Οι καταλήψεις , ο δήμαρχος και ο άλλος άνθρωπος

Οι καταλήψεις, ο δήμαρχος και ο «άλλος άνθρωπος»

Δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς, τους ταγούς, τους κυβερνώντες, δεν ακούνε τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, αμφιβάλουν για την χρησιμότητα των εμβολίων. Εμπιστεύτηκαν όμως τον «άλλον άνθρωπο». Και έσπευσαν να του προσφέρουν, «αέρα μπανά», χιλιάδες ευρώ και τρόφιμα, αλλά και προσωπική εργασία προκειμένου να βοηθήσει τους αναξιοπαθούντες. Τώρα με όσα διαβάζουν και βλέπουν, βουτάνε από τα σύννεφα. Αλλά δεν πειράζει, θα τους περάσει και θα το ξεχάσουν μέχρι να βρεθεί κάποια άλλη φιλάνθρωπη περσόνα να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Αρκεί να είναι αντισυστημική. Να μαγειρεύει στο δρόμο και να ανακατεύει τη μανέστρα με μαδέρι από οικοδομή. Όταν η φιλανθρωπία είναι αντισυμβατική γίνεται γρήγορα δημοφιλής γιατί την νιώθουν οικεία. Είναι ο δικός τους άνθρωπος.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν συμφωνούν με τις καταλήψεις των πανεπιστημίων ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας αλλά πείθονται για το δίκαιο των κινητοποιήσεων. «Εγώ διάβασα και κοπίασα για να μπω στην Ιατρική, η οικογένειά μου μάτωσε για να με στηρίξει και θάρθει ο άλλος που έχει λεφτά να μπει στο Ιδιωτικό χωρίς εξετάσεις; Να πάρει πέτσινο πτυχίο και να έρθει μετά να μου πάρει τη δουλειά»; Ε, τότε πήγαινε και κατέλαβε και τα πανεπιστήμια της Κύπρου, της Αγγλίας, της Τσεχίας, και του κόσμου όλου στα οποία φοιτούν Έλληνες με δίδακτρα. Ή γύρνα πίσω το χρόνο στη δεκαετία του 70 και απαγόρευσε στους «γονείς» σου να φοιτήσουν στην Ιταλία. Και τότε, για να ζήσεις έξω ήθελε κάποια λεφτά. Δεν πήγαινε ο καθένας. Η κλείσε και τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Μήπως να σκεφτείς ότι τη δουλειά θα την πάρει ο καλύτερος και πρέπει να φροντίσεις να είσαι εσύ αυτός; Αλλά ξέχασα, αφού θα σε φάει το σύστημα.

Στα πλαίσια του γλυκερού ανορθολογισμού και της ανατρεπτικής αντισυστημικότητας εμφανίζεται και ο νέος δήμαρχος της Αθήνας, κ. Δούκας στο πλευρό των καταλήψεων. Διότι ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, αλλά και ως προοδευτικός πολίτης ξέρει ότι οι καταληψίες έχουν δίκιο. Αφού αποφασίζουν οι γενικές τους συνελεύσεις. Τώρα το πόσοι ψηφίζουν σ’ αυτές είναι μια άλλη υπόθεση. Κυριαρχεί το δίκαιο του επαναστάτη. Σιγά μην περίμενε ο Λένιν να ψηφίσει ολόκληρη η Ρωσία για να τον ενθρονίσει ως δυνάστη της.

Και βέβαια μια απόφαση γενικής συνέλευσης είναι ισχυρότερη από τους νόμους του κράτους. Ποιου κράτους, αφού βρισκόμαστε στα πρόθυρα της κατάλυσής του. Και επειδή κάθε επανάσταση χρειάζεται και τον πολιτισμό της, καλώς σκέφτηκε ο κ. δήμαρχος να δώσει δημόσια κτίρια σε αγνώστου ταυτότητας «συλλογικότητες» ώστε να αναπνεύσει η πόλη πολιτισμικά. Πάντοτε σε εναλλακτικό και γιατί όχι σε αναρχικό περιβάλλον. Την υγειά μας νάχουμε και την επανάσταση τη βρίσκουμε. Το βασικό είναι να μην μας πουλάνε πολιτισμό μόνο ο Μητσοτάκης και το σύστημα. Το κακό σύστημα. Όχι το δικό μας.

Η αντισυστημικότητα και η τερατολογία έκαναν μεγάλη ζημιά στην Ελλάδα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων με τα γνωστά αποτελέσματα. Μέχρι που έφεραν και τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Δηλαδή μας κυβέρνησε ο Τσίπρας. Στον Δούκα θα κωλώσουμε; Είχαμε πιστέψει ότι αυτός ο τρόπος σκέψης και ερμηνείας των πραγμάτων είχε υποχωρήσει και ο ορθολογισμός είχε εγκατασταθεί και πάλι στη χώρα. Οι άφρονες, λαϊκιστές πολιτικοί υπέστησαν απανωτές εκλογικές ήττες και αυτό το θεωρήσαμε ως δείγμα απαξίωσης του ανορθολογισμού. Αλλά μάλλον κάναμε λάθος. Η κακή ελληνική εκπαίδευση, τα υπερβολικά ΜΜΕ και η ισχυρή παράδοση μας δείχνουν πάντοτε τα δόντια τους και εγγυόνται ότι σε μια επόμενη «στραβή» πολύ εύκολα θα κυλήσουμε στον χειρότερο εαυτό μας. Και δώστου πάλι από την αρχή. Διότι είμαστε πανέξυπνος λαός και τι να μας πουν οι πονηροί, αστοί πολιτικοί; Ας είναι καλά ο «άλλος άνθρωπος». Ο δικός μας άνθρωπος.

Φυσικά, μακριά από εμένα το όποιο συγχωροχάρτι στο «σύστημα». Απεναντίας, οι ελλείψεις του συστήματος είναι αυτές που παραχωρούν έδαφος στον πονηρό ή αφελή ανορθολογισμό. Αν το κράτος είχε σοβαρές και ισχυρές δομές υποστήριξης των αδυνάμων και έξυπνους και αδέκαστους μηχανισμούς ελέγχου δεν θα χρειάζονταν να πέφτουμε από τα σύννεφα. Θα πατάγαμε γερά στη γη. Θα παρακολουθούσαμε επισταμένως τον τομέα της φιλανθρωπίας και δεν θα επιτρέπαμε τις παρεκτροπές οι οποίες μόνο κακό κάνουν στο θεσμό. Και φυσικά θα ήμασταν προσεκτικότεροι στις βραβεύσεις. Το κακό σύστημα είναι η καλύτερη τροφός του αντισυστημισμού.

Αν τα τελευταία 50 χρόνια, κράτος, κόμματα και πανεπιστημιακές αρχές είχαν εργαστεί σοβαρά και από κοινού για έναν ορθολογικό και βιώσιμο εκπαιδευτικό χάρτη, κρατικό και μη, δεν θα ψαχνόμασταν ακόμα με τις «καταλήψεις». Και τα ΑΕΙ μας δεν θα ζητούσαν λεφτά, απεναντίας θα έφερναν λεφτά απ’ όλο τον κόσμο, γιατί θα ήταν παραγωγικά. Αλλά εδώ ταλαιπωρούνται ακόμα από ανθρώπους που τα θεωρούν ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους. Διότι αναπαράγουν την αστική ιδεολογία και τον καπιταλισμό και εμείς είμαστε στα πρόθυρα της προλεταριακής εξέγερσης. Και πρέπει ή να τα σπάμε ή να τα κλείνουμε ώστε να εμποδίζεται η ολέθρια αναπαραγωγή. Και κάποιοι ταγοί, που η πολιτεία τους πληρώνει και τους τιμά για να εκπαιδεύουν τα παιδιά της, πρέπει να κλείνουν το μάτι στη βία, διότι είναι αντισυστημική και μοντέρνα. Είναι για «καλό σκοπό». Είναι για τον άνθρωπο, τον άλλο άνθρωπο, του άλλου συστήματος. Του καλού. Αυτού που τους τρέφει !!!

Και το «σύστημα» είναι ανεκτικό στην παρανομία για να εξυπηρετεί τα δικά του παιδιά, να καρπώνεται το πολιτικό όφελος και να μην πληρώνει το αντίστοιχο κόστος. Ένα πανεπιστήμιο , κατά καιρούς υπό κατάληψη και μονίμως υπό κατάρρευση δεν απαιτεί και υψηλή αξιοπιστία από το προσωπικό του. Δεν απαιτεί ορθολογική νομοθέτηση, εφαρμογή των νόμων και επαρκή χρηματοδότηση. Όλα λειτουργούν στο περίπου και όλοι βολεύονται. Και οι άριστοι και οι κακοί. Και η εξουσία και οι εχθροί της. Αρκεί να πωλείται ελεύθερα αντισυστημικός σανός. Τροφή για όποιον πεινά.

Δημοφιλείς φιλάνθρωποι, εναλλακτικοί δήμαρχοι, αντισυστημικοί δάσκαλοι, αντιδυτικοί ιεροκήρυκες τραβούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, εγκλωβίζουν τον δημόσιο διάλογο στα πλαίσια της δικής τους «λογικής» και καρπώνονται τα οφέλη, αφού αναπαράγουν διευρυμένα την δική τους μικροεξουσία. Το «σύστημα» τους τιμά όχι μόνο με δημοσιότητα αλλά και με οφίτσια, τους κάνει μέχρι βουλευτές και ευρωβουλευτές. Είναι καθήκον μας να στείλουμε τα δικά μας «Αυτιά» στην Ευρώπη. Για να μεταλαμπαδεύσουν την ελληνική μπαρούφα στα πέρατα της γης.

Ο απλός, νομοταγής πολίτης που κοιτάζει τη δουλειά του, ο λεγόμενος απαξιωτικά και κυρ Παντελής, είναι τελικά ο μόνος πραγματικά αντισυστημικός παράγοντας αυτού του γελοίου και πονηρού συστήματος. Ο αυθεντικός αναρχικός. Μοναδική σκευή του ο ορθολογισμός. Η δική του «μολότοφ».