Η ανάγκη μιας αξιόπιστης μεταλυκειακής επαγγελματικής εκπαίδευσης




Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής «αποκάλυψε» πράγματα ήδη γνωστά στην εκπαιδευτική κοινότητα.
1. Υπάρχουν μαθητές πολλών ταχυτήτων που κυμαίνονται από 19,9 έως 0,9. Μαθητές με ικανότητες και οικογενειακή στήριξη που έχουν στόχους και εργάζονται σκληρά και εισάγονται σε αξιοπρεπείς, για τα ελληνικά δεδομένα, σχολές και μαθητές αδύναμους, αδιάφορους, που συμμετέχουν στις εξετάσεις για πλάκα και εισάγονται σε σχολές της πλάκας. Φυσιολογικά πράγματα. Σίγουρα το ταξικό στοιχείο παίζει το ρόλο του χωρίς να είναι καθοριστικό.

2. Το επίπεδο των μαθητών των ΕΠΑΛ που συμμετέχουν στις γενικές εξετάσεις είναι τραγικά χαμηλό και σε αυτό οφείλονται ως ένα βαθμό οι χαμηλές βαθμολογίες εισαγωγής στα ΤΕΙ. Το πιο ανησυχητικό με τα ΕΠΑΛ είναι η κουλτούρα απαξίωσης κάθε είδους γνώσης, ακόμα και τεχνικής, που καλλιεργείται με ευθύνη της πολιτείας.

3. Η πολιτεία σκόρπισε σε όλη την επικράτεια ανώτερες και ανώτατες σχολές με βαρύγδουπους τίτλους, πολλές από αυτές χωρίς αντικείμενο και χωρίς καμιά επαγγελματική διέξοδο, χωρίς υποδομές και διδακτικό προσωπικό, σχολές που είναι ήδη απαξιωμένες πλήρως στα μάτια της κοινωνίας. Είναι οι σχολές του μηχανογραφικού που συμπληρώνονται για πλάκα, για να πει κάποιος ότι κάπου πέτυχε, για να πάρει το πάσο, ή την αναβολή από το στρατό. Υπάρχει λόγος να διαβάσει κανείς για να μπει; Υπάρχει λόγος να φοιτήσει; Αλλά και αν φοιτήσει, υπάρχει τρόπος να πάρει αξιόπιστο πτυχίο; Αλλά και να το πάρει, τι να το κάνει;


4. Η πολιτιστική και οικονομική κρίση, που δεν είναι σημερινό φαινόμενο, απαξιώνει σταδιακά την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως προς το σκέλος της επαγγελματικής αποκατάστασης. Η έλλειψη προοπτικών αποθαρρύνει πολλούς μαθητές, κυρίως από τα χαμηλά εισοδήματα. Ταυτόχρονα, τα διαλυτικά φαινόμενα στη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ, η αναξιοκρατία, η πολιτική και κοινωνική σήψη, καλλιεργούν ένα κλίμα απαξίας  της επιστήμης και της έρευνας στους νέους ανθρώπους. Όταν απόφοιτοι του ΕΜΠ δεν βρίσκουν δουλειά, ή όταν βρίσκουν είναι κακοπληρωμένη, όταν η στρόφιγγα των διορισμών στο δημόσιο έχει κλείσει, όταν οι επενδύσεις λείπουν και η ζήτηση σε επιστημονικό δυναμικό είναι χαμηλή, όταν το περιβάλλον στις σχολές θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, με ποια κίνητρα θα κάτσει ο νέος να μελετήσει, με ποια πρότυπα να ταυτιστεί; Τι να κάνει ο Χημικός χωρίς χημική βιομηχανία, ο ναυπηγός χωρίς ναυπηγεία, ο μεταλλειολόγος χωρίς ορυχεία, ο μηχανολόγος χωρίς εργοστάσια, ο φυσικός χωρίς ερευνητικά κέντρα ;

  
Απέναντι στην κατάσταση αυτή η πολιτεία υπόσχεται αλλαγές, χωρίς να έχει στόχους για την κατεύθυνση της κοινωνίας μας, αλλά και χωρίς να έχει τη διάθεση να σπάσει αυγά. Από τους υπαινιγμούς της Υπουργού καταλαβαίνουμε ότι θα διατηρηθούν οι περισσότερες άχρηστες σχολές, προφανώς για λόγους πολιτικού κόστους, έστω και αν το οικονομικό τους κόστος είναι σημαντικό. Επειδή όμως βρίσκονται στα αζήτητα, θα είναι ελεύθερη η εισαγωγή σ’ αυτές. Κίνηση χωρίς νόημα; Κάθε άλλο, μια κακοστημένη παγίδα, με στόχο την πλασματική μείωση της ανεργίας, την εξυπηρέτηση συμφερόντων και όχι μόνο. Οι χιλιάδες των μαθητών που θα γράφονται σ’ αυτές τις σχολές, μαζί με τους απόφοιτους των ΕΠΑΛ, τους μαθητές των ΙΕΚ και των διαφόρων «κολεγίων» αποτελούν ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό που ζητάει αξιοποίηση, εφόσον εκπαιδευτεί σωστά. Άρα το ζητούμενο είναι η μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση, αυτό δηλαδή που λείπει από τη χώρα. Αν έχουμε στόχο την βιώσιμη ανάπτυξη, τη βελτίωση των όρων ζωής και την ορθολογική αξιοποίηση των φυσικών πόρων, τότε έχουμε ανάγκη ειδικευμένων τεχνικών, αισθητικών, βρεφοκόμων, νοσηλευτών, βοηθών λογιστηρίου, χειριστών μηχανημάτων και υπολογιστών, κατασκευαστών, τουριστικών πρακτόρων και λοιπών επαγγελματιών. Αυτοί θα στελεχώσουν επιχειρήσεις και υπηρεσίες, αυτοί βγάζουν το φίδι από την τρύπα σε όλες της αναπτυγμένες κοινωνίες. Άρα μετά το λύκειο και δίπλα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ πρέπει να στηθεί μια αξιόπιστη επαγγελματική εκπαίδευση. Ενιαία, σύγχρονη, εξοπλισμένη, με εκπαιδευμένο και πιστοποιημένο διδακτικό προσωπικό, με άμεση σύνδεση με την αγορά. Τα χρήματα που χρειάζονται μπορούν να βρεθούν, αν σκεφτούμε πόσα χρήματα πετιούνται στο δρόμο για να συντηρούνται τα απίθανα ΤΕΙ, ή τα άθλια ΕΠΑΛ, κλπ. Η εκπαίδευση αυτή οφείλει να είναι δημόσια και δωρεάν. Όμως οφείλει να έχει διοικητικά συμβούλια από επαγγελματίες της διοίκησης, που θα αναζητούν πόρους και χορηγίες, που θα βοηθούν στην επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων, που θα αρθρώνουν τη λειτουργία της με την υπόλοιπη κοινωνική δραστηριότητα.

Πιστεύω ότι οι προτάσεις που διατυπώνονται από την αριστερά, πρέπει να απαγκιστρωθούν τόσο από τη διαχειριστική λογική του ΠΑΣΟΚ, όσο και από τη μηδενιστική και φοβική λογική του ΚΚΕ και του αριστερισμού. Οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αναπτυχθούν για να υπηρετήσουν πρώτα και κύρια τα συμφέροντα των εργαζομένων. Το κλίμα της απαξίας του αστικού εκσυγχρονισμού, που χρόνια τώρα καλλιεργείται, είναι αυτό που οδηγεί στην οικονομία της αρπαχτής και στην χρεοκοπία. Η επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη λοκομοτίβα της ανάκαμψης.  

Σχόλια

  1. Leo το κειμενό σου είναι πολύ καλό και μια αφετηρία για συζήτηση στο θέμα των εξετάσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβάμαι ότι πρέπει να πάμε ακόμα πιό πίσω. Στην μεταγυμνασιακή επαγγελματική εκπαίδευση. Ο σημερινός αριθμός των μαθητών στο γενικό Λύκειο ( που οδηγεί σε ανώτερες και ανώτατες σχολές) δεν αντιστοιχεί ούτε στις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας σε ότι αφορά στην απορρόφησή τους, δεν αντιστοιχεί στα πραγματικά "θέλω" των μαθητών οι οποίοι δεν έχουν σε τέτοια ποσοστά την στόφα του μελλοντικού επιστήμονα γεγονός εντελώς φυσιολογικό και καθόλου υποτιμητικό.

    Να προβληματιστούμε για την υγεία μιας κοινωνίας από στην οποία οι εργάτες, οι χειρώνακτες, οι τεχνίτες, οι αγρότες είναι κατά μεγάλη πλειοψηφια οικονομικοί μετανάστες.

    Αποτελεί παραδοξότητα το γεγονός ότι η εγχώρια Αριστερά συνέβαλε τα μάλα στην κοινωνική απαξίωση των επαγγελματικών κατηγοριών που θεωρητικά υπερασπίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιάννη
    συμφωνούμε απόλυτα. Πολλά από τα παιδιά που φτάνουν στα ΕΠΑΛ δεν είναι και δεν θέλουν να είναι εκεί, απλά τα οδηγεί το "όνειρο" της εύκολης απόκτησης ενός απολυτηρίου λυκείου, που ουσιαστικά δεν έχει καμιά αξία. Το ίδιο το κράτος αλλά και εμείς που τα περνάμε τους εξαπατούν. Βγαίνουν με το χαρτί αλλά χωρίς γνώσεις και δεξιότητες. Αντιθέτως αν μετά το γυμνάσιο πήγαιναν σε μια επαγγελματική σχολή και μάθαιναν μόνο την τέχνη θα είχαν ένα εφόδιο. Η θεωρία ότι όλοι μπορούν τα πάντα, την οποία καλλιεργεί χρόνια η αριστερά, οδηγεί σε μια καθολική εξαπάτηση κυρίως των παιδιών των αδύναμων στρωμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Dim. Pap έχουμε πολλά να συζητήσουμε και όχι μόνο στου γυρολόγου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχετε υπόψιν σας το γερμανικό σχολικό σύστημα;
    http://www2.ed.gov/pubs/GermanCaseStudy/chapter1a.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε τόχω, αλλά στηρίζεται πολύ στην στην εγκυρότητα της αξιολόγησης από τον εκπαιδευτικό όπως σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία. Εδώ αυτό είναι ζητούμενο. Σευχαριστώ για το link

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Leo καλημέρα από το Caleta Patillos της Χιλής.
    Έχω γιο στο δεύτερο έτος μηχανολογίας στο ΤΕΙ Λάρισας και κόρη στην τρίτη λυκείου έτοιμη για το κάτι παραπάνω.
    Το πολύ καλό άρθρο σου ήρθε κι έκατσε πάνω στις σκέψεις μου που έχουν να κάνουν με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς που περιγράφεις.
    Βλέπεις φως πουθενά;
    Μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο;
    Τι ποσοστό ευθύνης ανήκει σε σας τους εκπαιδευτικούς γι΄αυτό το χάλι;
    Όταν ακούς διευθυντές ΤΕΙ να προβάλλουν σαν επιχείρημα, για να παραμείνουν ανοιχτές άχρηστες σχολές, τον οικονομικό μαρασμό της πόλης που τις φιλοξενεί και όχι την εκπαιδευτική χρησιμότητά τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καπετάν Χρήστο εγώ πήρα την καλημέρα σου, πάρε από μένα μια μεγάλη καλησπέρα.
    Το σημερινό σύστημα είναι τόσο κακό που οποιαδήποτε στοιχειωδώς σοβαρή αλλαγή σίγουρα θα το βελτιώσει αρκεί να πληρούνται κάποιες προυποθέσεις:
    1. Η μεταρρύθμιση να ορθολογικοποιεί το σύστημα αλλά και να λαμβάνει υπόψη της την ελληνική πραγματικότητα.
    2. Οι σχολές να γίνουν αυτό που λένε ότι είναι, δηλαδή χώροι έρευνας και όχι παιδικές χαρές και κομματικά άντρα.
    3. Να υπάρχει αντίσταση στις συντεχνίες παντός είδους που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και το σημερινό μπάχαλο τους συμφέρει.
    4. Να ανακτήσουν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων την αξιοπρέπεια και το κύρους τους που τα έχασαν πρώτα και κύρια με δική τους ευθύνη.

    Η κομισιόν τους επιβάλλει κάποια standarts τα οποία πρέπει να τηρήσουν για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση. Ας είναι αυτή η επιβολή ένα έναυσμα.Αλλιώς για ποιο λόγο να είσαι στη Χιλή για να σπουδάσεις καπετάνιε τα παιδιά σου; Αν ούτε μορφώνονται, ούτε επαγγελματική κατάρτιση αποκτούν, ούτε δουλειά βρίσκουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Leo καλησπέρα από το Caleta Patillos της Χιλής. Κοντεύω να γίνω μόνιμος κάτοικος αυτής της κόλασης.
    Σχετικά με το παραπάνω σχόλιό σου διαφωνώ κατά το ήμισυ στην παράγραφο Νο1:
    1. Η μεταρρύθμιση να ορθολογικοποιεί το σύστημα αλλά και να λαμβάνει υπόψη της την ελληνική πραγματικότητα.
    Που διαφωνώ;
    Στο ότι η μεταρρύθμιση... "να λαμβάνει υπόψη της την ελληνική πραγματικότητα"
    Γιατί ρε φίλε να συμβεί αυτό. Νομίζω ότι αν θέλουμε να πάμε μπροστά και σ΄αυτό τον τομέα, της εκπαίδευσης, πρέπει να λάβουμε εκτός όλων των άλλων, που συμφωνώ μαζί σου, ΜΟΝΟ την... "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"
    Φίλε συγνώμη για το υπερβολικό της έκφρασης αλλά νομίζω ότι όποτε λάβαμε υπ΄ όψη μας την ελληνική πραγματικότητα τα κάναμε ρόιδο.
    Σ΄ακούω.
    Τους χαιρετισμούς μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία