ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΟΥΜΑΣ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΓΙΛΕΚΩΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΝ.

Για τη σύγκρουση κίτρινων γιλέκων και Μακρόν έχουν γραφτεί πολλές ανοησίες από άσχετους ανθρώπους που δεν ξέρουν τη Γαλλία, αλλά "ξέρουν" περί "νεοφιλελευθερισμού" κλπ κλπ. Εν πάση περιπτώσει, ο σοσιαλφιλελεύθερος Μακρόν, με το διάγγελμά του παραχώρησε αρκετά, αν όχι πολλά, στα κίτρινα γιλέκα, το οικονομικό κόστος των μέτρων είναι 8-10 δισεκατομμύρια. Επιπλέον, τα μέτρα αυτά θα ανεβάσουν το δημόσιο έλλειμμα πάνω από το όριο του 3% επί του ΑΕΠ, που απαιτούν οι Βρυξέλλες, κάτι που είναι παράτυπο και θα δημιουργήσει προβλήματα στη γαλλική κυβέρνηση... Και όμως οι ομάδες κρούσης των κίτρινων γιλέκων εξακολουθούν να τα σπάνε στο Παρίσι. Γιατί; Μήπως τυχόν δεν τους ενδιαφέρουν τόσο πολύ οι οικονομικές διεκδικήσεις (η αύξηση στη βενζίνη ήταν ελάχιστα λεπτά το λίτρο), αλλά απλά να ρίξουν τον ευρωπαϊστή, επίδοξο μεταρρυθμιστή του κράτους και της οικονομίας, σύμφωνα με το υπερψηφισμένο στις εκλογές πρόγραμμά του, σοσιαλφιλελεύθερο Μακρόν; 

Στον "αγώνα" αυτόν πρωτοστατούν οι ακροδεξιοί της Λεπέν, οι αριστεριστές, οι αριστεροί του Μελανσόν (περίπου 57% επί του συνόλου για τους αριστερούς όλους μαζί) και άνθρωποι ερχόμενοι από την επαρχία που αισθάνονται ριγμένοι κι αποξενωμένοι από το μητροπολιτικό κέντρο. Το ότι τα κίτρινα γιλέκα δεν ελέγχονται κομματικά, δεν σημαίνει πως η πολιτική τους κατεύθυνση και οι πολιτικές επιρροές τους είναι θετικές, ούτε η συνεργασία ή συνεύρεση ακροδεξιάς - ακροαριστεράς είναι θετικό πολιτικό φαινόμενο. Σε εμάς οδήγησε σε ένα συζητήσιμο κίνημα, τους αγανακτισμένους, που όταν ήρθαν, εμμέσως, μέσω ΣΥΡΙΖΑ και λαϊκιστών δεξιών ΑΝΕΛ στην εξουσία, δεν τα έφτιαξαν καλύτερα από τους προηγούμενους, τουναντίον... Η τεράστια λίστα αιτημάτων των κίτρινων γιλέκων περιλαμβάνει άλλα αιτήματα απραγματοποίητα και άλλα που η κυβέρνηση Μακρόν θα μπορούσε να υλοποιήσει, μα τα κίτρινα γιλέκα δεν κάνουν πίσω, νομίζω λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων. 

Φυσικά υφίστανται τα προβλήματα της λιτότητας, των αυστηρών δημοσιονομικών πολιτικών, των οικονομικών προβλημάτων και δυσκολιών για τα λαϊκά στρώματα (τα οποία συνδέονται με το υψηλό κόστος ζωής και τους φόρους), η απομάκρυνση των πολιτικών ηγεσιών και των οικονομικών και τεχνοκρατικών ελίτ από τους ψηφοφόρους πολίτες, κ.α., αλλά δεν τα επιλύεις καταστρέφοντας την πρωτεύουσά σου... Για μένα περισσότερος αυταρχισμός κρύβεται στο να καταστρέφεις τις ιδιωτικές και δημόσιες περιουσίες και να τα σπας στην πρωτεύουσά σου (βλ. και Αθήνα), παρά να εφαρμόζεις το νόμο για να την προστατεύσεις. Άλλωστε οι περισσότεροι ξέρουν πως όταν πέσει ο Μακρόν, πιθανότατα θα τον διαδεχτεί η Λεπέν, γιατί αυτή τρέχει από πίσω του και τον πιέζει ασφυκτικά... Αυτό θέλουν οι "λαϊκοί αγωνιστές" και ακτιβιστές;;;..