Με αφορμή το νομοσχέδιο για την παιδεία (1)




Mε το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία δεν πραγματοποιείται καμιά ιδιαίτερη τομή σε τίποτα. που να έχει σχέση με το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.  Η αναμόρφωση της παιδείας ώστε να γίνει παιδεία ουσιαστική και παραγωγική χρειάζεται σοβαρή επιστημονική μελέτη, όραμα και τόλμη και αυτά είναι στοιχεία που λείπουν από τον πολιτικό μας κόσμο συνολικά πόσο μάλλον από τη σημερινή ηγεσία της χώρας. Δεν είναι όμως και καμιά πρόχειρη δουλειά με χαρακτήρα απλά επικοινωνιακό. Έχει στόχο και αυτός είναι οικονομικός. Θα αναφερθώ στις ρυθμίσεις που αφορούν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση την οποία τυγχάνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι.

Η "αναβάθμιση" του ρόλου του εκπαιδευτικού.

Πίσω από τον πολύφερνο τίτλο, κρύβεται η ανάγκη εξορθολογισμού των διορισμών και μετακινήσεων των εκπαιδευτικών με στόχο να κάνει το σύστημα οικονομικότερο. Και αυτό είναι καλό. Όλα τα προηγούμενα χρόνια το κράτος διόριζε αφειδώς εκπαιδευτικούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίς αυτή να τους χρειάζεται. Αποτέλεσμα είναι ότι χιλιάδες από αυτούς είναι ήδη αποσπασμένοι σε γραφεία βουλευτών, σε άλλα υπουργεία και υπηρεσίες μέχρι στην αρχιεπισκοπή. Η μηχανοργάνωση των υπηρεσιών αντί να σημάνει λιγότερο προσωπικό στην γραφειοκρατία, σήμανε το αντίθετο. Υπάρχουν γραφεία εκπαίδευσης που κάποια στιγμή είχαν έλλειψη καθισμάτων για τους υπαλλήλους. Τρεις μαζί έβγαζαν μια φωτοτυπία. Οι μαζικοί διορισμοί ήταν πάγια πολιτική των κυβερνήσεων και των συνδικάτων για να μειώνουν την ανεργία και να ψηφοθηρούν.

Αν διαβάζατε κάθε φθινόπωρο για κενές θέσεις σε σχολεία αυτές αφορούσαν παραμεθόριες, δυσπρόσιτες και νησιωτικές περιοχές. Οι νεοδιορισμένοι εκεί ενεργοποιούσαν αμέσως το πολιτικό τους μέσο και έπαιρναν απόσπαση για το υπουργείο ή κάποια άλλη υπηρεσία, παίρνοντας όμως τα 10-12 μόρια της περιοχής διορισμού τους. 
Γιατί δεν φταίει το κράτος μόνο φταίνε και οι πολίτες ε;
Η θέση έμενε για 3-4 μήνες κενή μέχρι να διοριστεί αναπληρωτής ή ωρομίσθιος, ή και όλο το χρόνο.. Έτσι είχαμε και άλλους διορισμούς και το σύστημα δούλευε καλά όσο υπήρχαν δανεικά, βεβαίως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Αη Στράτης με σχολείο 5-10 παιδιών και καμιά 50αρια καθηγητές να «υπηρετούν» και καλά εκεί την οργανική τους θέση. Σε όλα τα νησιά τα σχολεία μισθοδοτούν πολλούς περισσότερους καθηγητές, από την  πραγματική τους δύναμη. Οι άλλο είναι αποσπασμένοι στο κέντρο ίσως και στο σπίτι τους. Φυσικά η ΟΛΜΕ δεν έλεγε κουβέντα για το πώς δημιουργήθηκαν τα κενά, απλά ζητούσε διορισμούς. Κούφιος λαϊκισμός, η μέγιστη ξεφτίλα.

Παρ’ όλες τις αποσπάσεις οι δάσκαλοι ήταν πολλοί και κάτι έπρεπε να γίνει. Κάποια στιγμή την δεκαετία του 90 ανακαλύφθηκαν τα προγράμματα. Σε κάθε σχολείο οι καθηγητές συμπλήρωναν το ελλιπές ωράριό τους με προγράμματα για το περιβάλλον, την αγωγή υγείας, την ισότητα, και άλλα βαρύγδουπα και «πρωτοποριακά». Υπήρχαν βέβαια τότε και λεφτά από την Ευρώπη  για να φαγωθούν. Η ουσία; τίποτα απολύτως. 
Το πρόγραμμα είναι ας πούμε περιβαλλοντολογικό. Δηλαδή γίνεσαι υπεύθυνος ομάδας μαθητών που πρέπει να εκπονήσουν κάποια "μελέτη" σχετική με το περιβάλλον της περιοχής τους και αυτό σημαίνει απασχόληση για να συμπληρώνεις ωράριο. Στην καλύτερη περίπτωση επειδή και άλλοι έχουν κάνει νωρίτερα την ίδια μελέτη, την αντιγράφεις, χωρίς να μπλέκεις τους μαθητές και καθαρίζεις. Συνήθως η «μελέτη» είναι μόνο μια εκδρομή στη φύση και κάτι φωτογραφίες, πολλές φορές δεν είναι απολύτως τίποτα. Το χρήμα να πέφτει.
 
Μια άλλη περίπτωση πλασματικής απασχόλησης είναι ο υπεύθυνος βιβλιοθήκης. Συνήθως τα σχολεία δεν έχουν βιβλιοθήκη, αλλά και αν έχουν, σπάνια οι μαθητές δανείζονται βιβλία.
Άλλη πάλι είναι ο υπεύθυνος εργαστηρίου Φυσικής που έχει 3 ώρες λιγότερες στο πρόγραμμα γιατί απασχολείται με την οργάνωση του εργαστηρίου φυσικών επιστημών. Συνήθως εργαστήρια δεν γίνονται ή μπορεί και να μην υπάρχουν καν.

Και πάλι όμως οι δάσκαλοι είναι πολλοί τι να τους κάνουμε. Ας κάνουν μάθημα λοιπόν.
Το γεγονός ότι από την Α γυμνασίου μέχρι τη Γ λυκείου τα παιδιά μας είναι 7 ώρες την ημέρα στην τάξη οφείλεται και στον πληθωρισμό του προσωπικού. Βάλε  μαθήματα στο πρόγραμμα, μη βάζεις ομαδικές εργασίες,  κατασκευές, καλλιτεχνικές δραστηριότητες κλπ. Βάλε οικιακή οικονομία, τεχνολογία, επαγγελματικό προσανατολισμό, μελέτη φυσικών πόρων και άλλα σε υπερβολικές δόσεις για να απασχολούνται οι συνάδελφοι. Ο τρόπος διδασκαλίας και το περιεχόμενο των μαθημάτων σημαίνει δεκάδες ώρες ύπνου για τους μαθητές, αλλά γλυκό ψωμί για τους δάσκαλους.

Και πάλι όμως περισσεύουν. Ε, τότε δεν γίνεται παρά να δουλεύουν λιγότερο από το κανονικό τους πρόγραμμα. Να μη συμπληρώνουν ωράριο.

Το ωράριο του κάθε καθηγητή ξεκινάει από 21 ώρες για τον νεοδιόριστο και μειώνεται έως τις 16 ώρες τη βδομάδα καθώς αυξάνονται τα χρόνια υπηρεσίας. Λόγω όμως του πληθωρισμού δημιουργούνται οι υπεράριθμοι δηλαδή αυτοί που δεν συμπληρώνουν το νόμιμο ωράριο σε ένα σχολείο. Αυτοί, θεωρητικά, πρέπει να συμπληρώνουν σε κάποια γειτονικό σχολείο ή υπηρεσία και αυτό δεν τους αρέσει καθόλου. Αν λοιπόν «βοηθήσει» ο διευθυντής και το οικείο γραφείο εκπαίδευσης μένεις στο σχολείο με λιγότερες ώρες και τυπικά τις συμπληρώνεις με άλλες «δουλειές». Ας πούμε γίνεσαι υπεύθυνος βιβλιοθήκης, βοηθάς την γραμματεία ή παίρνεις πρόγραμμα, η λουφάρεις απλά. Η ηγεσία του υπουργείου το γνωρίζει αλλά κάνει τα στραβά μάτια.

