Επιστροφή στο παρελθόν για την Αριστερά



Επιστροφή στο παρελθόν. Καθώς διαβάζω την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ, γίνομαι 18 χρονών, νέος με μαλλιά, μούσια και τζάκετ,  μέλος τότε του ΡΦ και χώνομαι στα πηγαδάκια για να συζητήσω το ένοπλο ή το δημοκρατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό. Ακούγοντας τη συνέντευξη του Π. Παπακωνσταντίνου ή διαβάζοντας αποσπάσματα από το πρόσφατο βιβλίο του, αναλογίζομαι  την ένωση σοσιαλιστικών χωρών που προτείνει στη θέση της ευρωπαϊκής ένωσης και αναρωτιέμαι αν θα είναι η Βαρσοβία η πόλη που θα υπογραφεί το νέο σύμφωνο.
 Σαν ζόμπυ οι παλιές αφηγήσεις του σοσιαλιστικού παράδεισου προτάσσονται με επίπεδο ή πιο εκλεπτυσμένο τρόπο ως η μοναδική προοπτική της ανθρωπότητας. Τι κι’ αν ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε μέσα στα αδιέξοδα και τα εγκλήματά του, τι κι΄ αν η Κίνα είναι μια άγρια καπιταλιστική χώρα με διαχειριστή το κομμουνιστικό κόμμα. Τι κι αν ελάχιστοι είναι οι διανοούμενοι στην Ευρώπη που επικαλούνται ακόμα αυτό το σοσιαλιστικό μοντέλο ως λύση στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Τι κι΄ αν τα αριστερά κινήματα στην Ευρώπη είναι πιο αδύναμα από ποτέ. Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός είναι προ των πυλών, απλά ο  «υποκειμενικός λαϊκός κοινωνικοπολιτικός παράγοντας» είναι ακόμα αδύναμος, αλλά που θα πάει θα δυναμώσει. Έτσι κι’ αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη, θα φροντίσουμε εμείς και γι’ αυτό.   
Λέει η ΑΠ:

«Υπάρχουν ήδη σήμερα οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας όπου έχει βασικό χαρακτηριστικό της την απόφαση του λαού να μετατρέψει την ιδιοκτησία των μονοπωλίων σε κοινωνική λαϊκή. Όμως υπολείπεται σε δύναμη και οργάνωση ο υποκειμενικός λαϊκός κοινωνικοπολιτικός παράγοντας που θα δρομολογήσει αυτήν την εξέλιξη, στην κατάλληλη στιγμή, όταν το αστικό πολιτικό σύστημα θα έχει υποστεί τέτοια και τόσα πλήγματα που δεν θα μπορεί να κυριαρχεί, να εξουσιάζει όπως σήμερα.»

Γράφει ο Π.Π στο βιβλίο του:

Πέραν του χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα εθνικοποιηθούν κρίσιμοι για την εθνική οικονομία και τις κοινωνικές ανάγκες κλάδοι, όπως οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες, οι φαρμακοβιομηχανίες (οι οποίες, συν τοις άλλοις, επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων), η ενέργεια, η παιδεία και η υγεία. Σημαντική ανάπτυξη του δημόσιου τομέα είναι ανάγκη να υπάρξει στον τομέα της ενημέρωσης – όχι μόνο στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, αλλά και στην έντυπη δημοσιογραφία, όπου η κρίση των εφημερίδων καθιστά αναγκαία για την επιβίωση σοβαρών, ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης την υπαγωγή τους σε μη κερδοσκοπικά ιδρύματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα.[2]

Μ’ αρέσει που δημοσιογράφος προτείνει να υπαχθούν ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Δηλαδή να γίνει η ανεξάρτητη ενημέρωση κρατική. Τότε τι ανεξάρτητη θα είναι; Τι είναι το κράτος, κάτι ουδέτερο; Κάποιες τάξεις ή έστω κάστες δεν θα το ελέγχουν και θα το χρησιμοποιούν σε κάθε σύστημα; Τουλάχιστον στην αστική δημοκρατία υπάρχει η δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης στα πλαίσια ενός συντάγματος. Μπορεί και ο ΠΠ να γράφει τις απόψεις του. Μπορεί να κυκλοφορεί και ο Ριζοσπάστης. Αν μπουν όλα σε κρατικό έλεγχο;

Προφανώς πρόκειται για το γνωστό σοβιετικό μοντέλο που προτείνεται και πάλι σε εποχή κρίσης του καπιταλισμού ως παράδεισος. Μέσα στην αναμπουμπούλα κάποιοι βρίσκουν ευκαιρία να πουλήσουν περσινά ξινά σταφύλια. Το μόνο που δεν μας λένε, επιμελώς είναι αν όλα αυτά θα γίνουν μετά από εκλογές ή ένοπλη εξέγερση. Αν θα λειτουργούν κόμματα, αν θα γίνονται εκλογές, αν ο λαός μπορεί να μετανιώνει και να αλλάζει το σύστημα κατά το δοκούν. Ποιοι θα κυβερνούν και θα σχεδιάζουν το μέλλον. Αν τέλος πάντων επιτρέπεται, όχι η δημοκρατία, αυτό είναι αστικό κατάλοιπο, αλλά η κριτική στη δόμηση του σοσιαλισμού, αν οι εργάτες μπορούν να αποφασίζουν την πορεία της χώρας έξω από το κόμμα.

Ίσως φαίνεται γελοίο ότι προσπαθώ να θέσω ερωτήματα σε τέτοια κείμενα και λόγους. Αυτός όμως είναι ο λόγος της σημερινής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, είτε είναι ΚΚΕ, είτε ΣΥΡΙΖΑ,  είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εκπλήσσει το θράσος να επαναφέρονται τέτοια αποτυχημένα απάνθρωπα μοντέλα προς συζήτηση στην Αριστερά. Δυστυχώς αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό στο χώρο και οι απόψεις τους. Ακόμα με εκπλήσσει πως άνθρωποι με κουλτούρα κοσμοπολίτικη και ευρεία μόρφωση ονειρεύονται να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε ένα τέτοιο παράδεισο - φυλακή.

Το αποτέλεσμα; Η αριστερά καλείται να συζητάει τέτοια ανεδαφικά πράγματα, ενώ η χώρα καταρρέει, η χρεοκοπία είναι προ των πυλών, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να κάνει τα στοιχειώδη, ο φασισμός βρυχάται.  Αυτό ακυρώνει στην πράξη, το οποιοδήποτε όραμα για μια δημοκρατική μεταρρύθμιση αυτού του άθλιου συστήματος. Μπολιάζει το λαό με ηττοπάθεια, γιατί ακόμα και τα πιο φανατικά μέλη του ΚΚΕ ξέρουν ότι η ζωή τους δεν πρόκειται να αλλάξει με τέτοιους στόχους. Μια ζωή θα επικαλούνται το σοσιαλιστικό παράδεισο και μια ζωή η αστική τάξη και οι πολιτικοί υπηρέτες της θα τους χώνει όλο και πιο βαθιά μέσα στο χώμα. Στο τέλος θα πάρουν το όνειρο στον τάφο τους, χωρίς να έχουν πολεμήσει, σκιαμαχώντας.
Την ίδια στιγμή δύο κόμματα στελεχωμένα από ασήμαντους ή ιδιοτελείς εναλλάσσονται στην εξουσία χωρίς να πληρώνουν για τα εγκλήματα και τα λάθη τους και η Αριστερά κάθεται και συζητάει για την εθνικοποίηση των τραπεζών που, όπως λέει και ο ΠΠ πριν 10 χρόνια ήταν όλες κρατικές, γιατί να μη γίνουν και τώρα. Φαντάζει αδύνατο να ανατραπούν κοινοβουλευτικά οι ασήμαντοι, γιατί είναι πιο ασήμαντοι αυτοί που θέλουν να τους ανατρέψουν.

Σχόλια

  1. H Αριστερά διαπιστώνει και καταγγέλλει και συμφωνώ μαζί της .
    Τρομάζω όμως γιατί δεν λέει την παραμικρή ιδέα για το πώς θα περάσουν τα μέσα παραγωγής στον κρατικό έλενχο.
    Αν θυμηθώ και την συμμετοχή της αριστερας στις 2 οικουμενικές κυβερνήσεις με πιάνει πανικός.
    Οι ιδέες της αριστεράς σάπισαν .
    Ο καπιταλισμός αυτοτραυματίζεται συνεχώς και η αριστερά περιμένει το πτώμα του για να κάνει παιχνίδι αδιαφορόντας για το ότι την κρίση την πληρώνουν οι πελάτες της.
    Μιά ζωή αριστερά ψηφίζω και νοιώθω σαν θρησκόληπτη κυράτσα που περιμένει την μετα θάνατο ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αυτό ακυρώνει στην πράξη, το οποιοδήποτε όραμα για μια δημοκρατική μεταρρύθμιση αυτού του άθλιου συστήματος." Αν σε ενδιαφέρει αποκλειστικά αυτό να σε πληροφορήσω πως τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΖΑ, αλλά κυρίως ο Παπακωνσταντίνου στοχεύουν σε κάτι περισσότερο. Ίσως σε αυτό που είχες και συ στο μυαλό σου τότε που είχες μαλλιά και μούσια.
    Υπενθυμίζω πως ο κοινωνικός έλεγχος στα μέσα παραγωγής είναι μαρξιστική θέση, ανεξάρτητα αν οι Σοβιετικοί τα κάναν μαντάρα.
    Έχουν τις αστοχίες τους στην αριστερά αλλά είναι πολυτέλεια να τα βάσεις αποκλειστικά με αυτούς στη φάση που περνάμε.
    Αν μετά την συνέντευξη σου φάνηκε ο Παπακωνσταντίνου ασήμαντος, τι να πούμε εμείς για σένα μετά από αυτό το ασυνάρτητο κείμενο;
    Λίγη προσοχή στους χαρακτηρισμούς δεν θα έβλαπτε κ. Δάσκαλε Φυσικής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aνώνυμε,
    Λίγο με απασχολεί αν είναι η δεν είναι μαρξιστική θέση. Στον όρο κοινωνικοποίηση εγώ βλέπω έλεγχο από τη νομεκλατούρα, δηλαδή το κόμμα, δηλαδή ολιγαρχία με βία και χωρίς δημοκρατία. Εσύ φυσικά αυτό το θέλεις γιατί ελπίζεις να είσαι από τη μεριά των νικητών, που θα καταπιέζουν την "πλέμπα" στο όνομα της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Εμένα πάλι όχι.
    Προτιμώ τη δημοκρατία όσο κουτσή και αν είναι. Δεν έχουμε το ίδιο όνειρο είναι σαφές. Δεν γουστάρω αυτόν το σοσιαλισμό της Παπαρήγα ή του ΠΠ.
    Τώρα ειρωνείες και στυλάκι χαρακτηρίζουν εσένα, όχι εμένα.
    Ο ΠΠ την ομιλία της Παπαρήγα αναμασά γιατί ακόμα είναι Κνίτης. Μ'αυτές τις θέσεις φίλε μου έχω χωρίσει από καιρό. Να μην τα ξαναπούμε δεν έχει νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πέρασα να πω μια καλησπέρα στο φιλόξενο ιστολόγιο σου και να ευχηθώ καλή επιτυχία στα παιδιά σου,που δίνουν-αν δεν απατώμαι-αύριο το μάθημα σου.

    Σαββίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαββίνα, τα παιδιά μας (δικά μας όλου του του κόσμου τα παιδιά) σε ευχαριστούν. Σε αυτήν την εξοντωτική αθλιότητα των Πανελλαδικών, τα παιδιά και πάλι θα δώσουν τον αγώνα τους. Θα συνεχίσουν σε κάποια σχολή που ήθελαν ή όχι, θα μπουν στην περιπέτεια της γνώσης, θα μασηθούν και αυτά από το γρανάζι της βιοπάλης. Ως τότε όμως έχουν τα υπέροχα νιάτα τους και αυτό είναι το πιο συναρπαστικό. Και πάλι ευχαριστώ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλησπέρα

    Ουδέποτε και πουθενά δεν υπήρξε κοινωνικός έλεγχος στα μέσα παραγωγής.
    Θλιβερές φυλακές υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα όπου μια ολιγαρχία ελέγχει και νέμεται τα πάντα. Το πόσο δημοφιλές είναι αυτό το μοντελάκι νομίζω είναι προφανές...ούτε οι ίδιοι δεν το θέλουν.

    Αλλά αυτό είναι και ένα σημαντικό στοιχείο του αδιεξόδου μας. Επιτέλους όσοι αρέσκονται σε μεταφυσικές πίστεις και οράματα ας πάνε στο άγιον όρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλησπέρα α. δημητρίου
    Φίλε μου αυτό είναι το κλειδί, όπως ακριβώς το λες. Η ολιγαρχία και ο λαός στη γωνία ή στη φυλακή. Προτιμώ τον καπιταλισμό αν είναι έτσι.

    Υπάρχει όμως και μέση οδός. Και επειδή στο μέσο δρόμο η εξουσία μοιράζεται, η μείξη σπάει τα στεγανά, οι μάζες αναπνέουν και δρουν, οι ταγοί ξεχωρίζουν, οι αδιάφοροι τραβούν το δρόμο τους, η εντροπία αυξάνεται και η ενέργεια απλώνεται, δεν αρέσει σε όσους πάσχουν από εξουσιομανία.

    Αντί να σκιαγραφήσουμε λοιπόν άλλα μοντέλα και να τα δοκιμάσουμε μέσα από εικονικά πειράματα, γυρνάμε στο Λενινιστικό μοντέλο και στις ασιατικές δεσποτείες.Η εξουσία ΑΔ είναι μεγάλη καύλα, ειδικά όταν είναι ολοκληρωτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αύριο θα ανεβάσω ένα κείμενο του Bαλερστάιν σε μετάφραση Radical desire σχετικό με το μέσο δρόμο. ΝΑ δουλέψουμε και να μιλήσουμε πάνω στο διαφορετικό, αξίζει. Αλλιώς θα μείνουμε στα οράματα της Παπαρήγα και τον καπιταλισμό να μας πηγαίνει. Και με τα παιδιά μας τι θα γίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είμαι ο "χθεσινός ανώνυμος" Πάλι.
    Εσύ leo μπορείς να ισχυρίζεσαι πως είσαι αριστερός επειδή κάποτε ήσουν μέλος του ΡΦ.
    Κανένα πρόβλημα! Ζούμε στη χώρα του ό,τι δηλώσεις είσαι.
    Τι κρίμα όμως που διεθνώς αριστερά χαρακτηρίζονται τα κόμματα που μιλάνε ΚΑΙ για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής...

    ΟΚ !
    Να μην τα ξαναπούμε.
    Άλλωστε φαίνεται με την πρώτη ματιά πως το blog σου είναι φιλόξενο για τις διαφορετικές απόψεις. Δεν είσαι άλλωστε κνίτης εσύ.
    (Ω ναι! Αυτό ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ)

    tsamados_g@gmail.com to mail μου για να μην εννοηθεί πως εκμεταλλεύομαι το προφίλ της ανωνυμίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε είπαμε να μην τα ξαναπούμε, αλλά εσύ ξύνεσαι και δεν έχω χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτή η εμπάθεια προς τον ΠΠ μόνο με κανα καβγαδάκι πριν 30 χρόνια στο φυσικό εξηγείται σύντροφε. Ο τύπος είναι μία από τις εξαιρέσεις σε όλα τα επίπεδα της μίζερης γενιάς σου. Μιας γενιάς υπεύθυνης για τη σημερινή κατάντια. Ηγεσία και βάση μας έχετε πείξει στη δεξιά μπουρδολογία. Είστε χωμένοι μέχρι τα μπατζάκια στο σύστημα και μας το παίζετε και αριστεροί επειδή στα νιάτα σας πήγατε σε 3 πορείες.
    Έλεος!! Έλεος!!!!
    Κάθε μέρα τρώω στη μάπα σπίτι μου αυτή την μιζέρια των ήντα. Ο ΠΠ και στη ζωή του ήταν αντισυστημικός. Εσύ τι είσαι ;;
    Α ναι. μας βάζεις pink floyd. Τους ακούει κι ο μπαμπάς μου.
    LEON

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το θέμα οτι εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε τις εκτάσεις της Σιβηρίας για να ανοίξουν παρόμοια γκούλαγκ (προτείνω το "Αρχιπέλαγος γκούκαγκ" του Σολζενίτσιν και την εξαιρετική ταινία ¨"Οι ζωές των αλλών" με θέμα τη Στάζι για όσους επιθυμούν εποχές ολοκληρωτικών καθεστώτων )
    Ζοζέφ Προυντόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Aγόρι μου Leon είσαι τόσο νέος; έτσι εξηγείται.
    Δεν έχω καμιά εμπάθεια με τον ΠΠ. Απλά διαφωνώ με αυτά που λέει και γράφει. Τα ήντα έχουν πολύ μιζέρια είναι αλήθεια, ο φόβος του θανάτου. Από σας περιμένουμε το καινούργιο, το άλλο. Να μην είναι όμως κολλημένο, ανελεύθερο, ανοργασμικό, κνίτικο παλιά κοπής. Νάναι ρε παιδί μου λίγο εναλλακτικό. Εμάς τα ήντα άσε μας, εσείς να κάνετε κάτι άλλο.
    Σου έβαλα και smashing pumkins, γουστάρεις; Απλά σας δείχνω τι περίπου αντιγράψανε δημιουργικά οι νέοι. Και άμα τρως στη μάπα τη μιζέρια μην μπαίνεις εδώ. Αν πάλι δες να τα χώνεις, δεν τρέχει τίποτα. Απλά κράτα ένα επίπεδο να συζητάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ζοζεφ
    Καλώς ήρθες, όπως εξάλλου και ο leon που δεν τον καλωσόρισα. Ο ολοκληρωτισμός δυστυχώς είναι άγνωστος σε πολλούς κυρίως νέους, όπως και σε μας τους μεγαλύτερους στο παρελθόν. Υπάρχουν προβλήματα στο μοντέλο της κάστας που κυβερνάει στο όνομα της εργατικής τάξης και το λέει "κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής".
    Να τα συζητήσουμε. Να πάρουν θέση με ανάλογα φαινόμενα στον υπαρκτό του οποίου οι πιο πολλοί από τους ηγέτες είναι ή ήταν θιασώτες.

    Θέματα απλά: Ομοφυλόφιλοι. Ρομά, Εβραίοι, εθνότητες.
    Τέχνη, εκπαίδευση, πολιτική δραστηριότητα, εκλογές, ελευθερίες κλπ.
    Μιλάνε μόνο για τα μέσα παραγωγής, λες και ο άνθρωπος είναι μόνο παραγωγική μηχανή. Ένας λαικισμός που προσπαθεί να χαιδέψει τον φτωχό και του τάζει εξουσία και χρήμα που θα πάρει από τον έχοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ωραία τα έγραψες, χρυσόστομε.
    Οι μικροί έχουν ακόμα πιο μικρούς, για "αντίπαλο".
    Μήπως, όμως, δεν είναι πια αντίπαλοι;
    Μήπως είναι μέρος του ίδιου ολιγαρχικού συστήματος;
    Γιατί μέρος των κυρίραρχων ολιγαρχικής αντίληψης ιδεολογιών είναι ΟΛΟΙ.
    Και απορούν.

    Κατά τα άλλα:
    1.Οι αντικειμενικές συνθήκες δεν καθορίζουν τίποτα.
    2.Οι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί του κόσμου, μα τους λείπει η γνώση, η παιδεία, το σχέδιο, το πρόταγμα, που θα τους πείσει.
    3.Θα "κοινωνικοποιήσουν" την μεταποίηση! (Αλέκα) Πάει το ξυλουργείο μου. Αυτό έφταιγε.
    4. Για τις τράπεζες και το χρήμα ως δημιουργούς του χρέους , πάλι δε λένε τίποτα. "Εθνικοποίηση"! Πλάκα κάνουν. Αν η δημοκρατία, το κράτος του δήμου (και όχι άλλο) πάρει τον έλεγχο του χρήματος στα χέρια του, γιατί να "εθνικοποιηθούν"; Αν δεν κλείσουν θα μπορούμε να τις δανείζουμε. Θα μας χρστάνε , αντί να τους χρωστάμε. Σιγά, λοιπόν, τη "μαγκιά" της εθνικοποίησης ή της "προχωρημένης" κοινωνικοποίησης της Αλέκας. Ας κοινωνικοποιήσει πρώτα το κόμμα της. Τολμά να προτείνει "ανακλητούς εκπροσώπους"! Και στο κόμμα; Ή σαν αυτούς του ΚΚΕ.

    Σιχαίνονται την ελληνική και αμετάφραστη λέξη "δημοκρατία". Καμία αναφορά σε πολυσέλιδα κείμενα!
    ΥΓ.
    Προσωπικά, πιστεύω πως τόσο έξυπνοι άνθρωποι είναι αδύνατον να μην έχουν δει ποια πρέπει να είναι η πρόταση. Απλά, ως μέρος του συστήματος, όταν τους δίνεται η ευκαιρία να πάρουν τη μπάλα, αυτοί την πετάνε στην κερκίδα.
    Στην κερκίδα είμαστε εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οδυσσέα καλησπέρα
    νομίζω ότι το ξυλουργείο σου γλυτώνει αν βέβαια είναι μικρό. Αν είναι μεγάλο είσαι καπιταλιστής και την έβαψες. Για την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ δεν ξέρω τι θα γίνει. Θα κοινωνικοποιηθεί ή θα μείνει στον έλεγχο του κόμματος. Τόχω αγωνία.
    Η δημοκρατία είναι αστικό κατάλοιπο, όπως και η ελευθερία του τύπου. Χρειάζεται όσο εμείς είμαστε στην αντιπολίτευση. Μόλις γίνουμε εξουσία καταργείται αφού στην εξουσία είναι ο ίδιος ο λαός. Αυτή η παλιά λογική γίνεται επίκαιρη και πάλι και πείθει όποιον θέλει ένα όραμα για να πιστεύει. Τι να πω, το καταλαβαίνω.

    Τώρα για τις ηγεσίες. Ναι είναι μέρος του συστήματος αυτό πιστεύω και γω. Πολλοί από αυτούς παίζουν ένα ρόλο. Σαν ένα θεομπαίχτη που κάνει τον παπά για βιοπορισμό. Κάποιοι έχουν πίστη στο σοσιαλιστικό αύριο. Όλοι όμως θελημένα ή άθελα παίζουν το παιχνίδι του κεφαλαίου. Όσο δεν ψάχνουν το μέσο δρόμο προς μια πιο δίκαιη κοινωνία, το κεφάλαιο θα παίζει μόνο του στο γήπεδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία