Ισπανία του Φράνκο στην Πορτογαλία του Σαλαζάρ και στην Αργεντινή του Περόν και σε άλλα συναφή καθεστώτα είχε παρόμοια οικονομικά αποτελέσματα με τα Σοβιετικά συστήματα.

Σήμερα βλέπουμε ότι η εφαρμογή μοντέλων Οικονομικού Φιλελευθερισμού (Ιδιωτικές επιχειρήσεις και ανταγωνισμός) στις πρώην Σοβιετικές ή Σοσιαλιστικές χώρες εξαφανίζει με μεγάλη ταχύτητα την φτώχεια και την ανέχεια των ταλαίπωρων κατοίκων τους

Κορυφαίο παράδειγμα η Κίνα όπου σε είκοσι χρόνια (1997-2017) η απόλυτη φτώχεια από το 97% έπεσε στο 3% και η πτώση συνεχίζεται έως την εξαφάνιση της (εκτιμάται το 2025)

Η Ινδία , το Βιετνάμ η Ινδονησία η Ταϋλάνδη κτλ αλλά και ολόκληρη η Λατινική Αμερική και η Αφρική ακολουθούν με πρωτοπόρες στην εξάλειψη της φτώχειας τις περιοχές όπου εφαρμόζεται κάποιο μοντέλο Οικονομικού Φιλελευθερισμού.

Γι αυτό είμαι περήφανος για την σημερινή πολιτική επιλογή μου,

Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα ότι ο Παγκοσμιοποιημένος Καπιταλισμός τελικά θα εξαφανίσει την φτώχεια και την ανέχεια με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται.

Φυσικά ο Καπιταλισμός δημιουργεί πλούτο που αρχικά μοιράζεται άνισα, αλλά σταδιακά διαχέεται σε όλη την κοινωνία και εξαφανίζει την φτώχεια και την ανέχεια.

Πιστεύω επίσης ότι ο Καπιταλισμός μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος,αν όλοι και κυρίως οι ευαίσθητοι πολίτες της γης (που αρκετοί από αυτούς σε κάποια περίοδο της ζωής τους υπήρξαν κάποιας μορφής Σοσιαλιστές), τον δουν όπως πραγματικά είναι.

Ένα σύστημα οικονομικής διαχείρισης, εργαλείο δημιουργίας πλούτου και εξαφάνισης της φτώχειας και βρουν το κουράγιο να τον υποστηρίξουν.

Καταλαβαίνω ότι η ψυχολογική πίεση των λαϊκιστών κρατιστών της «Αριστεράς» και της «Δεξιάς», που εγώ συλλήβδην αποκαλώ «Σοβιετικούς» , είναι μεγάλη, αλλά ας μην κλείνουμε τα μάτια στην οικονομική πραγματικότητα. Οι ταλαίπωροι φτωχοί και αδύναμοι κυρίως των αναπτυσσόμενων αλλά και αρκετών ανεπτυγμένων χωρών περιμένουν από όλους μας όχι μόνον ελεημοσύνη αλλά την πολιτική και ιδεολογική μας στράτευση υπέρ του Οικονομικού Φιλελευθερισμού

Καθ. Χρήστος Δ. Παπαγεωργίου

PhD Imperial College