Πάμε παρακάτω. Μια άλλη ευκαιρία για «λούφα» είναι το σύστημα της ανάθεσης μαθήματος. Ας πούμε ότι περισσεύουν κάποιες ώρες Γεωγραφίας ή Ιστορίας και δεν υπάρχει διαθέσιμος εκπαιδευτικός του οικείου τομέα να τις αναλάβει, γιατί έχουν όλοι πλήρες ωράριο και δεν αναλαμβάνουν υπερωρίες. Τότε προσλαμβάνεται αναπληρωτής ή ωρομίσθιος και το κράτος πληρώνει. Μάλιστα ο αναπληρωτής πρέπει να κάνει οπωσδήποτε πλήρες ωράριο, οπότε ο αντίστοιχος μόνιμος, άρα και παλιότερος, λουφάρει. Την ίδια στιγμή στο ίδιο ή γειτονικό σχολείο κάποιοι κάνουν μειωμένο ωράριο, αλλά είναι ας πούμε γυμναστές ή καθηγητές ξένων γλωσσών ή τεχνικοί και δεν ξέρουν να διδάξουν Γεωγραφία Α γυμνασίου ή Ιστορία κλπ. Να πάμε παρακάτω;
Στα εργαστήρια των ΕΠΑΛ ( τεχνικά λύκεια) προβλέπονται περισσότεροι του ενός δάσκαλοι την ώρα του εργαστηρίου ( έως και 3) ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών. Συνήθως είναι ένας εκ περιτροπής. Οι άλλοι κάνουν τις δουλειές τους και περνάνε αργότερα για ένα καφέ από το χώρο δουλειάς τους.

Αυτό το «όμορφο» πράγματι σκηνικό έρχεται να ανατρέψει το πολυνομοσχέδιο ή τουλάχιστον φιλοδοξεί. Βάζει πάγο στις αποσπάσεις και τις μεταθέσεις χωρίς να έχει εξασφαλιστεί ο αντικαταστάτης. Περιορίζει τους αναπληρωτές, καταργεί τους ωρομίσθιους, γυρνάει τους αποσπασμένους στα σχολεία, βάζει 5 ώρες υποχρεωτική υπερωρία, αν υπάρχει ανάγκη. Ακόμα επιβάλει την ανάθεση διδασκαλίας μαθήματος σε παρεμφερείς ειδικότητες. Καταργεί τις ρουσφετολογικές λίστες διορισμού με την προϋπηρεσία. Χρησιμοποιεί τον ΑΣΕΠ, όχι για να διορίζει όλους τους επιτυχόντες, αλλά για να έχει διαθέσιμη μια δεξαμενή επιτυχόντων υποψηφίων καθηγητών και από εκεί να αντλεί υπαλλήλους ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Τέλος προσλαμβάνει κάθε χρόνο όσους ακριβώς συνταξιοδοτούνται.

 Στόχος της ηγεσίας του υπουργείου είναι να προσλαμβάνει λιγότερους, να εξοικονομεί χρήματα. Αποτέλεσμα, οι μόνιμοι καλούνται να δουλέψουν περισσότερο.

Στο χώρο των εκπαιδευτικών του δημοσίου υπάρχει ένα βασικό σύνθημα. «Λιγότερη δουλειά και περισσότερα λεφτά.» Και μέχρι τώρα τα λεφτά ήταν λίγα αλλά λίγη και ακόμα λιγότερη ήταν για κάποιους η δουλειά. Σήμερα με την κρίση ανοικτή πολύ φοβάμαι ότι οι στόχοι δυσκολεύουν. Τα λεφτά έγιναν ήδη λιγότερα και η δουλειά μάλλον θα αυξηθεί.

Τώρα βέβαια για να φανεί ότι μας ενδιαφέρει και η ποιότητα σπουδών το νομοσχέδιο προβλέπει και άλλα.
Ο νεοδιόριστος είναι για 2 χρόνια δόκιμος. Αυτό ήδη ισχύει αλλά, πρακτικά δε σημαίνει και τίποτα. Εδώ υπάρχουν καθηγητές με κλινικά αποδεδειγμένα ψυχολογικά προβλήματα και συνεχίζουν να μπαίνουν σε τάξη. Κανείς διευθυντής δεν θα κάνει αρνητική έκθεση σε ένα νέο συνάδελφο, ότι και να είναι αυτός, να είστε σίγουροι. Αν θέλει να μείνει στην εκπαίδευση θα μείνει.
Ακόμα βάζει το θέμα αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Δηλαδή παραμύθια. Στην Ελλάδα ζούμε. Κάθε σχολική μονάδα θα υποβάλλει εκθέσεις όπου όλα θα φαίνονται καλά καμωμένα. Εδώ το υπουργείο δεν τολμά να έρθει σε ρήξη με όλο το κατεστημένο της εκπαίδευσης. Άσε που δεν υπάρχουν στη δημόσια εκπαίδευση και πολλοί με κύρος που θα μπορούσαν να αξιολογήσουν αντικειμενικά.
Θυμάται ακόμα το νομοσχέδιο την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και λέει ότι θα την αναμορφώσει. Και εδώ λείπουν οι επιμορφωτές που να ξέρουν περισσότερα από τους επιμορφούμενους.  Εξάλλου η επιμόρφωση είναι σοβαρή υπόθεση και η σοβαρότητα απουσιάζει από το χώρο. Το κράτος μας δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την παιδεία.

Πέρα από τις προθέσεις του νομοσχεδίου, υπάρχει και η πραγματικότητα. Και εδώ κανείς δεν πιστεύει ότι όλα αυτά θα γίνουν πράξη. Το πολιτικό κόστος είναι συνήθως ο καταλύτης που επιτρέπει να γίνει ή να μη γίνει κάτι. Από την άλλη το ΔΝΤ που έρχεται θα ζητήσει περικοπές, λιγότερους διορισμούς και περισσότερη δουλειά. Είναι λυπηρό που η πολιτική αυτή θα αυξήσει την ανεργία στο χώρο των εκπαιδευτικών. Αλλά φαίνεται ότι το κράτος δεν έχει πλέον τη δυνατότητα πολλών αγαθοεργιών. Τα κόμματα εξουσίας και οι διαπλεκόμενοι συνεταίροι τους πτώχευσαν το κράτος, είναι φανερό. Βοήθησε βέβαια η ανοχή ή και σύμπραξη των συνδικαλιστικών - συντεχνιακών ενώσεων και της Αριστεράς  με την άφρονα λαϊκίστικη πολιτική δεκαετιών.
Την βαθιά οικονομική κρίση προφανώς εισπράττουν πρώτα οι κοινωνικά αδύναμοι και οικονομικά ασθενέστεροι, οι άνεργοι, αυτοί που δεν έχουν κομματική ή άλλη άκρη. Για να βγούμε από τη δύσκολη θέση δεν φτάνουν τα δανεικά με μικρό επιτόκιο. Χρειάζεται να σχεδιάσουμε ξανά την εκπαίδευση, τις πανεπιστημιακές σχολές που βγάζουν εκπαιδευτικούς, την επιστημονική έρευνα και τη σχέση της με την παραγωγή.
Να βρούμε πραγματική απασχόληση στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας που θα φέρει πλούτο, οικολογικά οφέλη, παγκόσμιες επιτυχίες, άρα δημιουργικότητα και ευτυχία.
Με το να ζητάμε από το κράτος να τους διορίσει όλους, σαν την ΟΛΜΕ, απλά βαθαίνουμε την κρίση.

Σχόλια

  1. Δεν πρόλαβα να ενημερωθώ για το θέμα, κάτι δηλώσεις είδα για απεργία μέσα στις πανελλαδικές. Χαίρομαι που παίρνεις θέση κοινής λογικής και δεν χρειάζεται να παρακολουθήσω δηλώσεις και αντιπαραθέσεις για να βγάλω άκρη. Ότι διαπιστώνεις είναι η πραγματικότητά μας. Εδώ οι μισοί εκπαιδευτικοί με οργανική θέση, περίπου 120 άτομα, είναι αποσπασμένοι αλλού, 20 απασχολούνται στην πρωτοβάθμια. Οι τάξεις του δημοτικού με 10-17 παιδιά καθότι επιμένουμε να συντηρούμε και ένα παραπάνω. Καλά περνούσαμε μέχρι τώρα. Κρίμα που δεν κράτησε παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μαρίζα
    καλησπέρα, μακάρι να τέλειωσε το πάρτυ με τα δανεικά και να αρχίσει ένα άλλο, λιτό αλλά δικό μας στα μέτρα τα ανθρώπινα, με δουλειά, περισυλλογή, χαρά, δημιουργία, τελικά ευτυχία. Η εκπαίδευση είναι ένα δείγμα χαρακτηριστικό. Όσα γράφω είναι μόνο ένα μέρος του οργίου. Θα ακολουθήσουν και άλλα. Θα πουν κάποιοι μα οι άλλοι που τρώνε τα πολλά, που, που. Δεν με νοιάζει αυτού τους είδους η σύγκριση. Για να μπορούμε να ζητάμε πρέπει να είμαστε καθαροί. Ως καθαροί θα χτίσουμε αν τα καταφέρουμε κάτι καθαρό και νέο. Μα δεν το βλέπω σύντομα, εκτός και αν η κρίση μας φυλάει εκπλήξεις. Νάσαι καλά, κοντά στα παιδιά σου και όλα θα γίνουν καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστός ο leo.
    Το κράτος, σίγουρα, δεν ενδιαφέρεται για την παιδεία και το θέμα το βλέπει, όντως από οικονομική πλευρά.

    Όμως, πολύ σωστά, δεν το χρησιμοποιείς, σαν άλλοθι και δεν σε εμποδίζει να τονίσεις και τις ευθύνες που έχει η εκπαιδευτική κοινότητα και τα συνδικαιστικά όργανα.

    Αυτό, άλλωστε, συμβαίνει όχι μόνο στην παιδεία, αλλά σε όλες τις επαγγελαμτικές ομάδες.
    Αυτή είναι η αλήθεια και δεν την κρύβεις.

    Απαρίτητες, τέτοιες καθαρές φωνές.

    Μαχόμενος, Leo..όπως πάντα.

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σπίθα μαχόμενοι είμαστε όλοι μας, να δούμε τι θα βγεί. Ας είμαστε εμείς καθαροί στις θέσεις μας και ο σπόρος κάποτε θα πιάσει. Νάσαι καλά φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αποκαλύπτεις κάτι που φανταζόμαστε ως αίσθηση,αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς.
    Τι να πω ρε παιδί μου
    Χαμός!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξαιρετικό, ειλικρινές κείμενο. Συγχαρητήρια. Θέλει πολύ κουράγιο να γράψετε έτσι. Αποδεικνύετε όμως έτσι ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Ως παρατήρηση
    Πρέπει να νιώθετε πολύ μοναξιά εκεί μέσα. Μην αφήσετε αυτό να σας σταματήσει, αν δημοσιεύονταν τέτοια κείμενα νωρίτερα ίσως να μην είχαμε φτάσει σ'αυτήν την κατάσταση όπου η λούφα και το μέσον θεωρούνται κατακτημένο δικαίωμα και τίτλος τιμής.
    vinotinto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν μπορώ παρά να πω "συμφωνώ και επαυξάνω".
    Τίποτα παραπάνω. Έτσι είναι όπως τα λες, και μερικές φορές και ακόμα χειρότερα. Κάποιες φόρές είναι καλύτερα αλλά εκεί δεν χρειάζεται να αναφερθούμε, γιατί απλά κάνουν αυτό που πρέπει, την δουλειά τους δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλοι μου, ο sfiltros είναι νέος συνάδελφος και προσέξτε ότι συμφωνεί και επαυξάνει. Συνεπώς κάπως έτσι είναι, ή και χειρότερα. Μοναξιά vinotinto όχι, γιατί υπάρχουν πολλοί καλοί συνάδελφοι που έχουν άλλη άποψη, που κάνουν το σωστό, το βασικό έστω.
    Είναι όμως το γαμημένο το σύστημα έτσι στρεβλοποιημένο ώστε να οδηγεί σχεδόν από μόνο του στην κατάσταση που περιγράφω. Λίγοι σε επίκαιρες θέσεις, ( χαφ και σέντερ φορ) σου κάνουν τη ζημιά αθόρυβα και ψάχνεσαι.
    Γιαυτό και δεν πιστεύω ότι οι ρυθμίσεις θα φτάσουν στο βαθύ κράτος.
    Εδώ μέχρι λεφτά έχουν πέσει, έτσι λένε, για να γίνουν οι μεταθέσεις. Και όταν λέει η υπουργός ότι τα κενά θα βγαίνουν στο διαδίκτυο το λέει γιατί ξέρει ότι οι καλές κενές θέσεις μένουν κρυφές και δίνονται σε ημέτερους με ή χωρίς ανταλλάγματα.
    Χαμός που λέει και ο LeftLS.Θα επανέλθω, αλλά μπορείτε να δείτε και
    εδώ: http://mhmadas.blogspot.com/2010/01/blog-post_24.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστές κουβέντες. Πάρα πολύ σωστές κουβέντες. και η απέχθεια που είχαμε προς το σχολείο και τους δασκάλους πριν 40 χρόνια, συνεχίζεται από τους νέους και επιδιώκεται από τους υπεύθυνους.
    Ναι, επιδιώκεται!
    Πίσω από τα γλυκά, αποφασιστικά, ευγενικά, καλλιεργημένα πρόσωπα των υπευθύνων επιδιώκεται η αντιπάθεια στην μόρφωση και τον πολιτισμό.
    Συνειδητά ή υποσυνείδητα.
    Κοιτάξτε την αρχή -γιατί μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις- τα παιδιά δηλαδή του δημοτικού.
    Κουβαλούν στην πλάτη μια τσάντα περίπου 8-10 κιλά. Τα μαθήματα της ημέρας.
    Αφού κυκλοφόρησαν πια και σάκες-καροτσάκια, σα να πηγαίνουν στη λαϊκή της γειτονιάς.
    Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα διεστραμένου εγκέφαλου; Να "μάθουν", κι ας γίνουν ραχητικά!
    Να "μάθουν", όπως περιγράφεις, ό,τι πρέπει να διδάξουν οι υπεράριθμοι που καλύπτουν τις ψηφοθηρικές ανάγκες τόσο των πολιτικών όσο και των συνδικαλιστών. Και μάλλον των τελευταίων περισσότερο.
    Τι να λέμε τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Manos
    Έτσι είναι Μάνο. Αυτή η βαριά τσάντα δεν περιέχει τίποτα ουσιαστικό. Κάτι σχολικά βιβλία γραμμένα με δήθεν διαγωνισμούς από ημέτερους συνήθως πιο αγράμματους από αυτούς που θέλουν να μορφώσουν.

    Οι 7 ώρες μέσα σε σχολική τάξη με βομβαρδισμό συνήθως άχρηστων πραγμάτων από το δάσκαλο είναι πολύ βαριές για κάθε ψυχή πόσο μάλλον ενός νέου.
    Θα μπορούσε στο χώρο του σχολείου να ασχολείται με κατασκευές, να βλέπει κινηματογράφο, να διαβάζει στη βιβλιοθήκη, να κάνει κοινές εργασίες με άλλους, να χορεύει, να ζει δηλαδή κοινοβιακά και ωφέλιμα κάποιες ώρες χωρίς παρουσία ή καθοδήγηση δάσκαλου όπως γίνεται σε άλλες χώρες. Όμως που θα δούλευαν όλοι αυτοί η ημιμαθείς που το παίζουν καθηγητές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κεραμειδά Αδαμαντία26 Απριλίου 2010 στις 12:01 π.μ.

    Τύφλα να' χει ο Πρετεντέρης.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Aδαμαντία δεν κατάλαβες, ο Πρετεντέρης ο ίδιος είμαι, έγινα εκπαιδευτικός σαν δεύτερη δουλειά.
    Επί της ουσίας υπάρχει διαφωνία;
    Οι συνάδελφοι στο σχολείο, μου είπαν ότι και λίγα γράφω. Που να πάς στην επαρχία να δεις κάτι 6ωρα και 8ωρα "εργασία" την εβδομάδα. Από τα παιδιά μας τα λουφάρουμε αυτά και από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία