Δελτίο (purple rain) καιρού 30/11/2024
● Είδες η Μενδώνη; Η υπουργός που έχει δεχθεί τα
περισσότερα πυρά από την αντιπολίτευση παρουσίασε χτες μια καταπληκτική δουλειά
στο σταθμό Βενιζέλου στο, μετά από 30 χρόνια, έτοιμο metro της Θεσσαλονίκης . Μια ολόκληρη αρχαία πολιτεία κάτω
από την πόλη. Έτσι για να φουρκίζονται οι haters και να βγάζουν όλο το δηλητήριο που απέμεινε στα σωθικά τους. Το εν λόγω έργο θα
μείνει στην ιστορία ως το πιο κακοποιημένο έργο της ελληνικής βλαχοβαλκάνιας
αντίληψης για την πόλη και τον πολίτη. Πάντα τέτοια κυρία Μενδώνη, πάντα τέτοια
σε όσους επιμένουν και νικούν.
● Στο ΠΑΣΟΚ νιώθουν
καλύτερα όταν βλέπουν την Άννα Διαμαντοπούλου στον πολιτικό σχεδιασμό το
κόμματος, να βγαίνει στην ΤV, να εξηγεί, να αναλύει. Γιατί η Άννα και ξέρει, αλλά
και ξέρει να τα λέει. Ίσως το μόνο
πολιτικό στέλεχος εκεί μέσα, που ξέρει. Και γι αυτό και ο Νικόλας την
αξιοποιεί. Δεν είναι κορόιδο. Τώρα βέβαια ότι η Άννα έχει εχθρούς που τη
θεωρούν δεξιά και όχι επαρκώς σοσιαλίστρια, ούτε λόγος. Ότι το σχεδιάκι των
πασοκοσύριζων για συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ- ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προωθείται επίσης ούτε
λόγος. Όπως και ότι βάζουν και τη ΝΕΑΡ μέσα γιατί έχουν αγωνία μην μείνει η
αντιευρωπαϊκή εκδοχή απέξω και χάσει ο νέος συνασπισμός σε αριστεροσύνη. Αλλά ο
Νικόλας δεν ακούει και καλά κάνει.
● Και ξαφνικά και
χωρίς να το πολυπάρουμε χαμπάρι βρεθήκαμε με τον κλασσικό δικομματισμό αλά
μπρατσέτα. Δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πολύ καλή εξέλιξη, υγιής, φιλοδυτική, ευρωπαϊκή.
Και από πίσω ακολουθάνε «όλης της Γης οι ψεκασμένοι». Φυσικά και αυτό είναι
επικίνδυνο σε περίπτωση χοντρής κρίσης. Αλλά τουλάχιστον ο κίνδυνος να
τουμπάρουμε στο χάος δεν είναι άμεσος και αυτό είναι σημαντικό. Απλώς τα 2
κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, (όχι του ρώσικου), θα πρέπει να έχουν συστηματική
επικοινωνία. Αλλά και να προσέχουν που ανοίγουν μέτωπα και πως τα
διαχειρίζονται. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να εξηγεί καθημερινά τη θέση της
Ελλάδας στον κόσμο τόσο με λόγια όσο και με έργα. Το «αντι ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο είναι
πια «αντι ΨΕΚ» μέτωπο που περιλαμβάνει όχι μόνο την αριστερά αλλά και την
ακροδεξιά. Αλλά και την πατριδοκάπηλη δεξιά να μην ξεχνιόμαστε. Καταλάγιασε το δίδυμο μετά τη διαγραφούλα.
Δεν τα κατάφερε.
Τραγούδι της βροχερής
ημέρας «purple rain» και Prince από το 1984
Δελτίο (βάνδαλου) καιρού 29/11/2024
● Aν οι ανεμογεννήτριες είναι οι κακοί γίγαντες που
πρέπει να πολεμήσουν οι ψεκασμένοι δονκιχώτηδες, το metro είναι το σιδερένιο άλογο των ψεκασμένων «Ινδιάνων» και
πρέπει να βανδαλιστεί. Ήδη λερώθηκε ο φρέσκος σταθμός της Βούλγαρη και καλόν
είναι να ετοιμάζεται ο σταθμός της Βενιζέλου. Ο οποίος θα βανδαλιστεί αγρίως
υποθέτω. Διότι είναι το κάστρο όλων αυτών που πολέμησαν το έργο. Που δεν ήταν
όλοι φρικιά. Να δούμε στα εγκαίνια τι θα παίξει. Όσο καταρρέουν οι πολιτικοί
εκπρόσωποι τόσο το κίνημα της καταστροφής θα το παλεύει. Ο αστικός
εκσυγχρονισμός δεν θα περάσει που λέγαμε και το 1977. Προχτές δηλαδή….
● 1388 νέες κάμερες
της τροχαίας στους δρόμους του λεκανοπεδίου
μπας και σταματήσουν οι οδικές παραβάσεις και μειωθούν τα τροχαία.
Μακάρι να τα καταφέρουν. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος. Όταν βλέπω τα τρελαμένα κτήνη να γκαζώνουν μέσα στα στενά
της συνοικίας βάζοντας κυριολεκτικά στο σημάδι, αδέσποτα ζώα, γέρους και γριές
ή παιδάκια που πάνε στο σχολείο, τρελαίνομαι και γω.
Και άμα τους την πεις του στυλ «λίγο πιο σιγά ρε παίκτη δεν τρέχεις στις 24
ώρες του Λεμάν|» τσαντίζονται και τσαμπουκαλεύονται. Ίσως τα πρόστιμα τους
ηρεμήσουν κάπως. Αν και η επιθετική οδήγηση είναι ψυχική ασθένεια. Βγαίνουν για
να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν.
● Από παρ’ ολίγον
υπουργός του Μητσοτάκη (τι πλάκα κι αυτή, θυμάστε;), περαματάρης του Στέφανου
και τώρα ανεξάρτητος βουλευτής. Κανένα πρόβλημα. Και ποιος έδωσε την έδρα του
για να τη δώσει ο παίκτης; Η έδρα είναι ιερή, κει πάνω κάθεσαι, ξεκουράζεσαι
και αμέσως νιώθεις καλύτερα. Είδατε όμως
τι σου είναι το flavor του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου; Τι
σωστά άτομα προσελκύει; Και πως τα άτομα
αυτά αντιλαμβάνονται την πολιτική λειτουργία; Πόσο ξεχειλίζει από παντού το
ηθικό πλεονέκτημα; Πάντα τέτοια, τα χρειαζόμαστε. Τελικά είναι λάθος να εκλείψει
ο συγκεκριμένος χώρος. Αλλιώς πως θα κάνουμε αντισώματα; Είναι το εμβόλιο της
πολιτικής μας πανδημίας.
Τραγούδι της
ημέρας το drive των Cars από το 1984
Δελτίο (επιτάφιου) καιρού 28/11/2024
● Η 17η Νοέμβρη εξαρθρώθηκε επειδή έσκασε η βόμβα στα χέρια του
Ξηρού. Χωρίς αυτό το τυχαίο γεγονός μπορεί και να την ψάχναμε ακόμα. Εξάλλου η
πρώτη φουρνιά της παραμένει άγνωστη και
ασύλληπτη. Η τρομοκρατία στην Ελλάδα ζει ακόμα και θα ζει στο διηνεκές διότι
μας αρέσει. Είναι στοιχείο της πολιτικής μας κουλτούρας. Τη θεωρούμε μέρος του
προοδευτισμού. Έστω του ακραίου. Και έχει φίλους. Στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο,
στο αριστερό άκρο του πολιτικού συστήματος, αλλά και στην κοινωνία. Είναι οι
λεγόμενοι ένοπλοι σύντροφοι. Και μόνο
η τρέχουσα υποστήριξη στο Ρωμανό αρκεί. Για να μην βάλουμε και το ΚΚΕ στην
εξίσωση που πετάει τη μπάλα στην εξέδρα χρεώνοντας την τρομοκρατία στη CIA. Το γεγονός ότι εξαφανίστηκε από την Ευρώπη οφείλεται
στη σθεναρή στάση σύσσωμου του κοινοβουλευτισμού, της Αριστεράς,
συμπεριλαμβανομένης. Να μην ξεχνάμε το σημαντικό ρόλο του PCI και του Ενρίκο Μπερλιγκουέρ στο τέλος της ακμάζουσας
Ιταλικής τρομοκρατίας ειδικά μετά τη δολοφονία του Μόρο. Εδώ η
πορεία είναι αντίστροφη.
● ΚΚΕ, Κασσελ, Λατινο,
Βελό, Νατσιός, Σπαρτιάτες, Ζωή, Γιάνης και λοιποί μαζεύουν σχεδόν ένα 40 %.
Χωρίς το 8% του ΣΥΡΙΖΑ. Που να πάει αυτή η χώρα; Και όμως πηγαίνει παρόλη την
βαριά ακραία «ψεκιά» που κυκλοφορεί. Απλώς δεν είναι «ψεκιά» ενιαίας ύφανσης.
Είναι κουρελού πολύχρωμη. Υπάρχουν από ναζιστές μέχρι σοβιετικοί, και από
«Μάου-Μάου» μέχρι «Ζουλού». Αυτό το γράφω διότι πρέπει να τιμάμε τους
υπόλοιπους ψηφοφόρους που σώζουν την παρτίδα και την πατρίδα. Το ευτύχημα;
Είναι τόσο ειδικής κατηγορίας και ποιότητας η «ψεκιά» του καθενός που είναι
αδύνατο να τα βρουν μεταξύ τους έστω και δύο από τους οκτώ που έχουμε, ζωή
νάχουν.
● Στη Νέα Αριστερά,
που είναι πιο παλιά και από την παλιά, έγινε ψηφοφορία πάνω στο θεμελιώδες ερώτημα αν η κωλοτούμπα του
Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα του 15 ήταν «ήττα» ή «αναγκαίος συμβιβασμός». Και
πλειοψήφησε φυσικά η «ήττα». Είναι αυτό που έχω γράψει επανειλημμένα, ότι ο
αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ δεν συγχωρεί στον Τσίπρα τη στροφή. Και γι αυτό εξάλλου την έκαναν από το κόμμα με
πρόσχημα τον Κασσελάκη. Αυτοί είναι και η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ που οδηγούσε τη χώρα
ενσυνείδητα στο γκρεμό. Οι εναπομείναντες είναι κάτι ξεπεσμένοι πασόκοι,
Ανελήτες, καραδεξιοί, επιτήδειοι και διάφορα παρατράγουδα.
Τραγούδι της
ημέρας το «Epitaph» από το 1969. King Crimson. Μεγαλείο.
Δελτίο (κακιασμένου) καιρού 27/11/2024
● Πλακώθηκαν στον
ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν από 3 χωριά χωριάτες και στους «εγώ δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά» (από
εδώ και μετά«ΕΔΕΣΑ») φταίει το Αντι ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Φταίμε εμείς οι τέως που
πουλήσαμε την ψυχή μας στο κεφάλαιο και στον Μητσοτάκη και τους τα χώναμε
νυχθημερόν. Εμείς τα λέγαμε εδώ και 15 χρόνια γιατί τους τύπους αυτούς τους
έχουμε γεννήσει και τη νοοτροπία τους την ξέρουμε από παιδιά. Και είναι αυτή η
νοοτροπία και ψευδοϊδεολογία που πρωτίστως μας απομάκρυνε από την Αριστερά.
Τώρα από μακριά η αλήθεια είναι ότι κάνουμε «σεΐρι» που λένε και οι Τούρκοι.
Σημ1. Αντώνη δεν είμαι
πράκτορας των Τούρκων απλώς λόγω μικρασιατικής καταγωγής εκ μητρός, άκουγα από
μικρός τούρκικες λέξεις. Οι γιαγιάδες όταν δεν ήθελαν να ακούσουμε τι λέγανε
μιλούσαν μεταξύ τους τούρκικα.
Σημ2. Κάνω σεΐρι : κάνω χάζι, παρακολουθώ κάτι
διασκεδαστικό, σπάω πλάκα με κάποιο θέαμα.
● Ο εισαγγελέας τα
ξεκαθάρισε για τον δολοφόνο και τέως σύντροφο της Κυριακής Γρίβα. Ούτε τρελός
είναι ούτε ψυχολογικά έχει ούτε τίποτα. Της την έστησε και την έσφαξε σε ήρεμη
ψυχική κατάσταση, έξω ακριβώς από το αστυνομικό τμήμα ενώ οι αστυνομικοί
πετούσαν αετό. Διότι το «πουλάω τρέλα» έχει μεγάλη πέραση σήμερα και είναι μια
καλή δικαιολογία που παίζει πολύ στο λεγόμενο «χώρο». Να δούμε τι θα πει και το
δικαστήριο όταν γίνει. Κανείς δεν είναι σίγουρος.
● Το πιο καινούργιο
σύντομο ανέκδοτο: Εκεχειρία Ισραήλ - Χεζμπολάχ. Η κατάσταση στο Λίβανο είναι
τραγική, 1,2 εκ άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και ζουν σε
αντίσκηνα, οι αρχηγοί της Χεζμπολάχ είναι νεκροί, το οπλοστάσιο της
καθημαγμένο, πλην όμως το θρησκευτικό μίσος είναι στα καλύτερά του. Και ως εκ
τούτου σιγά μην είναι η εκεχειρία βιώσιμη. Το θρησκευτικό μίσος για κάποιους
λαούς κινεί την Ιστορία, και μόνο αυτό.
Τραγούδι της
ημέρας το bad moon rising από το 1969
Δελτίο (ποτιστικού) καιρού 26/11/2024
● Δεν κάνει κρύο στην
Ελλάδα όπως και δεν υπάρχει και woke κίνημα. Μ’ αυτό το
πλευρό να κοιμάστε. Όταν θα σας ζητήσουν να φοράτε όλες μαντήλα για να μην
αισθάνονται οι μουσουλμάνες μειονεκτικά μην πέσετε από τα σύννεφα. Όταν
επιτεθούν στα αρχαία μνημεία με το δικαιολογητικό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν
ήταν συμπεριληπτικοί και είχαν δούλους θα είναι μέρα μεσημέρι. Απλώς έχουν
ντράβαλα με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν προλαβαίνουν να οργανωθούν προς το παρόν. Κάτσε
να μπει το πράγμα σε μια σειρά και θα σας πω εγώ. Ο ευρωπαϊκός και ο ελληνικός
αντισυστημισμός θα δοκιμάσει και το woke. Μόνο προσέχετε όταν θα καταργηθούν οι τουαλέτες ανδρών και γυναικών μην πέσετε
πάνω σε τίποτα παράξενο και πάθετε κανένα ταράκουλο.
● Ο Μπορέλ αλλά και Γερμανίδα ΥΠΕΞ, Αναλένα Μπέρμποκ αναφερόμενοι
στα εντάλματα σύλληψης που εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα το Διεθνές Ποινικό
Δικαστήριο βασικά εις βάρος του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ξεκαθάρισαν πως ο
νόμος πρέπει να τηρείται. Και όποια χώρα συναντήσει στην επικράτειά της τον
Νετανιάχου υποχρεούται να τον μπουζουριάσει. Και αυτό βεβαίως δεν είναι
αντισημιτισμός αλλά εφαρμογή των νόμων. Όπως εξάλλου οι ίδιες χώρες οφείλουν να
φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης από εισβολείς αγνώστου ταυτότητας. Ή ξέρω γω να αντιστέκονται στον εξισλαμισμό της. Μόνο
που στην περίπτωση αυτή στα δικαστήρια τρέχουν τις χώρες και όχι τους
εισβολείς. Και μετά ψάχνουν την αιτία του ευρωσκεπτικισμού. Τον Πούτιν που σας
χτυπάει την πόρτα με πυραύλους τον βλέπετε; Και σκάβετε καταφύγια; Ο Νετανιάχου
σας μάρανε. Ο αντισημιτισμός δεν κρύβεται. Γιατί έχει μια εξόχως διαβρωτική
ιδιότητα. Ποτίζει τα πάντα. Και
αντέχει. Όταν η Δύση αυτοκτονεί.
● Βγήκε κανένα κόμμα ή η κυβέρνηση να καταδικάσει την
επίθεση του ΚΚΕ στους 10 Ουκρανούς στη Μάνδρα; Μήπως την επίθεση στον εκπρόσωπο
της Ουκρανικής πρεσβείας; Κάποιος να ζητήσει μια συγγνώμη από τα ανθρωπάκια; Τολμάει κανείς να πάει κόντρα στον Μήτσο και
την παρέα του; Να μην σας πω ότι ο φιλοπουτινισμός στη χώρα αυτή έχει την ίδια διαβρωτική
ιδιότητα με τον αντισημιτισμό. Ποτίζει τα πάντα. Οπότε πήγαινε τα πάσα σου
γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Η γραμμή είναι να αποφεύγονται οι
προκλήσεις.
Τραγούδι της ημέρας « Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα» από τους Locomondo και το 2004
Δελτίο (αντιοσυριζέ) καιρού 25/11/2024
● Όποιος παίρνει στα
σοβαρά τα συριζονούμερα παίρνει σοβαρά και τα διπλά βιβλία. ΩΒστόσο και με αυτά π[ου ανακοίνωσαν δεν πήγαν
ούτε οι μισοί του 2023. Και όσοι πήγαν είχαν μια ευκαιρία να εκλέξουν τον
Πολάκη να τα κάνει όλα «που Άννα», αλλά προτίμησαν τον άγευστο και άοσμο
Φάμελλο που το παίζει σοβαρός
κομμουνιστής της Ανανέωσης. Για όνομα του Κύρκου. Και κωλώνει ο Νικόλας εκεί
που έχει το μαγαζί βαμμένο στο πράσινοσυριζέ να ρίξει και μια πινελιά ροζ και
να πάρει όλο το χαρτί; Δεν έχουν επιστροφή οι σύριζοι. Περισσότερα, αργότερα
στην Athens Voice.
● Έγραψα στην
Καθημερινή της Κυριακής για την αποφόρτιση των Πανελλαδικών, για ένα πιο χαλαρό
πλην όμως αξιόπιστο και αδιάβλητο πάντα σύστημα εισαγωγής. Αλλά με λιγότερο
άγχος, λιγότερα έξοδα, περισσότερη ουσία, χωρίς ανόητα τρελά και αντιεπιστημονικά θέματα
διαταραγμένων εγκεφάλων. Μπας και οι απόφοιτοι Λυκείου μπορούν τουλάχιστον να
κατέχουν την ελληνική και να καταλαβαίνουν ένα κείμενο.
Μπας και μπορούν να παρακολουθήσουν άνετα τα μαθήματα του 1ου έτους
της σχολής επιτυχίας τους. Επιστροφή στη γνώση και όχι παραμονή μόνο στην
εξέταση. Η κυβέρνηση και οι δύο Κυριάκοι οφείλουν πριν το τέλος αυτής της
θητείας να έχουν αλλάξει το Λύκειο και να έχουν εισάγει το Εθνικό Απολυτήριο.
Και θα το κάνουν.
● Και επειδή μάλλον
δεν βρίσκεται άλλο κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει την προεδρία της Δημοκρατίας,
αναλαμβάνω την ευθύνη να προτείνω την νυν πρόεδρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου που
γιορτάζει και σήμερα. Χρόνια πολλά πρόεδρε. Καλύτερο/η δεν θα βρείτε.
Τραγούδι της ημέρας «Να με προσέχεις» Να αντέχουμε την πατρίδα μας και να μας
αντέχει.
Δελτίο (σταλινο woke) καιρού 24/11/2024
● Μεγάλη πρεμούρα βλέπω στον αστικό τύπο να μας εξηγήσει
τι είναι και τη θέλει το woke. Μετά την πτώση του
ΣΥΡΙΖΑ και την φθορά της σταλινο - εναλλακτικής ιδεολoγίας,
με την οποία μπόλιασε την ελληνική κοινωνία, ήρθε και η σειρά του woke. Ολοκληρωτισμός να είναι και ότι νάναι. Κάτι να μας
βάλει πάλι στη στρούγκα. Να μην μπορούμε να γράψουμε και να μιλήσουμε ελεύθερα
γιατί έρχεται η αστυνομία της πολιτικής ορθότητας των εναλλακτικών σταλινικών
που τώρα εμφανίζονται με άλλο καπέλο αυτό του δήθεν ανοικτού, ελευθεριακού
στοχαστή. Το μίσος για την ελευθερία σε μεγάλο μέρος του φάσματος της ελληνικής
διανόησης δεν κρύβεται. Κάτι πρέπει να
φοβάσαι ανθρωπάκο. Η πλάκα είναι ότι και οι συστημικοί είναι στο κόλπο.
● Μερικές δεκάδες Ουκρανοί, κάτι γυναικόπαιδα,
ένας παππάς και εκπρόσωπος της πρεσβείας τους πήγαν στη Μάνδρα Αττικής στο
μνημείο του εθνικού τους ποιητή Σεβτσένκο. Για να τιμήσουν την επέτειο του
Χολοντομόρ, του λιμού δηλαδή που τους επέβαλαν οι Σοβιετικοί και στοίχησε τη
ζωή σε κάτι εκατομμύρια συμπατριώτες τους. Και κει τους περίμεναν τα ΚΝΑΤ,
οργανωμένοι του ΚΚΕ με παλούκια και κόκκινες σημαίες και τους την πέσανε και
τους έδειραν. Και όταν εμφανίστηκε η αστυνομία να σώσει τα γυναικόπαιδα φώναζαν
« η τρομοκρατία δεν θα περάσει». Γιατί τρομοκρατία μπορεί να ασκεί μόνο το ΚΚΕ
που θίχτηκε. Επειδή κάποιοι τιμούν τα θύματα του Στάλιν. Αυτό το κόμμα έχει
ασυλία στην ελληνική κοινωνία που πληρώνει ακόμα το κόμπλεξ των δεξιών για το
μετεμφυλιακό κράτος. Όταν η πολιτικά καθυστερημένη δεξιά ανέστησε τους
ηττημένους.
● Το κενό που αφήνει η
πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καλυφθεί και μάλιστα γρήγορα. Στο ΠΑΣΟΚ
έχουν όλη την καλή διάθεση να γίνουν πράσινος ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν τους ταιριάζει, ο
Ανδρουλάκης δεν μπορεί να εμπνεύσει φόβο στην κοινωνία. Αν νικήσει ο Πολάκης θα
είναι γι αυτούς καλύτερα αλλά και πάλι θα είναι ψόφια πράγματα. Σκληρή φιγούρα
και βαθιά επαρχία. Κάποιο νέο σχήμα
πρέπει να σύρει το άρμα του αριστερού ολοκληρωτισμού στην Ελλάδα για να μην
χαλάσουν οι ισορροπίες. Και φυσικά να βρεθεί και ο ανάλογος ηγέτης. Το αριστερόwoke είναι μια καλή εκδοχή αλλά θέλει και πολιτικό φορέα
να το υπηρετήσει. Κάτι θα παίξει.
Το τραγούδι της ημέρας «something» από το 1969
Δελτίο (αναστοχαστικού) καιρού 23/11/2024
● Άντε πάλι
εσωκομματικές εκλογές. Αλλά τώρα για το ποιος θα σώσει την αντιμνημονιακή
συνιστώσα. Αν πάρει πρωτιά ο Φάμελλος απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ τέλειωσε, η Νέα Αριστερά
δείχνει το δρόμο. Αν νικήσει , ο Πολάκης, που είναι και το πιθανότερο έχουν μια
ζωή ακόμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει ως απειλή για το πολίτευμα, για τις διεθνείς
συμμαχίες της χώρας, για το «σύστημα», για τους αντιπάλους του. Και απέναντι ο
Κασσελάκης ως κάτι άλλο. Ως τι ποιος ξέρει. Θα δούμε.
● Ο Κωστάκης που δεν
έβγαλε άχνα όσα χρόνια ο Αλέξης έσκαβε το λάκκο της χώρας του, έγινε ξαφνικά
λαλίστατος για να μειώσει τον Κυριάκο. Και τώρα δυσφορεί για την διαγραφή του
Αντώνη . Ποιος; Ο αρχηγός της διαγραφής και του δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Και βγήκε να μας πει ότι δεν ενδιαφέρεται για
την προεδρία. Λες και μεις ενδιαφερόμαστε.
● Η ακρίβεια στο super market μειώνεται ή
εμένα μου φαίνεται; Κάτι κατάλαβαν ή ιδέα μου είναι; Μήπως τελικά δεν ήταν ο
πόλεμος στην Ουκρανία και η άνοδος στην τιμή της ενέργειας αλλά η κερδοσκοπία
όλης της εφοδιαστικής αλυσίδας; Μήπως ο πολίτης έχει καθήκον να φωνάζει να
ξελαρυγγιάζεται, να απειλεί, να δυσφορεί, να το δείχνει στις δημοσκοπήσεις για να πετυχαίνει το αυτονόητο; Σε μια χώρα
του δυτικού κόσμου που είναι ακόμα σχεδόν σοβιετική δημοκρατία. Που όλα είναι
επιλογές της κυβέρνησης.
Τραγούδι της ημέρας Le temps de
l’amour από το 1962
Δελτίο (ψεκ) καιρού 22/11/2024
● Αυτό με την
αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας των ανανεώσιμων πηγών είναι εδώ και χρόνια
βασικό στοιχείο επίθεσης σ’ αυτές, από κάθε λογής αριστερό αλλά και ψεκασμένο.
Καθότι τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες δεν παράγουν ηλεκτρική ενέργεια
όποτε θέλουμε. Και γι αυτό γίνεται προσπάθεια σε όλο τον κόσμο για παραγωγή
τεραστίων μπαταριών λιθίου που θα αποθηκεύουν την πλεονάζουσα ηλεκτρική
ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί σε μεταγενέστερο χρόνο. Και η ελληνική Sunlight είναι πρωτοπόρος στην ΕΕ στην προσπάθεια
αυτή. Το πρόβλημα της αποθήκευσης έχει γίνει σημαία όλων των εχθρών των
ανανεώσιμων πηγών και φίλων των ορυκτών καυσίμων. Κάτι είχε ακούσει ο Γκλέτσος
αλλά τρέχα γύρευε τι κατάλαβε.
● Και λίγο ιστορία επί
αυτού. Όταν τις δεκαετίες 70-80 ξεκινούσε αυτή η υπόθεση με τις ανανεώσιμες
πηγές και η τεχνολογία ήταν ακόμα στην αρχή οι αποδόσεις τους δεν ήταν
ικανοποιητικές αλλά η Αριστερά ζητούσε
με επιμονή στροφή σε αυτές. Σήμερα που οι αποδόσεις έχουν βελτιωθεί αισθητά με
την πρόοδο της τεχνολογίας και υπάρχουν πια λύσεις και για την αποθήκευση, η
ίδια Αριστερά ξιφουλκεί εναντίον τους και υποστηρίζει τον λιγνίτη. Διότι το πρόβλημά της είναι πάντα ο
αντιπαραγωγισμός της Δύσης για να πέσει και καλά ο καπιταλισμός. Ή για να έρθει
ο Πούτιν. Ποια οικολογία και ποια κλιματική αλλαγή. Όλα φερετζές. Φυσικά οι
ψεκασμένοι τσιμπάνε ότι οι ανεμογεννήτριες αυξάνουν τη θερμοκρασία λόγω τριβής,
μολύνουν το περιβάλλον, καταστρέφουν το δάσος, προκαλούν πυρκαγιές, ενοχλούν τα
πουλιά και άλλα τέτοια. Βασικά τις φοβούνται όπως ο Δον Κιχώτης τους
ανεμόμυλους.
● Αυτό το ντοκιμαντέρ
Σκοτεινή Δεκαετία 64-74 του Παπαχελά και του ΣΚΑΙ θα πρέπει να διδάσκεται
υποχρεωτικά στα σχολεία. Στη Γ λυκείου. Όχι απλώς να προβάλλεται, αλλά να
διδάσκεται. Για να ξέρουν τα παιδιά μας. Όχι μόνο τα γεγονότα εκείνα 64-74 αλλά
και σε τι χώρα γεννήθηκαν. Πως μπορούν να χαθούν όλα από τις αποφάσεις της
ηγεσίας ειδικά όταν αυτή είναι καφενειακού επιπέδου όπως την εποχή εκείνη, αλλά
όχι μόνο. Πως ένας γελοιότυπος σαν τον Ιωαννίδη μπορεί να κυβερνάει την Ελλάδα
και να τον τρέμουν όλοι. Για να μάθουν
τι σημαίνει επί της ουσίας χούντα και τι
Δημοκρατία. Ή πως μια χώρα πέφτει βάζοντας
τρικλοποδιές στον εαυτό της. Και
να φοβούνται τους πατριδοκάπηλους. Οι
χούντες που έρχονται από το μέλλον θα
είναι εκλεγμένες από τους λαούς. Βλέπε ΗΠΑ. Γιατί οι καιροί αλλάζουν και
ενδεχομένως τα πράγματα στον κόσμο να γίνουν πολύ χειρότερα μέχρι να γίνουν
καλύτερα.
Τραγούδι της ημέρας «Το
φλασάκι» από το 1986. Για να θυμόμαστε τους απόντες
Δελτίο (zombie) καιρού 21/11/2024
● Επιστρέφουν εμετικά
πράγματα ως φάρσα. Ο Λαλάκης, οι αρβυλομούρηδες, οι τρομοκράτρες που
ανατινάζονται μόνοι τους , και το κακοχυμένο τσίρκο ως debate αρχηγών, τρομάρα τους. Μόνο που δεν μπορούν πια να
βλάψουν, το καθένα με τον τρόπο του, αυτήν την κοινωνία που πολλά έπαθε αλλά κάτι έμαθε. Κάτι! Ωστόσο ο
κίνδυνος ενός κακέκτυπου του Τραμπ, ακόμα πιο χειρότερο από τον αυθεντικό ποτέ
δεν θα λείψει. Και γι αυτό παίκτες την
κρίση και τα μάτια σας. Μην αφήσετε τη χώρα να οδηγηθεί και πάλι σε κρίση. Όλα
τα ζόμπι θα επιστρέψουν. Και τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα.
● Σας παρακολουθώ που
ξεκαρδίζεστε χαζεύοντας το debate των υποψήφιων ηγετών
της εναλλακτικής αριστεράς. Και όμως αυτοί οι τύποι έπαιξαν τη δημοκρατία και
την ύπαρξη αυτής της χώρας στα ζάρια και παρατρίχα δίστασαν και δεν τα έσπρωξαν
όλα στα ντόρτια. Και το πλήθος στις κερκίδες ούρλιαζε «τον Βαραββά, τον Βαραββά» και τους ζητούσε να τους αποτελειώσουν. Για
να θυμάστε ότι η δύναμη του λαϊκισμού
είναι τεράστια και δεν θέλει πολύ να επιστρέψει και να καταστρέψει. Όχι μόνο
την Ελλάδα αλλά την Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο ολάκερο.
● Υπάρχει όμως και η
ακροδεξιά φάρσα που θέλει να επιστρέψει ως απειλή. Οι
δηλώσεις κάθε πολιτικού έχουν συνέπειες. Όταν είναι και βουλευτής κυβερνώντος
κόμματος και τέως πρωθυπουργός περισσότερο. Όταν μάλιστα οι απόψεις του
στρέφονται κατά του προέδρου και της πολιτικής του κόμματός του σε ευαίσθητα
θέματα ακόμα περισσότερο. Όταν οι απόψεις αυτές διατυπώνονται συχνά πυκνά, με
εμμονή και σε κάθε ευκαιρία προφανώς και επιζητούν να προκαλέσουν
πολλαπλασιασμό. Και γιατί όχι και ανταρσία. Το γεγονός ότι δεν τσίμπησε κανείς
άλλος είναι θετικό. Αλλά αν μπορούσε θα τον έριχνε. ΝΑΙ ο Αντώνης θα έριχνε την
κυβέρνηση. Το προσπάθησε αλλά δεν βγήκε. Εκτός και αν στην ψηφοφορία για τον
προϋπολογισμό υπάρξουν εκπλήξεις.
Τραγούδι της ημέρας το
zombie zoo από τον Τοm Petty και το 1989
Δελτίο (ανιστόρητου) καιρού 19/11/2024
● Ο αντιδικτατορικός
αγώνας και το «Πολυτεχνείο» μπορεί να μην έριξαν τη χούντα αλλά ήταν μια λόγω
και έργω αντίσταση στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Στην κατάλυση της
Δημοκρατίας. Και ήταν κυρίως μια υπόθεση της Αριστεράς της εποχής εκείνης. Που
την έκανε αγαπητή σε μια ικανή μερίδα δημοκρατικών πολιτών και της έδωσε αίγλη
και αναγνώριση στην πρώιμη αντιπολίτευση, χωρίς ωστόσο να της δώσει και ψήφους.
Αυτά είναι ιστορία που κάποιοι μπορεί να μην γνωρίζετε αλλά είναι.
● Και η αντιδικτατορική δράση προφανώς γέννησε και
ήρωες. Ανέδειξε στελέχη που κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν, στρατεύτηκαν και
βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Χωρίς φυσικά καμία ιδιοτέλεια. Τη ζωή
τους έπαιζαν. Αυτό για κάποιους σήμερα φαντάζει εξωφρενικό αλλά έτσι ήταν. Ειδικά
σε όσους ήταν αγέννητοι ή παιδιά την εποχή εκείνη. Ή και δεν είχαν ποτέ καμιά
σχέση με την αριστερά. Στη
μεταπολίτευση, φυσιολογικά, εντάχθηκαν σε κόμματα της Αριστεράς ή στο ΠΑΣΟΚ και κάποιοι/ες αναδείχθηκαν,
ανέβηκαν στην ιεραρχία και όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, απέκτησαν και δημόσια
αξιώματα. Ικανοί ήταν, πολιτικά διαβασμένοι, τολμηροί και φυσιολογικά ξεχώρισαν
έχοντας βέβαια και τις περγαμηνές του αντιδικτατορικού αγώνα. Εδώ δημόσιες
θέσεις καταλαμβάνουν ακόμα και παντελώς άχρηστοι , παιδιά των κομματικών
σωλήνων. Οι αγωνιστές εκείνης της περιόδου σας ενόχλησαν;
● Μετά την άνω πλατεία των αγανακτισμένων έγινε της
μόδας κάποιοι να βρίζουν τη γενιά του Πολυτεχνείου. Που και καλά τους
κατέστρεψε. Να βρίζουν όλους όσους ήταν την εποχή εκείνη φοιτητές
και ενταγμένοι σε αριστερές παρατάξεις, συλλήβδην. Με τη βασική κατηγορία ότι
εξαργύρωσαν τον αγώνα τους. Επειδή κάποια/ες
έγιναν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και ενόχλησαν με τον βίο και την πολιτεία τους.
Και οι υπόλοιποι; Η συντριπτική πλειοψηφία που δεν ανακατεύτηκαν ποτέ μετά με
κόμματα εξουσίας; Που δεν απέκτησαν δημόσια αξιώματα; Που δεν έγιναν
συνδικαλιστικά στελέχη σε ΔΕΚΟ; Που
πήγαν στις δουλειές τους και στις οικογένειες τους; Όλοι είναι παλιάνθρωποι;
Τελικά θα σας πω εγώ τι συμβαίνει. Σας
ενοχλεί το «Αριστερά». Η μήπως σας ενοχλεί ότι πολέμησαν τη χούντα;
Τραγούδι της ημέρας το Born to be wild από τo 1968
Δελτίο (αλλού τα κακαρίσματα)
καιρού 18/11/2024
● Ασχολούμενοι με τα
δικά μας δηλαδή τον Στέφανο και τον Αντωνάκη, χάνουμε τη μεγάλη εικόνα. Και
αυτή λέγεται USA
και ο κερδισμένος τα παίρνει όλα. Και αυτός είναι ο Τραμπ. Η Αμερική των
θεσμικών αντίβαρων δεν υπάρχει πλέον. Ο Τραμπ έχει απόλυτη κυριαρχία στη Βουλή
στη Γερουσία, στο ανώτατο δικαστήριο αλλά και στη λαϊκή ψήφο. Και μπορεί να
υλοποιήσει την δήλωση που είχε κάνει προεκλογικά και επίσημα ότι « ψηφίζετε για
τελευταία φορά». Ο κόσμος κρέμεται πλέον όχι μόνο από αυτόν αλλά και τους
ανεκδιήγητους υπουργούς του. Φαντάσου να ζεις στην Ουκρανία και η τύχη σου να
εξαρτάται από τι θα τον συμβουλεύσει ο Μασκ. Και η κίνηση του Μπάιντεν να δώσει
την άδεια για βαθιά πλήγματα μέσα στη Ρωσία έχει μεγάλη σημασία. Μέχρι το τέλος
του χρόνου θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά.
● Και για να δώσω το
ελληνικό ανάλογο. Φαντάσου να προχωρούσε ο Τσίπρας μετά το δημοψήφισμα και να
την κάναμε από το ευρώ. Και λόγω της αναταραχής και των συνεπειών που θα
προκαλούσε η άτακτη χρεοκοπία να γίνονταν χρήση του άρθρου του συντάγματος περί
εκτάκτων συνθηκών και να κάναμε να δούμε εκλογές καμιά δεκαετία. Με τα
παλληκάρια στο σβέρκο μας. Γιατί τι άλλο νόημα είχε η δήλωση του συνεταίρου ο
στρατός εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Ε να αυτό δεν του συγχωρέσαν
του Τσίπρα πολλοί σύντροφοι. Που κώλωσε την ύστατη στιγμή.
● Στο γελοίο άλλο εσωτερικό μέτωπο πράγματι υπάρχει ένα ενδιαφέρον για το
ποιες θα είναι οι κινήσεις του Αντώνη μετά. Και αν η πολιτική του έχει βάθος εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Θα μου πείτε, ποιοι θέλουν να αυτοκτονήσουν χωρίς κανένα λόγο; Για να σας
θυμίσω ότι όταν έριξε την κυβέρνηση του
πατρός Μητσοτάκη, με τα Σκόπια δεν έτρεχε απολύτως τίποτα. Και μάλιστα είχαμε
κάνει και συμφωνία πολύ καλύτερη από την τρέχουσα. Και όμως τον έριξε και αν
μπορεί θα το επαναλάβει. Το θέμα είναι τα στηρίγματα. Του φτάνει η
Πελοπόννησος; Υπάρχουν και άλλοι που
στοιχίζονται με τις απόψεις του και όχι βέβαια μόνο πολιτικοί. Υπάρχει ευρύτερο
σχεδιάκι;
Τραγούδι της ημέρας το « tougher than the rest” από το
1987
Δελτίο (sex and politics) καιρού 17/11/2024
● Μέρα που είναι δεν θα γράψω ούτε για αντίσταση, ούτε
για αγώνες, ούτε για βασανιστήρια, ούτε για νεκρούς. Θα γράψω για τον έρωτα.
Για τις ερωτικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στο αριστερό φοιτητικό κίνημα στην
πρώιμη μεταπολίτευση της έντονης πολιτικοποίησης και του άκρατου
κομματισμού. Οι φοιτητικές και
νεολαιίστικες οργανώσεις αποτέλεσαν τελείως φυσιολογικά τους μαζικούς χώρους
γνωριμιών σε μια εποχή που τα σχολεία δεν ήταν μεικτά και η προσέγγιση του
άλλου φύλου δύσκολη. Λόγω και των αυστηρών ηθών της ελληνικής οικογένειας. Ειδικά για τα παιδιά
της επαρχίας. Στην οργάνωση όμως αυτό θρυμματίζεται, η καθημερινή τριβή γίνεται
καταλυτική . Τα κορίτσια χειραφετούνται πολύ πιο εύκολα και τα αγόρια γίνονται
πιο τολμηρά. Αναπτύσσονται σχέσεις που σε μερικές περιπτώσεις οδήγησαν και σε
πρώιμους γάμους την εποχή εκείνη. Μεταξύ συντρόφων πάντοτε. Ειδικά σε πιο
αυστηρών αρχών ιδεολογικά ρεύματα.
● Υπήρχαν όμως άλλου τύπου περιορισμοί. Ήταν σχεδόν
αδύνατο να σμίξουν φανερά δυο μέλη ανταγωνιστικών φορέων. Ειδικά σε σκληρές
οργανώσεις όπως η ΚΝΕ ήταν αδύνατο κνίτισα να τα φτιάξει με ρηγά ή το
αντίστροφο. Μια τέτοια σχέση που συνέβη στη σχολή μου κρατήθηκε για πολύ καιρό
κρυφή, παρόλο το περιορισμένο περιβάλλον. Δημόσια συμπεριφέρονταν σαν να μην
έτρεχε τελείως τίποτα. Διότι κινδύνευαν τα μυστικά της οργάνωσης. Ακραία
συνωμοτικότητα και παρανομία εν καιρώ δημοκρατίας, αλλά στον έρωτα. Στην ΚΝΕ
πάλι απ’ όσα γνωρίζω τα προβλήματα των
ερωτικών σχέσεων μεταξύ συντρόφων μπορούσαν να συζητηθούν και στην οργάνωση, να
τοποθετηθεί η ολομέλεια και να βγει και απόφαση. Τα μέλη έπρεπε να συνάπτουν
μόνιμους και σοβαρούς θεσμούς. Ο Στάλιν απαγόρευε τις εφήμερες σχέσεις πόσο
μάλλον τις ξεπέτες. Στο Ρήγα πάλι ήμασταν πολύ πιο φιλελεύθεροι και γι αυτό και
το σύνθημα Ρήγας Φεραίος ο κάθε sexy νέος. Ναι είμασταν sexy γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Ανανέωση και στον έρωτα.
● Τα πράγματα αλλάζουν όμως μετά το 80-85. Η έντονη
πολιτικοποίηση και η στράτευση υποχωρούν, οι δεσμοί με τις οργανώσεις και τον
ιερό σκοπό της επανάστασης χαλαρώνουν, τα ήθη διαστέλλονται, οπότε γίνονται όλα
πιο εύκολα. Οι πολιτικοποιημένοι νέοι
και νέες αφήνουν τη ρετσίνα και τα
αντάρτικα και συναντιούνται πια, «όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες αλλά σε
κείνο κει το μπαρ που ξενυχτάει» που λέει και ο Νιόνιος. Και μετά ένας θεός
ξέρει που. Τα ρεμπέτικα από τη μια και το ροκ από την άλλη αντικαθιστούν τα
άσματα του Θεοδωράκη. Τα αριστερά κορίτσια μαθαίνουν να χορεύουν και τσιφτετέλι
και αυτό ήταν υπέροχο. Η χειραφέτηση, η ελευθερία, η αυτοδιάθεση, οι εφήμερες
σχέσεις, το «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του αντρός μου αλλά είμαι ο
εαυτός μου» ξεχειλίζει από παντού, σκάει και απογειώνεται. Εδώ παίζεται μια
άλλη μεταπολίτευση, μια σπονδή στην ελευθεριότητα. Και γι αυτό τα χρόνια εκείνα
όλοι και όλες τα θυμόμαστε όχι απλά με νοσταλγία, αλλά με άπειρη αγάπη. Εδώ το «τότε που ζούσαμε» βρίσκει το
νόημά του.
Το τραγούδι της ημέρας «Που βαδίζουμε
κύριοι» του Λουκιανού Κηλαηδόνη από το 1982. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Έκτακτο δελτίο (γλυκού) καιρού 16/11/2024
●Πήγαμε στην συζήτηση που διοργάνωσαν ο Στάθης Καλύβας και ο Παναγής Παναγιωτόπουλος με αφορμή την
προβολή της εκπομπής της ΕΡΤ « Η δική
μας Μεταπολίτευση», την οποία και παρουσιάζουν οι δύο καλοί μας φίλοι. Κάθε
Κυριακή στις 9μμ από τις 24/11 και περιλαμβάνει 5 επεισόδια. Και φυσικά λιώσαμε στις αναμνήσεις. Γιατί όλο
το σκηνικό που παρουσιάζουν αλλά και αναλύουν με βάση τα επίκαιρα της εποχής
όχι μόνο μας αφορά αλλά και μας εμπεριέχει.
● Η οπτική δεν είναι
από πολιτική αλλά κυρίως από
κοινωνιολογική σκοπιά που φυσικά έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, 50 χρόνια
μετά. Αναγκαστικά παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις, την πτώση της χούντας,
την άνοδο και την πτώση του ΠΑΣΟΚ, την οικονομική κρίση του 2010 κλπ, αλλά
εστιάζει στις κοινωνικές μεταβολές, στις σχέσεις των ανθρώπων, τις πολιτισμικές
αλλαγές, τα ήθη και την οικογένεια και πως όλα αυτά συνδέονται ορίζουν και
ορίζονται από τις πολιτικές εξελίξεις.
● Βρεθήκαμε με άλλους
φίλους, θυμηθήκαμε τα παλιά και ωραία, αλλά και ανταλλάξαμε απόψεις αφού η
εκδήλωση έδινε μικρόφωνο και στους παρευρισκόμενους, μια καινοτομία που μας
άρεσε. Το σημαντικότερο; Ήταν κυριολεκτικά η ΔΙΚΗ ΜΑΣ μεταπολίτευση.
Κινηματογραφημένη από την ίδια οπτική γωνία που βλέπουμε και μεις τα πράγματα
και γι αυτό και η μεγάλη συγκίνηση όπως είπε και ο Αρίστος. Μέρες που είναι
θυμηθήκαμε και τις μέρες της φωτιάς, δηλαδή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μια
υπόθεση τόσο παλιά αλλά και τόσο προσωπική, τόσο μέσα μας αφού σφράγισε τα
νιάτα μας. Αλλά και την πρώιμη και
ύστερη μεταπολίτευση και τις αλλαγές ή προσθέσεις που επέφεραν στην ελληνική
κοινωνία. Πάντα τέτοια και ωραία φίλοι μας.
Δελτίο (υπάρχει woke; ) καιρού
16/11/2024
● Κάποιοι φίλοι μου
θύμισαν ότι η δημοτική αρχή της
Θεσσαλονίκης έδωσε τον αγώνα τον καλό για να μη γίνει το metro, αυτό με το κακό λογότυπο. Το πρόσχημα βεβαίως ήταν ο
σταθμός της Βενιζέλου. Προσβάλλοντας την υπόθεση στο ΣτΕ, πέτυχε μια
καθυστέρηση 5 χρόνων που είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση του κόστους του
έργου. Δεν πλήρωναν αυτοί, πλήρωναν οι πολίτες. Αυτό για όσους ανησυχούν για τα
30 χιλιάρικα. Αλλά η υπόθεση έχει και συνέχεια με το χώρο της ΔΕΘ. Στον οποίο
σχεδιάζεται μια ανάπλαση που θα μειώσει τις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ και θα
εξασφαλίσει ένα πάρκο 113 στρεμμάτων με 4000 δένδρα στην καρδιά της πόλης. Έλα που όμως υπάρχει και η εναλλακτική προοδευτική
άποψη για έναν απέραντο λαχανόκηπο, καλή ώρα όπως στο Ελληνικό της Αττικής. ΣτΕ
έχουμε εμπρός λοιπόν για τον αγώνα τον καλό και άμα δουν τα καρντάσια ανάπλαση
στη ΔΕΘ να μου γράψουν.
● Δεν υπάρχει woke κουλτούρα στην Ελλάδα; Στο βάθος και στο πλάτος που
υπάρχει στις ΗΠΑ φυσικά και δεν υπάρχει ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Ελλάδα.
Αλλά υπάρχει. Και πρέπει να προσέχουμε για να μην έχουμε. Και δεν υπάρχει, διότι υπάρχει ακόμα σκληρή αριστερίλα η οποία
προς το παρόν φλερτάρει μαζί της, λόγω καθυστέρησης. Με το τέλος της συριζαϊκής
αριστεράς υπάρχει ενδεχόμενο ο σχετικός χώρος να μετατοπιστεί προς το woke. Ήδη με αφορμή τις αμερικάνικες εκλογές καταχωρήθηκαν
στους ακροδεξιούς όποιοι τόλμησαν να γράψουν ότι μια από τις αιτίες της ήττας
των Δημοκρατικών ήταν και το woke. Από τη στιγμή που το woke είναι μια έκφανση
ολοκληρωτισμού είναι αδύνατο να μην το εγκολπωθούν τα απομεινάρια της δήθεν
ριζοσπαστικής αριστεράς. Το αν θα γίνει η σημαία τους μένει να αποδειχθεί. Το
νου σας ρεμάλια.
● Σάμπως όλη εκείνη η
βιομηχανία μηνύσεων σε όποιον τολμούσε να γράψει κάτι επικριτικό για το Ισλάμ,
ή για τους μετανάστες δεν ήταν ένα δείγμα woke; Απλώς την εποχή που ανθούσε μέσω του αντιρατσιστικού
νόμου, η λέξη woke ήταν ακόμα άγνωστη.
Μετά την αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και την μείωση της εργατικής τάξης ,
η αριστερά μετακινήθηκε στο μέτωπο των ταυτοτήτων. Ο κακώς εννοούμενος
δικαιωματισμός αναπτύχθηκε ως γάγγραινα και γέμισε όλο της το σώμα. Και αν δεν
υπήρχε ισχυρή σταλινική αριστερά στην Ελλάδα, θα είχε κυριαρχήσει και εδώ. Αλλά
βλέπετε οι σταλίνες δεν μπορούν να ανεχθούν κανένα δικαίωμα στην πλέμπα. Τα
δικαιώματα τα έχει όλα και μόνο το κόμμα που εκπροσωπεί την εργατική τάξη,
δηλαδή ο μηχανισμός. Πάντως αναμένονται ιδεολογικές ανακατατάξεις. Εδώ θα
είμαστε.
Το τραγούδι της ημέρας
η «Lola» των Kinks από το 1970
Δελτίο (moondance) καιρού 15/11/2024
● Πάντα θα υπάρχει
αντίδραση στα μεγάλα κοινωφελή έργα. Κυρίως από το προοδευτικό, αριστερό
πρεκαριάτο. Με δικαιολογία τη
διαπλοκή και τα κέρδη των εταιριών που ασχολούνται με αυτά. Ή την υποβάθμιση του
περιβάλλοντος. Διότι εκτός των άλλων είναι και οικολόγοι. Του στυλ αν πηγαίναμε
ακόμα με τον αραμπά όλα θα ήταν καλύτερα. Και σε ποιο μεγάλο έργο δεν έχουν αντισταθεί;
Στον περιφερειακό του Υμηττού γιατί θα τραυμάτιζε το βουνό, στο Τραμ γιατί θα
χάλαγε την Αθηναϊκή Ριβιέρα, στο μετρό της Αθήνας γιατί θα κόβονταν δένδρα για
τους σταθμούς, στην Αττική οδό γιατί έσκιζε την Αττική στα δύο, στο αεροδρόμιο
των Σπάτων γιατί θα χάνονταν τα αμπέλια, στην Ολυμπιάδα 2004 γιατί είναι κατά
της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού. Ακόμα και για τη σύνδεση της Εθνικής Οδού
με την παραλιακή. Γι αυτό δεν θυμάμαι το λόγο.
● Προφανώς και στα μεγάλα
ή μικρά δημόσια έργα η διαπλοκή και η υπερκοστολόγηση είναι κανόνας. Το Δημόσιο
πληρώνει διπλά και τριπλά τα διάφορα έργα προς όφελος των διαπλεκόμενων. Το
κέρδος όμως για τον πολίτη είναι μεγαλύτερο και κυρίως διαχρονικό. Η αιτία της
άρνησης δεν είναι στο κόστος. Είναι στην ιδεολογία. Αν τα μεγάλα έργα βοηθούν
την καθημερινότητα του πολίτη πως αυτός θα επαναστατήσει εναντίον του
συστήματος; Πως θα ψηφίσει τους αντισυστημικούς
ή πως θα βγει στο δρόμο; Εσείς γιατί λέτε ότι οι της «προόδου» στην
πλειοψηφία τους αντιστέκονταν στην ένταξη στην ΕΕ; Στον λεγόμενο λάκκο των
λεόντων; Το ΠΩΛΕΙΤΑΙ το ξεχάσατε; Μετά βεβαίως που βρήκαν τρόπο να τα κονομάνε
μια χαρά από τους κουτόφραγκους αγάπησαν και το ευρώ. Όταν τους ζητούσαν πίσω
τα δανεικά το ευρώ δεν ήταν ταμπού.
Γματα με κεφαλαία γράμματα.
● Να πούμε και κάτι
θετικό για την κυβέρνηση του Τραμπ. Το αφεντικό των μυστικών υπηρεσιών, η τέως δημοκρατική Τέλση Γκάμπαρντ είναι ένθερμη φίλη
της Ελλάδας και είχε στο παρελθόν χαρακτηρίσει τον Ερντογάν δικτάτορα. Σωστή η
κυρία. Και σαν να μην έφτανε αυτό είπε ξεκάθαρα το αυτονόητο. Ότι η Τουρκία δεν θα έπρεπε να είναι μέλος
του ΝΑΤΟ. Αλλά και ο υπουργός
εξωτερικών Μαρκ Ρούπιο και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Μάικλ Γουόλτς είναι
αμφότεροι επικριτικοί προς την όλη πολιτική της Τουρκίας αλλά και προς την Κίνα
και το ΙΡΑΝ. Ουδέν κακό αμιγές καλού.
Τραγούδι της ημέρας, λόγω πανσελήνου, το Moondance από το 1970. Van Morrison.
Για τις ψυχές που στην πανσέληνο κάπως τους έρχεται.
Δελτίο (λαλημένου) καιρού 14/11/2024
● Μετά από άπειρα
χρόνια εδέησε και η Σαλόνικα να έχει metro αλλά σε κάποιους
δεν αρέσει το λογότυπο, το γαμ…. το «μ» το καλλιγραφικό. Πείτε όμως την αλήθεια. Μετρό
δεν θέλατε όχι λογότυπο. Λυτοί και δεμένοι είχαν πέσει πάνω στο έργο με
πρόσχημα τα αρχαία, τα βυζαντινά τα σούπα και τα μούπες για να μην γίνει το metro. Γιατί πρέπει να είναι η πόλη Βαλκάνια και όχι παίξε
γέλασε. Βαθιά ανατολή. Έλεος ρε παίκτες με τη ματζιριά σας.
● Διότι εσείς νομίζετε ότι φταίνε οι κυβερνήσεις που
είμαστε ακόμα «σοβιετική δημοκρατία». Η πλειοψηφία των πολιτών, ανεξαρτήτως
χρώματος δεν θέλει τον εκσυγχρονισμό, να μην σας πω γουστάρει τη βαλκανοποίηση.
Και γι αυτό αγάπησε τόσο πολύ τον Αλέξη και τα υπόλοιπα παιδιά. Το δημοψήφισμα
του 62% είναι η μόνη επακριβής φωτογραφία της σημερινής Ελλάδας και όλες οι
συζητήσεις και οι μελέτες για την μεταπολίτευση πρέπει να καταλήγουν σε αυτό.
Και ποιες μεταρρυθμίσεις και ποια Ευρώπη.
● Όταν έγιναν τα
απογευματινά χειρουργεία, μετά πληρωμής είπαμε ok καλό, αλλά πληρώνουν. Το
κατάλαβαν, έψαξαν βρήκα τα λεφτά τα ευρωπαϊκά και είναι πλέον δωρεάν. Και
αποφορτίζεται η λίστα αναμονής. Και περιμένατε να βγει το ΠΑΣΟΚ και να πει ok. Αμ δε, παρών ψήφισε.
Αλλά σας το έχω γράψει. Ούτε ότι η Γη
γυρίζει δεν πρόκειται να ψηφίσει ο Νικόλας.
Και είπε κάτι γιαμαμότο για κλειστές χειρουργικές αίθουσες. Το λάθος που
κάνετε είναι που αποκαλείτε το ΠΑΣΟΚ σήμερα, πράσινο ΣΥΡΙΖΑ. Κατακόκκινο είναι.
Και θα γίνεται πιο κόκκινο όσο αραιώνει ο αυθεντικός. Απορώ η Άννα τι κάνει
εκεί μέσα.
Τραγούδι της ημέρας «Για τα παιδιά πούναι
στο κόμμα» από το 75 και κυκλοφόρησε το 79
Δελτίο (βάρβαρου) καιρού 13/11/2024
● Μετά τον διορισμό του Πιτ Χέγκσεθ, άλλοτε ταγματάρχη
του πεζικού και σήμερα παρουσιαστή του Fox News, στη θέση του υπουργού Άμυνας
και την καραψέκ Κρίστι Νόεμ υπουργό εσωτερικών, κάποιος να πει του Τράμπα ότι
είναι και ο Χαϊκάλης εύκαιρος, αν έχει καμιά καυτή πατάτα να του την δροσίσει. Ξέρω
γω, να του δώσει τα πυρηνικά.
● Και μέσα στην
αναμπουμπούλα μασκοφόροι ναζιστές διαδήλωσαν στο Μίσιγκαν έξω από την παράσταση
«Το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ». Ενώ στην Ευρώπη θεριεύει το αντισημιτικό μένος
με επιθέσεις κατά Ισραηλινών. Στο μέτωπο αυτό, κάτι η εκλογή του Τράμπ, κάτι η
υποστήριξη της Χαμάς και του Ισλαμοφασισμού,
η ακροδεξιά με την ακροαριστερά τα βρίσκουν μια χαρά και να είστε
σίγουροι ότι θα αποτελέσουν, από κοινού, την αιχμή του δόρατος του νέου κύματος
ανορθολογισμού που ξεκινάει. Στο βάθος ο Βλαδίμηρος (όχι ο μουστάκιας) χαμογελά
σαρδόνια.
● Δύο φρικτές και βάρβαρες γυναικοκτονίες στην Πάτρα
και το Αγρίνιο από τους νυν και τέως «συντρόφους» τους, από δυο αποφώλια
τέρατα. Και όταν γράφω για γυναικοκτονίες έχω και κάποιους να διαμαρτύρονται
ότι δεν είναι πολλές, είναι σπάνιες κλπ. Δεν είναι οι φόνοι μόνο. Είναι η βία
εις βάρος των γυναικών που έχει φουντώσει, έχει γίνει της μόδας και βοηθούσης
της ατιμωρησίας και της ευνοϊκής ποινικής μεταχείρισης αυγαταίνει. Ο άλλος στον
σταθμό του Περισσού μέρα μεσημέρι έβγαλε πριόνι και επιτέθηκε σε μια τυχαία
κοπέλα. Το μίσος για τη γυναίκα θεριεύει. Πρόβλεψη, ο Πατρινός δεν θα πάει
καθόλου μέσα και ο Αγρινιώτης σε 5 χρόνια θα είναι έξω. Αϊ στα διάλα, πια.
Τραγούδι της δύσκολης αυτής μέρας “Love will tear us apart” από το 1980 και του Joy Division
Δελτίο( βροχερού) καιρού 12/11/2024
● Ο τρόπος που διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει και την
ποιότητα των επίδοξων συνομιλητών του. Αυτών που ακόμα ελπίζουν να συσπειρώσουν
τα διάφορα αριστερά απομεινάρια, τα κλάσματα των διαιρέσεων του για την ακόμα
πιο μικρή και αναξιόπιστη κεντροαριστερά. Δηλαδή των συριζοπασόκων που ψάχνουν
για ρόλο και προσπαθούν να βάλουν και τον Ανδρουλάκη στο κλαμπ. Ο οποίος προς
τιμήν του δεν τσιμπάει. Διότι τουλάχιστον έχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ένα κύμα συριζοστελεχών προς το ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι η συνταγή της διάλυσης. Και
του ΠΑΣΟΚ. Μακριά από τους τύπους παίκτες μου.
● Σταδιακά τελειώνει
και η ανάλυση των αμερικάνικων εκλογών και ησυχάζουμε. Μάθαμε για τα λάθη που
έκαναν οι Δημοκρατικοί και τα οποία είδαν οι Έλληνες αναλυτές από την Ελλάδα αλλά
όχι οι Αμερικάνοι από την Αμερική. Για τους κινδύνους της δημοκρατίας των ΗΠΑ,
αλλά και για τους κινδύνους που απειλούν τον κόσμο όλο. Ο Τραμπ δεν εμφανίζεται απλώς
ως το απόλυτο κακό αλλά και ως παντοδύναμο κακό, κάτι σαν μονάρχης του κόσμου όλου που μέσα
στην τρέλα του είναι ικανός να κάνει τα πάντα σε κάθε σημείο του πλανήτη. Από
τον να κάνει πυρηνικό πόλεμο με το ΙΡΑΝ
μέχρι να δώσει την Ουκρανία στους Ρώσους και το Αιγαίο στους Τούρκους. Είναι
έτσι τα πράγματα; Γιατί έχω αρχίσει να φοβάμαι. Είναι τόσο αδύναμη η δημοκρατία
των ΗΠΑ, τόσο έωλα τα διάφορα όργανα, τόσο χαλαρός όλος ο πλανήτης ώστε ο
πορτοκαλής πρόεδρος των ΗΠΑ να μπορεί να κάνει τα πάντα; Είναι τόσο τρελοί
αυτοί οι Ρωμαίοι;
● Ο αντισημιτισμός
τώρα παίρνει μορφή χουλιγκανισμού και κυνηγάει τους παίκτες και τους
οπαδούς των Ισραηλινών ομάδων που
παίζουν στην Ευρώπη. Και κάτι ετοιμάζει και για τον αγώνα μπάσκετ ΠΑΟ-ΜΑΚΑΜΠΙ.
Με το πρόσχημα της υπεράσπισης της
Παλαιστίνης. Κάτι που μπορεί να
είναι και πολύ βίαιο. Διότι το Μεσανατολικό σήμερα είναι μια καλή ευκαιρία μπάχαλων
εκδηλώσεων όχι μόνο στην Ελλάδα. Φυσικά
ό,τι τρέλα και να κάνει ο Τραμπ , το Ισραήλ δεν θα το εγκαταλείψει, αντιθέτως
θα το ενισχύσει περισσότερο. Διότι οι ευαγγελιστές ψηφοφόροι του στις ΗΠΑ είναι φίλοι των Εβραίων. Καθότι
πιστεύουν ότι, όταν επιστρέψει ο Χριστός
στη Γη το πρώτο που θα τους ρωτήσει θα είναι : «Τι κάνατε για το λαό μου». Και
αν δεν έχουν βοηθήσει το Ισραήλ θα πάνε στην κόλαση. Βλέπετε γι αυτούς και ο
Χριστός είναι εθνικιστής.
Τραγούδι της ημέρας τo rain drops keep fallin’ on my head από το 1969
Δελτίο (don’t let me) καιρού 11/11/2024
● Αυτό που δεν έχει καταλάβει πολύς κόσμος
ακόμα και έμπειρος περί τα πολιτικά είναι ότι ο Αλέξης και η παρέα του ήθελαν
απλά να καταστρέψουν την Ελλάδα. Ούτε αυταπάτες είχαν, ούτε απίθανες
ιδεοληψίες, ούτε φυσικά καμία ιδεολογία. Απλά ήθελαν να καταστρέψουν τη δημοκρατία και να καβαλήσουν στο σβέρκο των
πολιτών παρέα με τα παντός είδους ακροδεξιά φιλαράκια τους. Ένα μοντέλο Ρωσίας –
Πούτιν. Αν για κάτι αμφέβαλαν και γι
αυτό δεν ακολούθησαν τον Γιάνη μέχρι το τέλος
ήταν αν θα τα καταφέρουν να την βγάλουν καθαρή και γι αυτό κώλωσαν. Εκατό
χρόνια αριστερά φληναφήματα είχε έρθει η ώρα να δικαιωθούν ή να σιωπήσουν για
πάντα. Τελικά σιώπησαν σε ένα παλιό σκυλάδικο στην Ιερά Οδό.
● Κάτι τύποι που
θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία μιλάνε για το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ως
ενεργούμενο του Μητσοτάκη. Απλά κάνουν
χρήση της ιστορίας για δικούς τους μικροπολιτικούς λόγους. Το εν λόγω μέτωπο
ήταν την εποχή κείνη η νέα Εθνική Αντίσταση στους καταστροφείς της δημοκρατίας
και της ευημερίας της Ελλάδας. Και γι
αυτό οργανώθηκε από ανθρώπους κατεξοχήν κεντροαριστερούς που είχαν σημαντικό
παρελθόν στο χώρο και ήξεραν τι ακριβώς σχεδιάζουν τα τέως συντρόφια τους. Η δε
σιωπή του ΚΚΕ σε όλη εκείνην την περίοδο αποδεικνύει ότι οι οπορτουνιστές
γραφειοκράτες περίμεναν να δουν που θα κάτσει η μπίλια για να ακολουθήσουν. Σιγουρατζήδες
μια ζωή.
● Το θλιβερό είναι ότι
ακόμα και τώρα που τα ομολογούν μόνοι τους, υπάρχει κόσμος που ενώ τους
γνωρίζει απ’όλες τις πλευρές σιωπά ή κοιτάει τα νύχια του. Και καλά γιατί δεν
θέλει να παραγράψει την αριστερή του ιστορία. Προφανώς και δεν παραγράφουμε την
αριστερή μας ιστορία τόσο εγώ όσο και οι φίλοι και συνοδοιπόροι μου. Και είμαστε Υπερήφανοι
γι αυτήν. Και γι αυτό σταθήκαμε από την αρχή μπροστα στους ολετήρες. ¨Όταν το
μισό ΠΑΣΟΚ προσχωρούσε στον ΣΥΡΙΖΑ αλαλάζοντας . Όταν ακόμα και δεξιότατος
κόσμος τους κοιτούσε με συμπάθεια και
τους ψήφιζε. Γιατί το μίσος για την ΕΕ δεν είναι μόνο αριστερό.
Τραγούδι της ημέρας don’t let me be misunderstood από το 1964 εδώ
σε διασκευή των Αnimals από το 1965
Δελτίο (old school) καιρού 10/11/2024
● Όταν τα λύκεια ήταν αρρένων και θηλέων, οι γαμπροί
μαζεύονταν στο σχόλασμα του θηλέων , έξω από την πόρτα του σχολείου, κάποια να
δουν, κάτι να πουν, κάτι να κανονίσουν για το Σαββατοκύριακο. Και κείνες, άλλες
χαμηλοβλεπούσες, άλλες τσαούσες δεν έχαναν την ευκαιρία. Είχαν στην τσέπη τη
ζώνη της ποδιάς που απαγορεύονταν να τη φορούν εντός και μόλις έβγαιναν ανέβαζαν τον ποδόγυρο στο σωστό ύψος και την
έδεναν σφιχτά. Έλα που όμως είχαν γνώση και οι φύλακες. Η επιστάτρια του θηλέων
στη δική μου γειτονιά, μόλις έβλεπε να μαζεύονται οι σερνικοί απέξω έβγαζε τη
μάνικα που καθάριζε την αυλή και μας κατάβρεχε, να φύγουμε. Τα θυμήθηκα αυτά,
επειδή είδα τους οπαδούς του Κασσελάκη έξω από το συνέδριο. Αλλά δεν βγήκε η
κυρία Όλγα να τους καταβρέξει.
● Και επειδή σχολεία και φροντιστήρια δούλευαν τότε
ακόμα και το Σάββατο, τα εφηβικά μας πάρτι γίνονταν συνήθως Κυριακή. Όλο και
κάποιο σπίτι είχε μεγάλη σάλα, όλο και κάποιοι γονείς θα έλλειπαν στο εξοχικό
και το κόλπο στήνονταν χωρίς ιδιαίτερη αφορμή. Η αιτία όμως ήταν πάντα η ίδια.
Η γνωριμία, η επαφή, τα γλυκόλογα, ίσως κι ένα φιλάκι. Χόρευες, τα έλεγες, τα
άκουγε κάτι σου ψιθύριζε και βγαίνοντας αργά από το πάρτι, σε ρωτούσαν οι
κολλητοί αν τα φτιάξατε. Για να τα πεις όμως έπρεπε να μείνετε «μόνοι», δηλαδή
να πέσει στο πικάπ το «blues». Τραγούδι
ηδυπαθές, αργό και αν είναι δυνατόν μακράς διάρκειας, 5-6 λεπτά ώστε να το
χορέψετε «γραπατσωτά». Την πλησίαζες, ρωτούσες το γνωστό «χορεύουμε;» και την
έσφιγγες στην αγκαλιά σου ελαφρά, ενώ τα φώτα είχαν ήδη χαμηλώσει. Ακουμπούσε
το κεφάλι της στον ώμο σου, της κρατούσες απαλά το χέρι, λικνιζόσασταν στο
ρυθμό και είχατε φτιάξει τη σωστή ατμόσφαιρα. Ο μιλημένος dj έριχνε καπάκι και δεύτερη μπλουζιά ε και τότε ή τα
έλεγες κανονικά ή όλα πήγαιναν χαμένα. Στο τέλος ήσουν ευτυχής αν είχες πάρει
όνομα και τηλέφωνο. Αν την είχες φιλήσει ήσουν θεός.
● Το πρώτο ραντεβού ήταν δύσκολη υπόθεση , που, πότε,
κάπου σκοτεινά, όχι εκεί μένει μια θεία μου, μπορεί να μας δουν. Μια λύση ήταν
το σχόλασμα από τα Αγγλικά που θα είχε και νυχτώσει. Γι αυτό και σκληροί γονείς κοριτσιών όταν
είχαν υποψίες, έστηναν καρτέρι έξω από το φροντιστήριο και παρακολουθούσαν πίσω
από την κολώνα. Αν την έβλεπαν να φεύγει μαζί σου για να επιστρέψει σπίτι, ε
τότε την είχε βάψει. Οι πιο βάρβαροι σου την έπεφταν κανονικά και επί τόπου και
σ’ έκαναν ρεζίλι στους υπόλοιπους. Αλλά παρόλα τα εμπόδια ο έρωτας βρίσκει πάντα να ανθίσει. Και το
ζευγαράκι έβγαινε νικητής. Ήταν η εποχή
του δύσκολου, απαγορευμένου έρωτα, που είχε πόνο και δάκρυ, αλλά και ανείπωτη
χαρά, ηδονή και ευτυχία. Η πρώτη ανασαιμιά του έρωτα, το σκίρτημα, το κράτημα
από το χέρι, το κλεφτό φιλάκι. Μια ζωή παρανομία. Τότε που ζούσαμε…
Το τραγούδι της ημέρας ένα hit εκείνων των πάρτι Mon Cinema και Αdamo από το 1968. Τι σας
θυμίζω ε; Μην μου βάλετε τα κλάματα.
Δελτίο (τελειωμένου) καιρού 9/11/2024
● Η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός. Ούτε ευχάριστο, ούτε δυσάρεστο,
απλά γελοίο. Μετά τη Μέρα 25, την Πλεύση Ελευθερίας, τη Νέα Αριστερά να και το
κόμμα Κασσελάκη. Η αποθέωση της γελοιότητας. Δεν θα πλήξουμε από έλλειψη
σαχλαμάρας, ανορθολογισμού και αμετροέπειας. Όταν ξεπήδησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως
κυβερνητικό κόμμα στο σχολείο που δούλευα όλοι συζητούσαν γι αυτό . Ήταν κάτι
καινούργιο και είχε γεμίσει όλους, τους άσχετους με την Αριστερά, ελπίδες εν
μέσω κρίσης. Ήξεραν ότι ανήκα κάποτε στην ανανεωτική Αριστερά και με ρωτούσαν.
Τους είπα μόνο αυτό. Αν τους δώσεις ένα
ποτήρι νερό να το πάνε από το ένα γραφείο στο άλλο , στο δρόμο θα το χύσουν. Το
κατάλαβαν μετά από ένα δυο χρόνια.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε καριέρα ως απειλή. Όταν
ο κίνδυνος ρήξης - καταστροφής της χώρας εξέλειπε δεν έχει νόημα ύπαρξης και γι
αυτό η ίδια η φύση του τον αποσύρει από την κυκλοφορία. Αγαπήθηκε διότι ήταν ο
κακός λύκος που ήθελε να φάει την κοκκινοσκουφίτσα Ελλάδα. Που υπόσχονταν την έξοδο από την ΕΕ, την
πτώχευση, και τον στρατό να εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Δηλαδή
την κόκκινη δικτατορία και τρομοκρατία. Που δεν συγκρούστηκε ποτέ με τη Χρυσή
Αυγή γιατί την ήθελε δίπλα του στις δύσκολες ώρες. Αλλά πόσοι καταλάβαιναν τότε που πήγαινε το
πράγμα, όταν ακόμα και δεξιοί τον έβλεπαν με συμπάθεια μπας και γλυτώσουν τον
ΕΝΦΙΑ;
●
Αυτός που τον διαλύει είναι εκείνος που τον έκανε κυβέρνηση. Ο κραταιός
Αλέξης. Η άτακτη φυγή του μετά την 2η ήττα-συντριβή και οι ανοικτές
διαδικασίες εκλογής ηγέτη, τελείως λάθος για ηγέτη κομμουνιστικού κόμματος,
είναι οι πρακτικές αιτίες που τον οδηγούν σε τέτοια ραγδαία ρευστοποίηση. Συν
το γεγονός ότι ήταν αυτός που μαναντζάρισε άτυπα τον Κασσελάκη γνωρίζοντας ότι
ο τύπος είναι η επιτομή της πλάκας και θα τους διαλύσει. Η επόμενη μέρα στο
χώρο αυτό, ακούω ότι είναι η κίνηση δύο τέως πρωθυπουργών και ενός παρ’ ολίγον ΓΓ του ΚΚΕ για ένα ακόμα πιο νέο και
πιο γελοίο σχήμα. Πάντα τέτοια σύντροφοι.
Το τραγούδι της ημέρας bad times good times από το 1969. Για να ξυπνήσετε.
Τα υπόλοιπα υπάρχουν ήδη στο πρόσφατο άρθρο μου στην Αthens Voice
Δελτίο (αριστεροτραμπικού) καιρού 8/11/2024
● Διάφοροι αναλυτές αλλά και απλοί
σχολιαστές προσπαθώντας να εξηγήσουν τη νίκη του Τραμπ (λες και είναι κάτι
πρωτόγνωρο) αναφέρονται και στην περίφημη woke ατζέντα. Διότι
τουλάχιστον η αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών την είχε αγοράσει. Μέχρι εδώ
καλώς. Έλα όμως που οι «Σύριζοι», οι «εγώ δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά…», οι
νεοαριστεροί, οι συριζοπασόκοι και άλλα συναφή επαγγέλματα τρελαίνονται όταν διαβάζουν μια τέτοια ερμηνεία και
αποκαλούν όσους την επικαλούνται ακροδεξιούς και ακροκεντρώους. Την ανέφερε και
η Άννα μάλιστα και της την πέσανε στεγνά.
● Δηλαδή είναι ακροδεξιό να βάζεις και
τη «woke» στα αίτια; Ενοχοποιείς άδικα το woke; Το οποίο παρεμπιπτόντως σε κάποια πανεπιστήμια έχει δημιουργήσει
συγκρούσεις έχει καταστρέψει καριέρες και έχει κάψει μέχρι και βιβλία. Αλλά δεν
είναι αυτό το θέμα. Δηλαδή δεν φταίει μόνο αυτός που ψηφίζει Τραμπ αλλά και
αυτός που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ψήφισε; Χάσατε τον Δούκα και
σκοτεινιάσατε. Χάνετε και το ΣΥΡΙΖΑ και έχετε πάθει ταράκουλο νομίζω. Ψυχραιμία. Όλο και κάτι ανάλογο θα φτιαχτεί
για να σας στεγάσει. Ή πηγαίνετε στο συνέδριο αλλά προσέχετε γιατί θα πέσουν
καρεκλιές.
● Ο Τραμπ μπορεί να γίνει μόδα και στην Ευρώπη.
Ειδικά αν τα πάει καλά στην Αμερική που είναι σε σχέση με την Ευρώπη στον τομέα
αυτόν άλλος πλανήτης. Και φυσικά θα ανοίξει την όρεξη και στους εγχώριους
ανορθολογιστές. Ο Κασσελάκης θα μπορούσε να παίξει ένα τέτοιο ρόλο αλλά έμπλεξε
με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαθαίνω ότι η Λατίνο έχει διεισδύσει στα Σαμαρικά και
Καραμανλικά δίκτυα και μαζεύει στελέχη. Λέτε να είναι η Ελληνίδα Τραμπα; Πάντως
είναι καιρός να αναδειχθεί μια τέτοια περσόνα και στην Ελλάδα. Δεξιά ή αριστερή
δεν έχει σημασία. Ο λαϊκισμός δεν έχει χρώμα.
Τραγούδι της ημέρας «everybody’s talkin’» από το 1966
Δελτίο (αλλαγής) καιρού 7/11/2024
● Τα χαρτιά με τα νούμερα λένε για
τις ΗΠΑ ότι μέχρι το 2021 υπήρχε μια
σταθερά ανοδική πορεία των χαμηλών εισοδημάτων ακόμα και στην εποχή του Covid. Το 2022 όλες οι κατηγορίες (χαμηλές, μεσαίες και υψηλές) επιστρέφουν λόγω
πληθωρισμού στα επίπεδα του 2018. Συνεπώς ναι είναι η οικονομία που φέρνει τον
Τραμπ στην προεδρία, χώρια όλα τα άλλα περί δικαιωματισμού, έλλειψη
εμπιστοσύνης σε γυναίκα πρόεδρο, παράνομης μετανάστευσης, κλπ. Ο Αμερικάνος
πολίτης σκέφτεται τελείως διαφορετικά από τον Ευρωπαίο, πόσο μάλλον από τον
Έλληνα. Εκεί η ιδεολογία και τα δίπολα «αριστεράς – δεξιάς» δεν έχουν μεγάλη
δύναμη. Είναι πρακτικός άνθρωπος και η ρητορική του Τραμπ λίγο τον επηρεάζει.
Επίσης ο Αμερικάνος είναι ιδιαίτερα φιλικός προς το Ισραήλ και η φιλοχαμασίτικη
προπαγάνδα της αριστερής πτέρυγας των δημοκρατικών τον επηρέασε αρνητικά.
● Από την άλλη μπάντα τα όσα υπόσχεται ο
απρόβλεπτος φαφλατάς είναι πολύ αμφίβολο αν θα τα πραγματοποιήσει. Όπως τους
δασμούς προς τα κινέζικα και ευρωπαϊκά προϊόντα που θα εκτοξεύσουν τον
πληθωρισμό και θα τον πάρουν στο κυνήγι. Αλλά ακόμα και αν τονωθεί και πάλι η
εγχώρια παραγωγή, τα κινέζικα προϊόντα θα είναι πολύ πιο φθηνά ακόμα και με
δασμούς σε σχέση με τα αμερικάνικα. Επίσης το να εγκαταλείψει την Ευρώπη στο
έλεος του Πούτιν είναι δύσκολο, στο μέτρο που ο Αμερικανικός λαός, δηλαδή οι
ψηφοφόροι του, έχουν προαιώνιους δεσμούς με την γηραιά ήπειρο. Και φυσικά όλα
αυτά τα πομπώδη λίγο ρόλο έπαιξαν στο αποτέλεσμα.
● Η νίκη του Τραμπ δίνει την ευκαιρία
και στο ευρωπαϊκό φιλελευθεράτο αλλά και στην σοσιαλδημοκρατία να αναστοχαστούν
την πορεία τους. Και φυσικά και στο δικό μας πολιτικό σύστημα. Παρόλες τις
διαφορές υπάρχουν ακίδες επαφής. Να καταλάβουν ότι η οικονομία είναι ο
κυρίαρχος λόγος. Ότι ο μπαμπούλας του ΣΥΡΙΖΑ και της καταστροφής τέλειωσε. Η σύγκρουση
των ιδεολογιών υποχωρεί. Τα εθνικά θέματα είναι βασικά για τους φανατικούς. Οι
θεωρίες συνομωσίας για τους ψεκασμένους. Και μόνο τα πραγματικά υλικά έργα και
η απόδοση αυτών στην καθημερινότητα του πολίτη λειτουργούν ως κριτήριο
ψήφου.
Το τραγούδι της ημέρας «breakfast in America» από το 1978
Δελτίο (fucking) καιρού 6/11/2024
● Ο ανταποκριτής του δελτίου καιρού στο Αμέρικα είχε
περιγράψει τους λόγους και τις αιτίες επακριβώς. Για την πιθανή επικράτηση του
Τραμπ. Παλιός αριστερός της ανανέωσης που ζει σχεδόν 50 χρόνια εκεί. Σιγά μην
δεν καταλάβαινε τι παίζει. To βασικότερο; Στην Αμερική μεγάλες ομάδες πληθυσμού δεν
εμπιστεύονται την γυναίκα για τη θέση του προέδρου της χώρας, τουλάχιστον.
Χειμέρια τα πράγματα. Αλλά και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η σκέψη μου προς το
παρόν στην Ουκρανία. Αν κάποιος πανηγυρίζει πιο έξαλλα αυτός είναι ο Πούτιν.
● Επειδή πάνω από 50 χρόνια διαβάζω και μελετώ την
αριστερή λογοτεχνία και ιστοριογραφία δεν θυμάμαι σε παλιότερες ή νεότερες
εποχές τόση λατρεία του αριστερού ανθρώπου για το Ισλάμ και μάλιστα το πιο
φονταμενταλιστικό, το πιο βάρβαρο, όπως αυτό του Ιράν. Ειδικά στην Ελλάδα. Και
ποια δικαιώματα και ποιος φεμινισμός, και ποια ελευθερία του ατόμου και ποιος
ανθρωπισμός. Ακόμα και από τις γυναίκες του χώρου. Πως
εξηγείται αυτό; Η λατρεία του ολοκληρωτισμού έστω και του θρησκευτικού; Η
λατρεία της μπούργκας και της καταπιεσμένης γυναίκας; Το μίσος για τη Δύση; Ο
αντισημιτισμός; Άβυσσος η ψυχή της Αριστεράς. Και το κόκκινου ανθρώπου.
● Άνθρωποι ευκατάστατοι, 35άρηδες, σπουδαγμένοι με
μεταπτυχιακά στας Ευρώπας, κάτοικοι Ελβετίας έφτιαχναν μια θηριώδη μπόμπα να
τινάξουν το μισό Παγκράτι στον αέρα. Και αυτοανατινάχτηκαν. Προς τι τόσο μίσος
για τη ζωή; Είναι δυνατόν να πίστευαν ότι σκάζοντας μια μπόμπα σε ένα
αστυνομικό τμήμα ή σε μια πρεσβεία αλλάζουν τον κόσμο; Τιμωρούν τους κακούς
σύμφωνα με την ιδεολογία του; Σε αυτήν τη βαθιά καθυστερημένη χώρα ακόμα και η
τρομοκρατία ζει 30 χρόνια πίσω.
Το τραγούδι της ημέρα « tattoo’d lady» από το 1973 σε αντίστιξη με την ελληνική διασκευή του
«οι δρόμοι του πουθενά».
Δελτίο (ψεύτικου) καιρού 5/11/2024
● Τόσα χρόνια το
έντεχνο και άκρως προοδευτικό ελληνικό τραγούδι που καταγγέλλει συστηματικά την
άδικη την δυτική πλην όμως ελεύθερη κοινωνία και τις ανισότητες του
καπιταλισμού δεν βρήκε να πει ένα τραγούδι για το δράμα της γυναίκας, των νέων
και των διαφορετικών στο Ισλάμ. Ακόμα και στις πιο βίαιες και αποτρόπαιες εκφάνσεις του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού
τήρησε ένοχη σιγή. Ο λόγος; Και να ήθελαν οι δημιουργοί δεν θέλουν οι θαυμαστές
τους. Οπότε πάνε και αυτοί τα πάσα τους. Ένας ακόμα λόγος να μην γουστάρω την
κλάψα τους.
● Ο ανταποκριτής μου
στη USA με πληροφορεί ότι την τελευταία ημέρα του
προεκλογικού πυρετού βγήκε μια διαφήμιση του παναμερικανικού συλλόγου ψυχιάτρων
που λέει ότι ο τύπος είναι ψυχασθενής και να μην το ψηφίσει ο κόσμος. Ωραία
πράγματα στο Αμέρικα. Βλέπω συνεχώς αναλύσεις και ερωτήματα, γιατί τον
γουστάρει ο λαός. Ο αντισυστημισμός πουλάκια μου έχει μεγάλη πέραση στο
σύγχρονο κόσμο. Η πληροφορία πλέον είναι καταιγιστική, τα παντός είδους
συστήματα κυρίαρχα, οι ανισότητες υπαρκτές και υπάρχει κόσμος που αναζητά ότι
πιο παράδοξο, τρελό και καταστροφικό για να πιαστεί και δυστυχώς να ελπίσει.
Μην ξεχνάτε τα δικά μας στην εποχή της κρίσης. Μην ξεχνάτε ποιοι μας
κυβέρνησαν.
● Για όσους αναζητούν
συναινέσεις μεταξύ κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπήρχαν τον καλό καιρό θα υπάρξουν τώρα; Όταν ο άλλος βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να
διαλύεται και τους συριζοπασόκους να επιστρέφουν, θα συγκατανεύσει για τον ΑΣΕΠ,
τον συνήγορο του πολίτη ή ακόμα και στο ότι η Γη γυρίζει; Πλάκα με κάνετε; Πάντα
θα βρίσκονται λόγοι ισχυροί ή αδύναμοι για να κρατεί καλά η κόντρα αριστεράς –
δεξιάς που τρέφει χρόνια το πολιτικό σύστημα. Εδώ τον εγκαλούν ότι δεν δίνει
την ανακύκλωση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Θα κάνουν οι Δήμοι σοβαρή ανακύκλωση;
Άλλο ανέκδοτο έχετε;
Στη μνήμη του Quincy Jones το τραγούδι της ημέρας Billie Jean από το 1982
Δελτίο (American pie) καιρού 4/11/2024
● Στο μέτωπο των αμερικανικών εκλογών τα πράγματα
προφανώς και είναι δύσκολα για τον δημοκρατικό και φιλελεύθερο κόσμο. Αλλά και
εξόχως αντιφατικά. Ο συνεργάτης του δελτίου στις ΗΠΑ με
πληροφορεί ότι τα περισσότερα polls είναι μάλλον GTP. Οπότε δεν υπάρχει ακριβής εικόνα από εκεί. Ωστόσο
έχουν διαπιστωθεί συγκεκριμένες πολιτισμικές τάσεις. Οι μαύροι δεν
εμπιστεύονται γυναίκα αρχηγό αλλά ούτε και οι λατίνοι. Οι μουσουλμάνοι δεν θα
ψηφίσουν κανέναν από τους δύο. Οι γυναίκες και δη οι κατέχουσες πανεπιστημιακό
πτυχίο είναι φουλ με Κάμαλα και μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κάτι ρατσιστές,
ευαγγελιστές ταλιμπάν και λοιπές υστερικές δυνάμεις προφανώς ψηφίζουν Τραμπ. Η
συνήθως αδιάφορη νεολαία αν αποφασίσει να πάει μαζικά στις κάλπες μπορεί να δώσει
τη νίκη στους δημοκρατικούς όπως έκανε με τον Ομπάμα. Και φυσικά οι
αναποφάσιστοι (3%-4%) που μπορεί να μην γουστάρουν Τραμπ αλλά νομίζουν ότι με
αυτόν η τσέπη τους θα νιώθει καλύτερα. Στην προηγούμενη αναμέτρηση τον ψήφισαν.
Συνεπώς…. μύλος. Και ο θεός του κόσμου να βάλει το χέρι του.
● Χειρότερος από
τον Τραμπ είναι ο αντιπρόεδρος Βανς ένας πιο επικίνδυνος τύπος που μπορεί και
να βρεθεί στη θέση του προέδρου αν ο Τραμπ πάθει τίποτα. Σε συνέντευξή του
δήλωσε φόρα παρτίδα ότι θέλει να καταργήσει το Σύνταγμα και να απολύσει τους
δημοκρατικούς ΔΥ. Αυτά τα γράφω για να ενημερώσω διάφορους φίλους οι οποίοι νομίζουν ότι η Κάμαλα είναι κάτι σαν τον
Τσίπρα και ο Τραμπ σαν τον Μητσοτάκη. Ο τραμπισμός είναι φαινόμενο που δεν θα
εκλείψει στις ΗΠΑ όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Πηγάζει από το διχασμό
μεταξύ των κοσμοπολίτικών παράλιων και της συντηρητικής ενδοχώρας, αναπτύσσεται
από την εχθροπάθεια και τα fake news κυρίως του διαδικτύου και τυγχάνει της αποδοχής ευρύτατων κοινωνικών
στρωμάτων με αντίθετα συμφέροντα. Ωστόσο η νευρικότητα που δείχνει η πλευρά των
ρεπουμπλικάνων τις τελευταίες μέρες αφήνει μια υποψία ότι οι δικές τους
δημοσκοπήσεις δεν τους φέρνουν καλά μαντάτα. Μακάρι. Αν μια γυναίκα γίνει
πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι πραγματικά αλλαγή υποδείγματος για τη χώρα αυτή. Μια
πραγματική επανάσταση.
● Με τον Τραμπ η ΕΕ αφήνεται στο έλεος του Πούτιν και
για την Ουκρανία καλύτερα να μην το συζητάμε. Αυτό έχει και κάτι θετικό βεβαίως
γιατί θα αναγκάσει τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών να βάλουν μπροστά την
υπόθεση του ευρωστρατού διότι διαφορετικά ο νέος τσάρος μπορεί να φτάσει μέχρι το
Παρίσι. Η επανεκλογή του Τραμπ θα φουσκώσει και τα πανιά του Ερντογάν βεβαίως.
Από την άλλη η προηγούμενη θητεία του δεν προκάλεσε κατακλυσμιαίες μεταβολές
στο διεθνές status quo. Ωστόσο πολλά επιφανή στελέχη της προηγούμενης
κυβέρνησής του , που τον συγκρατούσαν, όπως ο προσωπάρχης του Τζον Κέλι, ο
αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Μάρκ Μίλεϊ, ο τέως σύμβουλός του εθνικής ασφάλειας
Τζον Μπόλτον, ο τέως υπουργός Άμυνας Μαρκ Έσπερ και ο τέως υπουργός εξωτερικών
Ρεξ Τίλερσον, σήμερα τον θεωρούν κίνδυνο για τη δημοκρατία. Κάτι παραπάνω θα
ξέρουν.
● Τραγούδι της ημέρας, τι άλλο, το
«American pie» από το 1971
Δελτίο (tell me lies) καιρού 3/11/2024
● Όταν ο Αλέξης εμφανίστηκε ως ανερχόμενο αστέρι στον ΣΥΝ, υπήρξαν πολλοί
έμπειροι αριστεροί μαστόροι που τον είδαν με ενδιαφέρον. Είχε τη στόφα του
ηγέτη. Κάποιοι μάλιστα είχαν προβλέψει πάνω - κάτω και την πορεία του. Ήταν
αυτός που μπορούσε να φέρει την Αριστερά στην εξουσία, αν βοηθούσαν βέβαια και
οι αντικειμενικές συνθήκες. Ακόμα και σοβαροί αριστεροί έβλεπαν στον λαϊκισμό
και στο θράσος του αυτό που διαχρονικά έλειπε από τους ηγέτες της «ανανεωτικής»
αριστεράς. Την απέχθεια στους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτό το αγοραίο, το
προκλητικό, το επιθετικό που είχε φίλους σε όλο το πολιτικό φάσμα. Δεν είχε
σημασία η γνώση ή η άγνοια του θέματος, η πρόταση ή η στείρα καταγγελία, δεν
είχε σημασία ποιοι ήταν δίπλα του και ποιοι απέναντι, φτάνει που έλεγε και
ακόμα χειρότερα υπονοούσε ότι μπορούσε να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και οι
συνθήκες βοήθησαν. Η υπόσχεση της καταστροφής είναι για κάποιον κόσμο
ελκυστική.
● Ο Αλέξης έκανε πολιτική καριέρα ως απειλή. Να βγάλει την Ελλάδα από το
ευρώ και γιατί όχι και από το ΝΑΤΟ, να ανοίξει τα σύνορα σε όλη την Ασία και
την Αφρική, να ταρακουνήσει την ΕΕ, να κρατικοποιήσει τα πάντα, να φορολογήσει
τους πίνακες και τις γούνες των ΒΠ, να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, να φορολογήσει
σκληρά το μεγάλο κεφάλαιο, να μπουκάρει στο νομισματοκοπείο, να βάλει στη
φυλακή τους αστούς πολιτικούς, να κάνει τη χώρα Κούβα της Μεσογείου. Και νησιά
χαρίζω. Από όλα αυτά δεν κατάφερε τίποτα, αλλά τα υποσχότανε. Ένας κόσμος που
είχε πιστέψει ότι ο Ανδρέας ήθελε να φέρει στην Ελλάδα τον σοσιαλισμό (των
δανεικών), βρήκε στο πρόσωπο του Αλέξη τον άξιο διάδοχο που θα έκανε το όνειρο
πραγματικότητα. Μόνο που αυτός θα τα τίναζε όλα στον αέρα και μαζί και τον
κόσμο που τον λάτρευε. «Μαζί σου και στην κόλαση» που λένε. Ή απεθανέτω η ψυχή
μου μετά των αλλοφύλων.
● Στο rebranding ο Αλέξης θέλει να εμφανίζεται ως ήπιος και νουνεχής
πολιτικός. Ως σοφός. Και δικό μου ίδρυμα έχω, πάμε για μια ενιαία
κεντροαριστερά; Που συμβουλεύει τον κόσμο του Αραβικού Ινστιτούτου
Επιχειρηματιών (IACE) στην πρωτεύουσα της Τυνησίας. Που οραματίζεται ένα
διαφορετικό είδος ηγεσίας για τη Δύση. Που παίρνει το βραβείο « Νικηφορίδη» για
τη συμφωνία των Πρεσπών. Που αγορεύει για τη δικαιοσύνη σε Ημερίδα της Βουλής
με τίτλο «Ενδυναμώνοντας τη Δημοκρατία. Και υπάρχει κόσμος που ελπίζει και
περιμένει την επιστροφή του. Όχι για να πάρει και πάλι το νταούλι του , αλλά
για κάνει την Ελλάδα μεγάλη και σωστή δημοκρατική χώρα, να φέρει τις
μεταρρυθμίσεις που αποφεύγει η ΝΔ, να συντρίψει τη διαφθορά, να ενώσει όλους
τους Έλληνες και άλλα τέτοια που φαντάζουν ως ανέκδοτα για την πολιτική ιστορία
του ανδρός. Αλλά στην Ελλάδα υπάρχει κοινό και για αυτήν την εκδοχή του Αλέξη.
Εδώ υπάρχει για την εκδοχή του Στέφανου. Μικρά, μεγάλα ψέματα δεν έχει σημασία.
Αρκεί να χαϊδεύουν τα αυτιά.
Τραγούδι της ημέρας «Little lies»
από το 1987
Δελτίο (που πάει η αγάπη) καιρού 2/11/2024
● Που πάει η αγάπη όταν πεθαίνουμε; Σε όλα αυτά που
έχουμε αφήσει πίσω μας. Στα χνάρια μας πάνω στη Γη. Ο μόνος τρόπος να
κρατήσουμε τον Δημήτρη Τριανταφυλλίδη μέσα μας είναι να διαβάζουμε τα βιβλία
του και να τα δίνουμε και στους φίλους μας και στα παιδιά και στα εγγόνια μας
να τα διαβάζουν. Γιατί τα έργα του είναι το νήμα που θα μας συνδέει πια μαζί
του. Γιατί τον αποκαλούσα άρχοντα; Γιατί ήταν άρχοντας της σκέψης και του
λόγου.
Καλημέρα ντουνιά. Καλή σου μέρα άρχοντα.
Καλημέρα Λεωνίδα μου.
● Κι όμως αυτό το μέσο
στήνει ιστορίες. Ενίοτε και παράξενες. Γιατί είναι ένα μέσο μιας κάποιας επικοινωνίας,
όταν ο λόγος είναι ειλικρινής και ανεπιτήδευτος. Και αναπόφευκτα γεννά
συμπάθειες και αντιπάθειες και ναι και γιατί όχι, φτιάχνει και φιλίες. Διαβάζεις
κάποιον συστηματικά εδώ και χρόνια , κάθε μέρα, πρωί και βράδυ και σταδιακά αισθάνεσαι
ότι τον γνωρίζεις, ή τουλάχιστον κάτι γνωρίζεις από αυτόν. Φτιάχνεις εικόνα. Αν βρίσκεις ενδιαφέροντα αυτά που ανεβάζει, τα προσέχεις περισσότερο,
κάποια στιγμή μπαίνεις στον πειρασμό να τον γνωρίσεις και από κοντά. Για να
δεις τουλάχιστον αν πέφτεις μέσα. Οπότε τον συναντάς, πίνετε μπύρες, πηγαίνεις
στο σπίτι του, ανταλλάσσετε τις ιστορίες
σας, μπαίνετε στα πιο προσωπικά, γίνεστε
φίλοι. Ναι φίλοι. Και είναι στο χέρι σας και στη χημεία σας να γίνεται και στενοί, ζωντανοί, φίλοι. Τι σας
έβαλε στην πρίζα; Η ανταλλαγή σκέψεων,
άρα και λόγου. Ο λόγος είναι το μήνυμα.
● Με τον θάνατο τι
κάνεις; Να, όταν κάποιος αρρωσταίνει σοβαρά και
αργοσβήνει και αραιώνει τις επισκέψεις του στο μέσο και κάποια στιγμή φεύγει. Ή
πάλι φεύγει έτσι ξαφνικά. Πονάς; Ναι αν γίνατε φίλοι και βέβαια πονάς. Αν
μείνατε απλοί χρήστες του κοινού μέσου στεναχωριέσαι, οι αναρτήσεις του θα σου
λείψουν, αλλά μέχρις εκεί. Όπως ένας παλιός γνώριμος. Γρήγορα θα τον ξεχάσεις όπως ξεχάσαμε τόσους
φίλους εδώ μέσα που χάθηκαν. Θα τους θυμούνται όμως οι πραγματικοί τους φίλοι
και θα τους μνημονεύουν. Η αγάπη δεν χάνεται ποτέ. Δεν χρειάζεται να αγαπιούνται
όλοι. Αρκεί να μπορούμε να σηκώσουμε το φορτίο αγάπης που μας αναλογεί. Αυτός
που φεύγει δεν αγαπά πια. Το δικό του φορτίο μεταφέρεται στις πλάτες των φίλων
του. Και ο καθένας σηκώνει το μερίδιο που του αναλογεί. Αρκεί να υπάρχει η
αγάπη. Η αγάπη είναι το νερό μας.
Το τραγούδι της ημέρας “Roads”
των Portishead από το 1994.
Καταλάβατε
γιατί αυτό το θέαμα σας ανήκει;
Δελτίο (άλλαξε ο Νικολιός;) καιρού 1/11/2024
● Έχω και σας που νομίζατε ότι ο Νικόλας, που τρέξατε
τη 2η Κυριακή να ψηφίσετε, άλλαξε επειδή επανεξελέγην. Άλλαξε ο Νικολιός
και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, (ούτε καν).
Και βέβαια δεν τους ενδιαφέρει κανένας συνήγορος του πολίτη. Ο κατήγορος
του Μητσοτάκη τους ενδιαφέρει και σπρώχνονται όλοι οι αντιπολιτευόμενοι για το
ποιος θα πάρει τη θέση. Και ο Νικόλας προηγείται αφού έρχεται με φόρα να
λυτρώσει τον ελληνικό λαό. Και βρήκαν και ωραία δικαιολογία την ανοικτή υπόθεση
του ναυαγίου της Πύλου. Καραμπινάτος λαϊκισμός, βγαλμένος από τα παλιά. Ρε σεις που τα πουλάτε αυτά; Σε τα μας;
● Τελικά αποδείχτηκε φιάσκο, το πολιτικό σκάνδαλο Νοvartis και τώρα ήρθε
ώρα να βγουν οι κουκούλες και όσοι το έστησαν να λογοδοτήσουν. Το
πολιτικό σκέλος έκλεισε αλλά ανοίγει η διερεύνηση για αυτούς που έστησαν τη
σκευωρία, επιδιώκοντας να βάλουν φυλακή τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Έρχεται
ο λογαριασμός για τον όμορφο κόσμο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Που σπίλωσαν αθώους ανθρώπους
για να εκμεταλλευτούν τις πολιτικές εντυπώσεις σε ένα κοινό χαχόλων. Αλλά ήταν
ατζαμήδες. Και τώρα δήθεν κλαίνε και θρηνούν για το θεσμό των προστατευόμενων
ψευδομαρτύρων. Πιάσε μεγάλε μια τροχήλατη βαλίτσα. Από εκείνες τις καλές, τις
παραγεμισμένες.
● Λεφτά στους Δήμους.
Δώστε λεφτά στους Δήμους να πιάσουν τόπο, στις τσέπες των επιτήδειων όμως. Μετά
από τόσα χρόνια ανύπαρκτη τοπική αυτοδιοίκηση ακόμα ομνύουμε σε αυτού του
είδους τη δήθεν αποκέντρωση. Η οποία αν μαζεύει κάπως τα σκουπίδια πρέπει να
πανηγυρίζουμε. Στους Δήμους προβάλλεται καθημερινά όλη η παθολογία του πολιτικού μας συστήματος.
Διότι η αρρώστια είναι διασπαρμένη σε όλη την επικράτεια και την τρώει σαν
σαράκι, σιγά - σιγά, χωρίς να κάνει μεγάλα θέματα και γι αυτό περνάει κάτω από τα radar.
Τραγούδι της ημέρας το «Οn the road again» από το 1967.
Γιατί μια ζωή θα είμαστε στους δρόμους
της Ιστορίας. Στη μνήμη του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη και του Θανάση Βαλτινού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου