Ισραήλ: Ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ελεύθερου κόσμου κινδυνεύει

 

 Δημοσιεύτηκε στην Athens Voice 16/10/23

Οι πρόσφατες θηριωδίες των τρομοκρατών της Χαμάς εις βάρος αμάχων  στα σύνορα της Γάζας και η στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ  έφεραν και πάλι  στην επικαιρότητα την Ιστορία. Την Ιστορία, που δεν συνταξιοδοτήθηκε, τουναντίον γράφει πυρετωδώς νέα κεφάλαια. Ο πόλεμος των πολιτισμών είναι σε εξέλιξη. Θεοκρατικά και ανελεύθερα καθεστώτα επιβουλεύονται τη δυτική δημοκρατία και επιτίθενται. Χτες στην Ουκρανία, σήμερα στο Ισραήλ. Οι πρωταγωνιστές είναι διαφορετικοί αλλά οι επιτιθέμενοι καθοδηγούνται από ανάλογες ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Στόχος τους, οι δυτικές αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

 Χτες είχαμε τους Ρώσους που αποφάσισαν να καθυποτάξουν την Ουκρανία μην τυχόν και περάσει στο δυτικοευρωπαϊκό μπλοκ.  Σήμερα έχουμε τους  τρομοκράτες της Χαμάς που πασχίζουν να εξαφανίσουν το Εβραϊκό έθνος. Νομίζουν ότι σκοτώνοντας άμαχους θα τα καταφέρουν. Βιάζοντας νέες και σφάζοντας νέους που διασκεδάζουν στην έρημο, στραγγαλίζοντας γέρους και γριές που διαβιούν στα κιμπούτς  ή αποκεφαλίζοντας μωρά μέσα στην κούνια. Νομίζουν ότι έτσι θα τους κάμψουν το ηθικό. Θα τους εξαναγκάσουν να παραδοθούν, να φύγουν, να εξαφανιστούν οριστικά και αμετάκλητα όχι απλώς από την περιοχή, αλλά από την Ιστορία. Από κοντά όλο αυτό το πολυπλόκαμο δίκτυο ισλαμικών κρατών, αιρέσεων και οργανώσεων τα μέλη των οποίων ξυπνούν και κοιμούνται με το όνειρο της εξαφάνισης του Ισραήλ από της Γης το πρόσωπο. Σιίτες και Σουνίτες, Ιρανοί, Σύριοι, Σαουδάραβες, Χεζμπολάχ, Αλ Κάιντα, ISIS,  Φατάχ κλπ.  Παντός είδους και απόχρωσης φονταμενταλιστές.  Μα τόσο ανιστόρητοι;

 Τους Εβραίους δεν μπόρεσαν να τους εξαφανίσουν, οι Ρωμαίοι στους τρεις πολυαίμακτους Ιουδαϊκούς πολέμους (66-135), η Πρώτη Σταυροφορία, (1096-1099)  η Ιερά εξέταση στην Ισπανία (1492), τα πογκρόμ στην τσαρική Ρωσία (1881-1917) και η πλέον φρικώδης «τελική λύση» του Αδόλφου Χίτλερ (1939-1945).  Θα τα καταφέρουν οι φανατικοί του Ισλάμ;  Δύσκολο. Η διασπορά των Εβραίων  σε όλον τον κόσμο ξεκινάει από τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Για 1900 χρόνια περιφέρονται διωκόμενοι μέχρι να γυρίσουν στη γη των προγόνων τους και να ιδρύσουν, το 1948, το δικό τους ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος. Υπομένουν στωικά, περιφρόνηση, χλεύη, αδικία, ταπείνωση και μίσος. Μέχρι και το Ολοκαύτωμα 5,5 εκ ψυχών, το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας, αυτούς είχε στόχο. Έργο του γερμανικού ναζισμού. Δεν είχαν το δικαίωμα να κατέχουν γη, δηλαδή δεν μπορούσαν να γίνουν αγρότες, γι αυτό στράφηκαν στο εμπόριο, όπου και μεγαλούργησαν. Και γι αυτό μισήθηκαν ακόμα πιο πολύ. Ο Εβραίος έγινε το συνώνυμο του αιμοσταγή αργυραμοιβού. Ακόμα και στον Σαίξπηρ. Βλέπετε, έχει βάθος ο αντισημιτισμός. Και όμως σε αντίθεση με όλα τα προγνωστικά, επιβίωσαν.

 Θες η ράτσα τους, θες η θρησκεία τους, θες οι παράλογες διώξεις, τους κράτησαν ενωμένους, τους έκαναν σκληρούς σαν πέτρα, αλλά και πολυμήχανους και  επιδέξιους και ικανούς ώστε να τα καταφέρουν και να μην εξαφανιστούν από τη Ιστορία. Επιβίωσαν σκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο.  Ένας λαός που δεν κιότεψε, δεν  εκφυλίστηκε,  αλλά παρέμεινε υπερήφανος έως αλαζόνας, ακμαίος και δημιουργικός. Με πολλούς σπουδαίους επιστήμονες και καλλιτέχνες. Με ισχυρές φιλίες σε όλον τον δυτικό κόσμο ως απότοκο των ικανοτήτων τους και όχι ως δείγμα της ύφεσης του αντισημιτισμού. Και τέλος, με διεθνή αναγνώριση σε τέτοιο βαθμό, που το Ισραήλ να θεωρείται το προκεχωρημένο φυλάκιο του ελεύθερου δυτικού κόσμου. Το Ισραήλ είναι  πολύ σκληρό για να πεθάνει.

 

Τα τελευταία 105 χρόνια, 14 εκατομμύρια Εβραίοι κέρδισαν 180 βραβεία Νόμπελ, ενώ 1,4 δισεκατομμύρια Μουσουλμάνοι έχουν κερδίσει μόνο 3 (εκτός βραβείων Ειρήνης ). Στο ερώτημα γιατί οι Εβραίοι είναι τόσο ισχυροί η απάντηση είναι μία. Εκπαίδευση. Παραγωγή, διάδοση και εφαρμογή της γνώσης. Το Ισραήλ είναι χώρα μικρή και κάθε καινοτομία διαδίδεται γρήγορα και παντού.  Υπηρετούν την θητεία τους στο στρατό και ταυτόχρονα σπουδάζουν, παίρνοντας μια δεύτερη ειδικότητα. Στην έρημο πήγαν να κατοικήσουν και χάρις στην επιμονή και την τεχνογνωσία τους την έκαναν πράσινη. Αντιθέτως, γιατί οι μουσουλμάνοι είναι τόσο ανίσχυροι; Γιατί αδυνατούν να παράγουν, να διαδώσουν και να εφαρμόσουν τη γνώση. Αν η Γάζα είχε μια κανονική και εκλεγμένη διοίκηση θα μπορούσε να γίνει το Μονακό της Ανατολικής Μεσογείου.

 Οι Εβραίοι μετά από όλα αυτά δεν μπορούν να είναι δίκαιοι. Με τόσα που έχουν τραβήξει και  τόσα που έχουν καταφέρει σε αυτόν τον επικίνδυνο, αιμοβόρο και συνήθως  άδικο κόσμο, αν ήταν δίκαιοι θα είχαν εξαφανιστεί. Όταν είσαι 14 εκ και ζεις σε ένα μικρό και άγονο κράτος και έχεις  γύρω σου 1,5 δις ορκισμένων εχθρών που οι περισσότεροι θέλουν να σε κατασπαράξουν είναι αδύνατον να είσαι φιλειρηνικός και δίκαιος. Σιδερόφρακτος θα είσαι.  Όταν μάλιστα οι εχθροί σου  εννοούν την ειρήνη μόνο ως αποτέλεσμα της εξαφάνισης σου.  Απαγορεύεται να φοβηθείς έστω και για μια στιγμή, όπως και να μην αντιδράσεις όταν σε προκαλούν. Και μάλιστα όταν σε προκαλούν με τον πιο αιμοβόρο και κτηνώδη  τρόπο. Σαν κι αυτόν που ζήσαμε αυτές τις ημέρες. Και γι αυτό οι αντιδράσεις τους είναι συχνά υπερβολικές και δικαίως προκαλούν την κατακραυγή του κόσμου. Που ζει μακριά από τα μέτωπα και δεν ξέρει. Αναπόφευκτα. 

 Βεβαίως και ο πόλεμος έχει κανόνες,  βεβαίως και υπάρχει  η αρχή της αναλογικότητας αλλά αυτά ισχύουν για  νόμιμα κανονικά  κράτη και όχι για τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι οποίες αναγνωρίζονται διεθνώς ως τέτοιες αλλά εν προκειμένω οι Εβραίοι πρέπει να τις σεβαστούν και να είναι προσεκτικοί στις απαντήσεις τους. Ελπίζω να είναι. Διότι οι άμαχοι της λωρίδας της Γάζας που οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν ως ασπίδα δεν φταίνε σε κάτι. Νερό και ηλεκτρικό έπαιρναν από το Ισραήλ,  σαυτό πήγαιναν και εργάζονταν και αμείβονταν καλά και επιβίωναν. Ίσως γι αυτό η Χαμάς προκάλεσε αυτήν την κτηνωδία. Διότι πρώτους απ’ όλους μισεί τους δικούς της, τα δικά της παιδιά  και θέλει να τα δει να θυσιάζονται. Διότι αυτή η τακτική παράγει νέους μάρτυρες, νέους ζηλωτές,   νέους ορκισμένους εχθρούς των  Εβραίων. Η Παλαιστίνη είναι σκλαβωμένη αλλά όχι στους Εβραίους. Υποφέρει  στα χέρια των τρομοκρατών που χρηματοδοτούνται από άλλους τρομοκράτες   για να διαιωνίζουν το αιώνιο μίσος. Που επιβάλει την ισχύ τους σε εκατομμύρια ανθρώπους που στενάζουν κάτω από τον ισλαμικό ζυγό ή τον ανέχονται στο όνομα της πίστης τους. Τόσο στην Παλαιστίνη όσο και αλλού. Τα γεγονότα στο Ιράν είναι πρόσφατα.  

 Ωστόσο η «προοδευτική» αριστερίζουσα Ευρώπη δεν υποστηρίζει το Ισραήλ, αλλά τους  Άραβες και το Ισλάμ. Για μεγάλο μέρος της Δυτικής Αριστεράς ο ισλαμικός φονταμενταλισμός είναι αντιιμπεριαλιστική δύναμη με την οποία μπορεί να συμμαχήσει. Η ισλαμική Αριστερά προσπαθεί να αναδείξει επαναστατικά στοιχεία στη δική της θρησκεία και κει συναντιέται με τη δυτική ομόλογή της. Που προσπερνά ανοίκεια γι αυτήν στοιχεία,  όπως η θεοκρατία, η έλλειψη δημοκρατίας ή η αυταρχική συμπεριφορά προς το γυναικείο φύλο και τους gay,  στο όνομα μιας παγκόσμιας ήττας της δυτικής αστικής ιδεολογίας. Από το 1960 και μετά η έντονη μετανάστευση προς την Δυτική Ευρώπη (Αγγλία, Γαλλία)  έφεραν πολύ κοντά τους Ισλαμιστές με τα αριστερά αντιαποικιοκρατικά κινήματα και έφτιαξαν δεσμούς φιλίας.

 Φυσικά από τον club του  αντισημιτισμού δεν θα μπορούσε να λείψει ούτε η Άκρα Δεξιά. Από το 2000 και μετά έχουμε έξαρση των βίαιων αντισημιτικών πράξεων σε όλη την Ευρώπη ως αντίκτυπο της σύγκρουσης Ισραήλ – Παλαιστινίων.  Υποκείμενα των επιθέσεων δεν είναι πρόσφυγες από εχθρικές προς το Ισραήλ χώρες αλλά ακροδεξιοί ευρωπαίοι. Φυσικά η έξαρση είναι μεγαλύτερη στην Ανατολική Ευρώπη όπου ο ακροδεξιός λαϊκισμός είναι ισχυρότερος. Όπως στην Ουγγαρία και στην Πολωνία. Το θέμα ωστόσο δεν ανεβαίνει στη δημοσιότητα διότι οι Εβραίοι στην Ευρώπη είναι πλέον λίγοι.

 Εδώ να σημειώσουμε ότι δύο πολιτικά άκρα, αριστερό και δεξιό συναντιούνται και στην υποστήριξη της Ρωσίας ως προς την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και στην υποστήριξη του Ισλάμ και ειδικά των Παλαιστινίων  στη σύγκρουσή τους με το Ισραήλ.   Στη χώρα μας θα έλεγα ότι δεν είναι και τόσο άκρα. Γενικώς ο αντισημιτισμός ευδοκιμεί τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά. Στην Ελλάδα ο αντισημιτισμός χτυπάει  κοντά στο 70%. Η μία αιτία είναι η παραδοσιακή και ισχυρή αραβοφιλία που εκτοξεύθηκε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και του Αντρέα Παπανδρέου. Μια άλλη σημαντική αιτία είναι η εδραιωμένη πεποίθηση ότι στη διαμάχη αυτή οι Παλαιστίνιοι έχουν δίκιο, συνεπώς οι πράξεις τους όσο αποτρόπαιες και αν είναι,  δικαιολογούνται. Αυτή είναι μια μεγάλη ιδεολογική νίκη της Αριστεράς. Το γεγονός ότι το Ισραήλ συζητάει την ειρηνική διευθέτηση δύο κρατών ενώ οι παλαιστινιακές αρχές όχι,  δεν φαίνεται να τους επηρεάζει. Τέλος,  υπάρχει και ένα ακόμα στερεότυπο που άπτεται του θρησκεύματος. Όπως μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί, «οι Εβραίοι σταύρωσαν το Χριστό». Είπαμε , ο αντισημιτισμός έχει βάθος. Φυσικά και σε κάθε επέτειο του Ολοκαυτώματος όλοι εμφανίζονται λάβροι κατά του φασισμού.  Όχι όμως και υπέρ των Εβραίων.