ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Η ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΩΟΥ ΧΩΡΟΥ.

  Ο κεντρώος ή μεσαίος χώρος, δηλαδή το Κέντρο, το προοδευτικό ή φιλελεύθερο κέντρο, η σοσιαλδημοκρατία, η δημοκρατική παράταξη ή όπως αλλιώς ονομάσουμε αυτόν τον κοινωνικοπολιτικό χώρο, μετά τη διάλυση του Ποταμιού, θα έπρεπε να εκφράζεται σε μεγάλο βαθμό από το ΚΙΝΑΛ, όμως αυτό δεν γίνεται, δεν μπορεί να γίνει και δεν θα γίνει. Το ΚΙΝΑΛ /ΠΑΣΟΚ χάνει τη δύναμή του, φθείρεται και φθίνει, δεν μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, αποδυναμώνεται, έχει πάρει την κάτω βόλτα από πολιτική άποψη (ακόμη κι αν συγκεντρώσει κάποιον όχι ευκαταφρόνητο αριθμό ψήφων, νομοτελειακά, υπό την ηγεσία της Φ.Γεννηματά, θα γίνει κάτι σαν την Ε.Κ. του Μαύρου ή του Ζίγδη, ή μάλλον έχει ήδη γίνει...) Τι φταίει; Νομίζω, τελικά, πως η Φ.Γεννηματά απλά δεν μπορεί να εμπνεύσει, να συσπειρώσει, να συγκροτήσει ένα ζωντανό, δυναμικό, λειτουργικό, φρέσκο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο έχει ανάγκη η χώρα, που θα παρεμβαίνει στα κοινωνικοπολιτικά πράγματα και τα οικονομικά δρώμενα της χώρας με ρεαλισμό και διακριτή ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία, ως συγκροτημένο, εποικοδομητικό και χρήσιμο Κέντρο. Ο λόγος της είναι ξύλινος, υπερασπίζεται τα αυτονόητα, λέει γενικότητες, μερικές φορές μιλάει σαν να έχει καταπιεί κασετόφωνο, ενίοτε δεν έχει τον απαιτούμενο πραγματισμό και ρεαλισμό στις προτάσεις και παρεμβάσεις της, έχει ένα παλιοκαιρίσιο στυλ ρετρό που θυμίζει δεκαετία του 70 και 80, της εποχής του προεδρικού, βαθιού, παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ με τα παχιά λόγια που εκτόξευε, όμως, ένας χαρισματικός, δημεγέρτης, πολύ μορφωμένος και καταρτισμένος, ισχυρός ηγέτης που μπορούσε να σου πουλήσει άνετα φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Αυτά όμως πάνε, πέρασαν, ο λαός δεν τα καταπίνει πλέον, απαιτεί ΚΑΘΑΡΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ (στη  μεγέθυνση της αναξιοπιστίας συνέβαλε η κυβερνώσα αριστερά με την αναντιστοιχία λόγων και έργων, με την αναίρεση των προηγούμενων λόγων και θέσεών της). Άρα η εποχή της δημαγωγικής επαναστατικής ρητορικής του λευκού, ανοιχτού στο λαιμό, πουκάμισου και του ζιβάγκο παρήλθε, ελπίζουμε, ανεπιστρεπτί...

Ο Π.Πανταγιάς έγραψε πως η Γεννηματά μετατρέπει τη σοσιαλδημοκρατική επαγγελία σε καρικατούρα, ανασύρει  αρχέγονες αντιλήψεις που αποπνέουν κρατισμό και λαϊκισμό, πλειοδοτεί με ελαφρότητα σε μια αχρείαστη παροχολογία, έχοντας το άγχος της πολιτικής επιβίωσης· πως με τις “αποσκευές” που διαθέτει η αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, μαζί με το έλλειμμα ηγετικότητας, ο ζωτικός χώρος που άλλοτε εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ αναζητά αλλού πολιτική έκφραση. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δείχνει ανεπαρκής, συγχυσμένη και ανασφαλής και δίνει ασαφές στίγμα. Θα μπορούσα να αναφέρω και τι γράφουν οι συνεργάτες των sites Μεταρρύθμιση, Protagon και in.gr, κι αρκετοί πρώην πασόκοι, ιδίως μέσω των social media. Ένα κόμμα που έφαγε τα παιδιά του, δηλαδή διέγραψε τους αμέσως προηγούμενους προέδρους του αντί να τους τιμήσει, όπως διέγραψε ο Γ.Παπανδρέου τον Σημίτη και η Φ.Γεννηματά τον Βενιζέλο, όταν ένας απερχόμενος πρόεδρός του, ο Γ.Παπανδρέου, έφυγε και έφτιαξε νέο κόμμα (ΚΙΔΗΣΟ), πώς είναι δυνατόν να έχει ευοίωνο μέλλον (αν έχει κάποιο); Μπορούμε να πούμε για άλλη μια φορά πως μιμήθηκαν και κινήθηκαν στα χνάρια του μεγάλου Ηγέτη, που διέγραφε απνευστί δεκάδες σπουδαία, πρωτοκλασάτα στελέχη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι... Μα τότε το ΠΑΣΟΚ σχεδόν ήταν  ο Ανδρέας...

Το ΚΙΝΑΛ έχασε μία ευκαιρία να αυξήσει τις δυνάμεις του στις εκλογές όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάρρεε και το 65% της κοινωνίας ακολουθούσε το σύνθημα «ΦΥΓΕΤΕ». Μετεκλογικά χάνει μία δεύτερη ευκαιρία. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ιδεολογική – πολιτική – στρατηγική απροσδιοριστία και αποσυσπείρωση, δείχνει πάλι αδύναμο να τραβήξει δυνάμεις όταν μάλιστα ένα 10%-12% των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει πια Ν.Δ. Αν πιστεύουν ότι μπορούν να διεκδικήσουν δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λάθος, γιατί η βάση του ΠΑΣΟΚ που μετατοπίστηκε ήθελε να βρεθεί σε ισχυρό κόμμα εξουσίας και ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και τώρα είναι το δεύτερο σε δύναμη κόμμα και με σημαντικά ποσοστά. Γιατί λοιπόν κάποιος μετανιωμένος να πάει από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΙΝΑΛ όταν το ΚΙΝΑΛ δίνει την εικόνα ότι διαγκωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε σκληρότητα εκφράσεων, κριτικής και λαικισμού; Θα προτιμήσει την αυθεντικότερη σκληρότητα. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL το 95% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ δηλώνει ικανοποιημένο με την συνολική στάση του Πρωθυπουργού για την πανδημία, το 65% ότι τον εμπιστεύεται για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα της Οικονομίας και το 80% τον προτιμά για Πρωθυπουργό, άρα το να στραφεί το ΚΙΝΑΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία θα έχει ως συνέπεια να του φύγουν και άλλοι ψηφοφόροι προς τη ΝΔ.

Η πολύφερνη νύφη, το ποθούμενο (εν δυνάμει) δισκοπότηρο του Γκραλ, το φιλελεύθερο, προοδευτικό & σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο, πολιορκείται αριστερόθεν και δεξιόθεν, από ΣΥΡΙΖΑ και Μητσοτάκη, για να αποσπαστούν σημαντικά τμήματα των ανώτερων στελεχών του και της βάσης του, και αυτό έχει εν μέρει επιτευχθεί...

Ο Κυρ.Μητσοτάκης έχει εντάξει στον κρατικό μηχανισμό, στους συμβούλους, στο πολιτικό επιτελείο και στο υπουργικό του συμβούλιο ορισμένους σοσιαλδημοκράτες, εκσυγχρονιστές ή θιασώτες του open gov του Γ.Παπανδρέου (από τον Πικραμμένο ως τον Θεοδωρικάκο, από τον Χρυσοχοῒδη ως τον Πιερρακάκο, από τη Μενδώνη ως τον Α.Σκέρτσο και από τον Θεοχάρη ως τον Μόσιαλο). Κυρίως έχει πείσει και προσελκύσει πολύ κόσμο από τους οπαδούς και ψηφοφόρους των παραπάνω πολιτικών, σοσιαλδημοκρατικών τάσεων και δυνάμεων και θα φλερτάρει προεκλογικά με ακόμη περισσότερους, με πολλές πιθανότητες να τους προσελκύσει λόγω της αποτελεσματικής φιλελεύθερης-κεντρώας πρακτικής του σε ζητήματα διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων (μεταναστευτικό κύμα, προώθηση μεταναστών στον Έβρο από τον Ερντογκάν, αντιμετώπιση πανδημίας κορονοϊού), επενδυτικών θεμάτων, ζητημάτων ορθολογικής και ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς και της προσπάθειας διασφάλισης -από τον πασοκικό Χρυσοχοϊδη- της προστασίας κι ασφάλειας των πολιτών έναντι της εγκληματικότητας και της βίας.

Ο Τσίπρας έχει χτίσει τις Γέφυρες (ή Προοδευτική Συμμαχία) εν πολλοίς με υλικά από το ΠΑΣΟΚ, συνήθως το παραδοσιακό και βαθύ αλλά και το γεωργιοπαπανδρεϊκό. Ο Τσίπρας θέλει να μετατοπιστεί ως ένα βαθμό προς την κλασική κεντροαριστερά, για να υπερκαλύψει το μεγαλύτερο μέρος της. Συναντά μέσα από τις γραμμές του μεγάλες αντιδράσεις, από σημαίνοντα στελέχη όπως τους Σκουρλέτη, Τσακαλώτο, Φίλη κ.α. Το κυριότερο πρόσκομμα είναι πως δεν μπορείς να οικοδομήσεις κανονικό, ορθολογικό και ρεαλιστικό σοσιαλιστικό κόμμα έχοντας στις γραμμές σου τους ακραίους Πολάκη, Καρανίκα, Καρτερό, Λάμπρου, Κυρίτση, Μπαλαούρα, Χριστοδουλοπούλου, Μανιό, Βαξεβάνη, Καψώχα, Βουνάτσου· πολλούς “πολύ αριστερούς”, μισοάγνωστους, επαρχιακούς βουλευτές και βουλευτίνες από διάσπαρτους νομούς και περιφέρειες ή διάφορες “πολύ αριστερές” τραγουδίστριες και τραγουδιστές ή ανθρώπους προερχόμενους από τους ΑΝΕΛ, στελέχη που συχνά λένε και κάνουν πράγματα που δεν στέκουν καθόλου και δεν θα έπρεπε να γίνουν ή να ειπωθούν, με αμφίβολη ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση και ωριμότητα. Καθώς και αξιωματούχους με το αρνητικό έργο του Παπαγγελόπουλου και του Παρασκευόπουλου στη Δικαιοσύνη.  Πώς να προσέλθουν και να αφομοιωθούν μεγάλα τμήματα παραδοσιακών σοσιαλιστών και πασοκτζήδων στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία όταν δίπλα στους ήπιους Βαλντέν, Ξανθό, Πιτσιόρλα, Στρατάκη, Ν.Ζαχαριάδη και Ξενογιαννακοπούλου, υπάρχουν πάμπολλα σαν τα παραπάνω ακραία ή προβληματικά στελέχη;

Ο κόσμος, οι ψηφοφόροι δεν ξεχνούν εύκολα τα παρακάτω: Α) Νωθρές, αποτυχημένες κι αναποτελεσματικές αντιδράσεις της κυβερνώσης αριστεράς στην πυρκαγιά στο Μάτι (σε σύγκριση με την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κορονοϊού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη). Β) Αναίτια, ανόητη και τυχοδιωκτική πρόκληση δημοψηφίσματος το 2015 με επιβλαβείς οικονομικές και εθνικές πολιτικές  συνέπειες. Γ) Αυταρχικό, στραγγαλιστικό κι υστερόβουλο περιορισμό των ιδιωτικών καναλιών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε μόνο τέσσερα, για να τα ελέγχει ευκολότερα. Δ) Σκηνοθετημένη παγίδευση πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση/οικονομικό σκάνδαλο Νovartis.

Η τακτική του αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ είναι αν η κυβέρνηση πει Α αυτοί θα πουν -Α. Αν η κυβέρνηση πει Β, θα πουν -Β. Αν πει Γ θα πουν -Γ. Το εντελώς παράλογο είναι πως μερικές φορές το δικό τους -Γ το οποίο θα υποστηρίξουν σε τρίτο χρόνο, μπορεί να ταυτιστεί με το αρχικό Α της κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν τους νοιάζει, πιστεύουν πως θα έχει ξεχαστεί... Δεν δείχνουν συνέπεια λόγων και έργων. Παράδειγμα οι ανόητες δικαιολογίες, πασπαλισμένες με λίγο Όργουελ και Φουκώ, πως θα κυριαρχήσουν φαινόμενα Big brother και show reality, που επικαλέστηκαν εναντίον της τηλεμετάδοσης της παράδοσης των μαθημάτων προς τους απόντες και ασθενείς μαθητές, λες και πρόκειται για σατανικό μηχανισμό που εφήυραν οι ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι.

Ως προς την αντιμετώπιση του κορονοϊού, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να πάει με το ρεύμα, με την μεγάλη πλειονότητα του λαού για να μην απομονωθεί από αυτόν, κάτι που είχε θετικές συνέπειες στη χώρα. Όμως ας αναλογιστούμε τι θα έκανε αν ήταν κυβέρνηση με βάση το τι (δεν) έκανε στο Μάτι και την αμέλεια και τις καθυστερήσεις έναντι των μέτρων που έφεραν στην ισπανική κυβέρνηση οι Podemos... Θα ερχόταν στην Ελλάδα το χάος. Το χάος θα ερχόταν και αν αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, την έξαρση των μεταναστευτικών διεισδύσεων και την προώθηση των μεταναστών στην Ελλάδα από τον Ερντογκάν· η φιλομεταναστευτική ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ θα μετέτρεπε τη χώρα σε τεράστια αποθήκη ψυχών παγιδευμένων στην Ελλάδα...

Αυτό που μπορεί να βελτιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μετατραπεί σε λογικό, κανονικό, ρεαλιστικό σοσιαλιστικό κόμμα. Μπορεί; Θέλει; Αμφίβολο. Ο Τσίπρας το επιθυμεί, μπορεί όμως; Του το επιτρέπει η ελλειπής κουλτούρα του; Του το επιτρέπουν οι συντρόφοι του; Το θέμα εξαρτάται από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και την πορεία που θα επιλέξει να ακολουθήσει: Θα είναι μελλοντικά αυτός ο προβληματικός πολτός που είναι σήμερα ή ένα λογικό, συνετό, ρεαλιστικό, πραγματικό και κανονικό σοσιαλιστικό κόμμα; Αν συνεχίσει στον 1ο δρόμο θα κάνει κακό στη χώρα και θα τον λούζουμε συνεχώς με επικρίσεις και μομφές, αν ακολουθήσει τον 2ο δρόμο θα κάνει καλό στον εαυτό του, στους οπαδούς και τα μέλη του και στη χώρα, όταν και αν κληθεί να ξαναναλάβει τη διακυβέρνηση. Ο Τσίπρας θέλει, δεν ξέρουμε αν μπορεί, αν θα βρει δίπλα του δυνάμεις θετικές, δημιουργικές, γόνιμες και πολιτικά ορθολογικές. Μένει να αποδειχτεί το αν μπορέσει ή όχι...

Οι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι κυρίαρχες, μεγάλες πολιτικές δυνάμεις, θα ανταγωνιστούν, θα συγκρουστούν και θα διεκδικήσουν τα σκισμένα ιμάτια του ΚΙΝΑΛ αλλά και τον ολοζώντανο, ανήσυχο, απαιτητικό, συνετό και προσγειωμένο κόσμο του Κέντρου, φιλελεύθερου, προοδευτικού, κοινωνικού ή σοσιαλδημοκρατικού. Επειδή όλοι οι πολιτικοί γνωρίζουν τον καθοριστικό ρόλο της κατάκτησης του κεντρώου και μεσαίου χώρου και της μεσαίας και μικροαστικής τάξης -που εν μέρει επικαλύπτονται- για την επίτευξη των εκλογικών και πολιτικών νικών, θα δοθεί από όλους μεγάλος αγώνας σε αυτό το πεδίο της μάχης λαμπρό...