Φράγκοι, Λατίνοι, Νορμανδοί έρχονται από πέρα......




Σαν λουλούδια ανοίγουν τα σκάνδαλα στους Δήμους. Απόλαυση να τα βλέπεις και να τα νιώθεις να σκορπίζουν τις ευωδιές τους.
1,7 δις τα συνολικά βεβαιωμένα χρέη, αλλά κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει το νούμερο, 30 δήμοι στο κόκκινο, ανοίγει και πάλι ο φάκελος υπεξαίρεσης 35 εκατ. ασφαλιστικών εισφορών στο δήμο Θεσσαλονίκης, 170 εκατ. τα χρέη στο δήμο ης Αθήνας αλλά μάλλον είναι  παραπάνω, ο δήμος Πειραιά κήρυξε στάση πληρωμών, 280 εκατ. τα χρέη του πλούσιου δήμου Αμαρουσίου κλπ. Είναι λίγα στοιχεία που αναφέρουν τα ΝΕΑ. Την άποψή μου για το τι συμβαίνει στους Δήμους την έχω καταθέσει αναλυτικά σε προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: Οι δημοτικοί άρχοντες, ο Καλλικράτης και η οργάνωση των πολιτών.
Σήμερα θέλω να το απολαύσω.
Όλοι βέβαια ισχυρίζονται ότι πληρώνουν τόκους, δηλαδή παλιές αμαρτίες που μια ίδια ή διαφορετική,  δημοκρατική βεβαίως, παράταξη χρέωσε στο Δήμο. Όταν όμως αναλάμβαναν ως θριαμβευτές το βράδυ των εκλογών δεν μας ανάφεραν τίποτα σχετικό. Δεν μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν στο λαό ότι ο Δήμος είναι χρεωμένος μέχρι τα μπούνια και ως εκ τούτου θα κάνει πολιτική λιτότητας. Αντιθέτως όλοι οι δανειολήπτες, εμφάνιζαν, 4 χρόνια τώρα, ένα πολύ large χαρακτήρα. Και δώσε αναπλάσεις στις πλατείες, και δώσε παρτέρια σαν οχυρωματικά έργα στο Μπέλες και δώσε τουβλάκια σε όλα τα μεγέθη και τους τύπους και δώσε εκδηλώσεις, και δώσε γεύματα, και δώσε δημαρχεία, και δώσε διορισμούς και δώσε πνεύμονες πρασίνου και δώσε το ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο και βιοκλιματικά και καλά πάρκα και δώσε ότι άλλη απίθανη παπαριά υπάρχει, για να ξοδεύεται αφειδώς δημόσιο χρήμα, να δουλεύει το δίκτυο. Και ο δημότης να ρωτάει αν θα του μαζέψουν τα σκουπίδια. Και μετά στην ουρά για το δάνειο με την εγγύηση του δημοσίου. Ένα ατέλειωτο party, σαν αυτό που φανταζόμασταν ότι θάναι η ζωή μας όταν ήμασταν ακόμα παιδιά.
Το βλέπεις αυτό στα μάτια τους τη μέρα της νίκης, μια αισιοδοξία, μια τρελή χαρά, μια δίψα γι’ αυτό που θα επακολουθήσει, μια γυαλάδα καλοζωισμένων ανθρώπων στο ξυρισμένο δέρμα τους, μια ξηρότητα στο πάνω χείλος, δείγμα της προσμονής που δεν κρατιέται, μια υψωμένη γροθιά που κρατάει σφιχτά το μίτο που οδηγεί στο ταμείο.  
Τώρα βγαίνουν ιδρωμένοι στα κανάλια και κλαίγονται, δεν βγαίνουμε, δεν έχουμε, πεινάμε, δώστε κάτι, δώστε δυο πεντακοσάρικα, φταίει ο Καλλικράτης, φταίνε οι Νορμανδοί, οι Φράγκοι, οι Σάξονες, όλοι αυτοί οι βάρβαροι που ήρθαν σαν τους μπάτσους να μας διακόψουν το party στην καλύτερη στιγμή  του, πάνω που χορεύαμε  το « Ας κρατήσουν οι χοροί». Έχετε δίκιο, σας νιώθω, οι άλλοι φταίνε, οι δανειστές και τα διορισμένα μίσθαρνα σκυλιά τους, όχι εσείς, Εσείς είστε εκλεγμένοι, δημοκρατικά και ετοιμάζεστε τον Οκτώβρη να αναβαπτισθείτε στην κολυμπήθρα της Δημοκρατίας με τους ψήφους του αμέτοχου λαού. Του λαού που ναρκισσεύεται νομίζοντας πως είναι κυρίαρχος, του λαού που δεν έμαθε ποτέ τι σημαίνει συλλογική ευθύνη, που δεν ρώτησε ποτέ, που τα βρίσκετε και κάνετε.  
Μόλις εκλεγείτε, πιστεύετε ότι έχετε πάρει πάλι την πράσινη κάρτα για να συνεχίσετε το party που έμεινε στη μέση. Αλλά δυστυχώς παιδιά υπολογίζετε χωρίς το ξενοδόχο. Και ο ξενοδόχος μπαινοβγαίνει στο μαγαζί με κάτι παλιομοδίτικες τσάντες και κάτι μπλε κουστουμάκια, είναι διαβασμένος, επίμονος κηπουρός, δεν δέχεται ούτε τις μεταφράσεις μας, έχει δικό του μεταφραστή, είναι παλιοτεχνοκράτης, νεοφιλελεύθερος, καριόλης, φασίστας, Ναζί, παλιοτόμαρο, κατακτητής και ότι άλλο θέλετε, αλλά είναι αυτός που σας φέρνει δώρο ,ένα μονό παπούτσι. Να δούμε αν θα καταφέρετε να βάλετε τα δύο σας πόδια μέσα.

Σχόλια

  1. Οι Δήμοι στη χώρα μας, ήταν αντίγραφα και μάλιστα κακής αναπαραγωγής, του κράτους μας. Λειτουργούσαν σχεδόν όλοι (εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν), με τον ίδιο συγκεντρωτικό, σπάταλο και διεφθαρμένο τρόπο που λειτουργούσε και το κράτος μας. Όλα τα φαινόμενα, χρεών, σκανδάλων και κακοδιαχείρισης είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ουσιαστικού ελέγχου, θεσμικού και επίσης κοινωνικού. Στο κοινωνικό έλεγχο την ευθύνη την έχουμε εμείς οι πολίτες, μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξουμε κι εμείς γιατί κι εδώ χτύπησε κόκκινο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοινωνικός έλεγχος, να ανακαλύψουμε τη συλλογική ευθύνη, η μόνη λύση. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι γράμμα κενό, η εμπιστοσύνη είναι παρωδία, παντού άμεσος έλεγχος, όλες οι αποφάσεις στο φως. Πολύ δύσκολο αλλά αυτό είναι η επανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό , αλλά και το απόλυτο της επανάστασης (κατά την ταπεινή μου γνώμη) κάθε μέρα να κάνεις καλύτερα τη δουλειά που αγαπάς και γουστάρεις, κάθε μέρα να βρίσκεις κάτι για να γίνεσαι καλύτερος (-η) , έτσι απλά γιατί μπορείς....! (από δφν--μέχρι να ανακαλύψω πώς υπογράφουν κανονικά για να λέει δφν είπε---...!!! Επανάσταση θα ήταν επίσης να σταματήσουμε τις δικαιολογίες ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δάφνη καταρχήν άνοιξε ένα google λογαριασμό από την επιλογή προφίλ και δώσε ένα mail, password και ένα όνομα πχ dafni) Aν θες βάσεις και φωτό.
    ΚΑτά δεύτερο, αν μας λείπει κάτι που λέει και ο φίλος drpkouts είναι η συνευθύνη, δηλαδή ότι το δημόσιο είναι και δικό μας, κάτι που στην Δυτική και Βόρεια Ευρώπη είναι κοινή συνείδηση, διδάσκεται καλλιεργείται είναι έτσι από παλιά. Αυτή η συνείδηση μπορεί να οδηγεί και σε μαζικές τυφλώσεις όπως στη Γερμανία με το Ναζισμό, ή στην Αγγλία, Ολλανδία με την αποικιοκρατία και το ρατσισμό, αλλά κρατάει τους εθνικούς σχηματισμούς σε μια συνοχή, διευκολύνει την καθημερινότητα, κάνει τη δημοκρατία να δουλεύει ακόμα και μέσα σε στυγνό καπιταλιστικό περιβάλλον. Οι αστάθειες και οι ασυνέχειες είναι προβλήματα όλων των συστημάτων, πόσο μάλλον των κοινωνικών. Εδώ το δημόσιο είναι του Τούρκου, του ξένου, του υπηρέτη των μονοπωλίων, είναι εχθρικό και πρέπει να το αλώσουμε. Ραγιαδισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ μέχρι κεραίας, όμως δεν είμαστε ούτε λίγοι ούτε μικροί αυτοί που πιστεύουμε στο δημόσιο όφελος και βάζουμε το δημόσιο συμφέρον πάνω από το προσωπικό. Και δεν είναι κατ΄ανάγκη όλοι , μόνο αριστεροί αυτοί (άλλωστε το φιλότιμο είναι ελληνική λέξη). Πάντοτε είμαι αισιόδοξη (και ευτυχώς μέχρι σήμερα η αισιοδοξία λειτουργεί μια χαρά). Όμως αρκεί ένα ούφο (βλέπε τάξη-σχολείο) για να σου χαλάσει το κλίμα. Είμαι πεπεισμένη ότι υπάρχει πολύς κόσμος που πιστεύει ότι πρέπει επιτέλους να μπει μια τάξη αλλά δεν θα κάνει ο ίδιος την αρχή, απλά γιατί δεν μπορεί ή δεν ξέρει. Υπάρχει και η νεολαία που μας έχει γενικά γραμμένους και δεν ασχολείται μαζί μας. Όσο για τους "πολιτικάντες" κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι δεν έχουν και πολλά περιθώρια ακόμη. Για αυτό πιστεύω στο δημόσιο "κράξιμο"...και στην κατά μέτωπο "εξήγησης" της άλλης λογικής που δεν χαϊδευει αυτιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η γυναικεία αισιοδοξία κινεί την ιστορία. Πολύς ο κόσμος που θέλει, δεν ξέρω αν είναι το ίδιο πολύς αυτός που πράττει κιόλας. Γιαυτό χρειάζεται ένα κόμμα αληθινά αριστερό, όχι για να γίνει ο διαμεσολαβητής του, αλλά για να τον πείσει να μπει στο παιχνίδι. Ένα κόμμα τελείως διαφορετικό απ'όσα έχουμε φανταστεί και πάνω απ'όλα έντιμο και ανοιχτό στη διαμόρφωση θέσεων και στην εφαρμογή των πολιτικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία