Μούτζα στη μούτζα της Μαρίας Κατσουνάκη



Αχ Μαρία σε ποιους τα λες αυτά; Στους εθνικά υπερήφανους Έλληνες αγανακτισμένους που έκαναν αγώνα κατά του μνημονίου σφυρίζοντας και μουτζώνοντας; Μήπως σ'αυτούς που γεμίζουν τα γήπεδα και εκδηλώνουν με τον πιο ευγενικό τρόπο τα φίλαθλα αισθήματά τους; Στους αριστερούς γιαουρτορίχτες ή σε όσους διασκεδάζουν σε σκυλάδικα πεσμένοι στα τέσσερα με κουδουνάκια ; Σε ποιούς;  
Tης Mαρίας Kατσουνάκη από Καθημερινή
Aλλο και τούτο πάλι. Να επαινείται η μούτζα ως «μορφή αγώνα», «καθήκον της νεολαίας» και η όποια αντίθετη άποψη να κρίνεται ως «καθωσπρεπισμός» ή «κοινωνική νιρβάνα». Να παίρνουν εύσημα και εύγε οι μαθητές που παρελαύνουν και μουτζώνουν, να θεωρούνται «εκφραστές του λαϊκού αισθήματος» και οι άλλοι «συμβιβασμένοι, προσκυνημένοι και απολιθώματα». Εν ολίγοις, όσοι θίγονται είναι εκείνοι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και όσοι μουτζώνουν αυτοί που μας κάνουν υπερήφανους ως έθνος. Η μούτζα ως αφύπνιση και η άρνηση της μούτζας ως ύπνωση.
Διαδικτυακή έξαρση ακολούθησε το συμβάν στη μαθητική παρέλαση των Ιωαννίνων την περασμένη Τρίτη για την 99η επέτειο από την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό. Μαθητές, με προτροπή(;) καθηγητών τους, έριξαν στους επισήμους ένα ομαδικό «φάσκελο». Και αποθεώθηκαν διαδικτυακά, όπως και πριν από πέντε μήνες, στην 28η Οκτωβρίου, ο μαθητής από τη Λάρισα που έκανε το ίδιο.
Η κρίση δεν αναποδογύρισε μόνο ζωές αλλά και απελευθέρωσε ένστικτα, μας οδήγησε στον άναρθρο εαυτό. Ο,τι είχαμε κατακτήσει ως κοινωνία για τη μεταξύ μας επικοινωνία (με μεγάλο κόπο και όχι πάντα με επιτυχία είναι η αλήθεια) παλινδρόμησε. Πώς στέγνωσαν από τον θυμό η σκέψη και η ζωή μας; Πώς καλύφθηκε η ένδεια πίσω από ισχυροποιημένα στερεότυπα;
Δεν χρειάζεται κουράγιο κανείς για να μουτζώσει. Είναι το πιο ταπεινωτικό σήμα όχι ως προς τον άλλον, ως προς τον εαυτό μας. Εμάς χαρακτηρίζει, σε εμάς επιστρέφει. Οταν αποκτά, δε, θεσμικό χαρακτήρα ως εκδήλωση (και) της εκπαιδευτικής κοινότητας αδυνατίζει τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας. Εάν άδειασαν και δεν έχουν επαναφορτιστεί έννοιες όπως σεβασμός, καθήκον, πειθαρχία, εάν η ελληνική οικογένεια και εκπαίδευση νοσούν, εάν το πολιτικό προσωπικό έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη, εάν η χώρα βρίσκεται σε δίνη, η μούτζα δεν είναι παρά το θλιβερά μικρονοϊκό αποτύπωμα της πραγματικότητας. Δεν αρκεί να την καταγγείλουμε, κουνώντας το δάκτυλο. Για την ακρίβεια, δεν έχει κανένα νόημα. Αν δεν αντιπαραβάλει η πολιτεία και η κοινωνία έναν πειστικό αντίλογο στη συστηματική ισοπέδωση που γεννά η ύφεση, οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.
Οι Ισπανοί indignados έσειαν τα χέρια τους ψηλά με το σύνθημα «αυτά είναι η δύναμή μας». Οι Ελληνες «αγανακτισμένοι» μούτζωναν. 

Σχόλια

  1. όλο το ζουμί που δείχνει την πολιτιστική και κατά συνέπει και την πολιτική μας υστέρηση βρίσκεται εδώ «Οι Ισπανοί indignados έσειαν τα χέρια τους ψηλά με το σύνθημα «αυτά είναι η δύναμή μας». Οι Ελληνες «αγανακτισμένοι» μούτζωναν.» 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μουτζώνουν αυτούς που αποθέωναν όταν είχαν ανοικτές τις πόρτες των δανειστών και μπορούσαν να τους μοιράζουν το ξένο χρήμα. Τώρα που το πάρτι τέλειωσε αγανακτούν. Τους καταλαβαίνω. Αυτό που με ξενίζει είναι ότι λίγοι ακόμα μιλούν για δουλειά και ανασυγκρότηση. Βλέπεις Κώστα ότι συνεχώς εμφανίζονται σχήματα και κινήσεις λαϊκίστικου και εθνικοπατριωτικού προφίλ που όλα σπρώχνουν στην εθνική μας μοναξιά και τη δραχμή. Η αριστερά ιδεολογικά συνομιλεί πια με την ακροδεξιά και οι φωνές της κοινής λογικής δυσκολεύονται να ακουστούν ευρύτερα. Δυστυχώς δεν φαίνεται διέξοδος,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε μια πολιτικοκοινωνική διαφθορά και παρακμη στο οποίο κάτι φταίει! Πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που ανακυκλώνη αυτό το πρόβλημα! Μήπως είναι το πολίτευμα ; Μήπως έχουμε λάθος τύπου δημοκρατικού πολιτεύματος που δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές απαιτήσεις; Mια κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι σχεδιασμένη να στηρίζει την ολιγαρχία στην οποία οξίνη την ταξική αντιπαράθεση μέσω τών κομμάτων πλανά και απογοητεύη τον λαό, με υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει. Άρα πρέπει ο κομματισμός να αντικατασταθεί με ένα πιό άμεσο δημοκρατικό πολίτευμα, να αντικαταστήσουμε το βουλευτιλίκι με τους δήμους. Το κοινοβούλιο θα το εκπροσωπούν οι δήμαρχοι της Ελλάδος ανάλογα με την πληθυσμιακή αναλογία κάθε νομού ώστε ο λαός να πέρνει πιο άμεσα τις αποφάσεις! Μια αλλαγή του συντάγματος θα έλυνε το κοινωνικό πρόβλημα και θα παύαμε να ψάχνουμε τα φαντάσματα!

      Διαγραφή
  3. Γιατί δεν αποδέχεσαι πώς αγανακτούν επειδή τώρα είδαν την κοροϊδία και το δούλεμα τόσων δεκαετιών; Αλλά δε δέχομαι με τίποτα μηδενιστικές συστάσεις από δημοσιογράφο της "Καθημερινής". Δεν τις δέχομαι επειδή η λέξη "αγώνας" (ακόμα και λάθος) είναι άγνωστο στο συγκρότημα αυτό και καταδικαστέος. Δε δέχομαι συμβουλές που ουσιαστικά το μόνο μέσο που έμαθαν οι μαθητές είναι η αμφισβήτηση. Δεν δέχομαι τέτοιες συστάσεις επειδή πολύ απλά η αρθρογράφος θέλει μία νεολαία που να αντιδρά στα δικά της μέτρα και σταθμά. Ως εκπαιδευτικός μαχόμενος θέλω μία νεολαία μακριά από τα πρέπει, τα δήθεν και τις συμβουλές εκείνων που συμβουλεύουν. Θέλω μία νεολαία με τη δική της έκφραση, ακόμα κι αν μουτσώσει εμένα. Σημαίνει ότι κάτι δεν έκανα καλά. Μακάρι να μουτζώνουν συχνότερα ή να βρουν άλλο τρόπο αντίδρασης που να προκαλεί τέτοιες συμβουλές. Γιατί τελικά όσο περισσότεροι συμβουλεύουν τη νεολαία, τόσο καλύτερα αμφισβητεί τα παραδομένα και κερδίζει τη δική του τουλάχιστον εκτίμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημο, το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που συμβουλεύουν την Νεολαία (πατερναλισμός) αλλά αυτοί που την καθοδηγούν σε έναν τρόπο απαξίωσης κάθε θεσμού. Μπορείς να απαξιώνεις κάθε θεσμό αρκεί να έχεις στο μυαλό σου την αντικατάσταση από κάποιους άλλους που θα υπηρετούν καλύτερα το δημόσιο ΄συμφέρον. Σε διαφορετική περίπτωση θα ζήσουμε ότι συνέβη στην δημοκρατία της Βαϊμάρης στην συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δειμε λές :Θέλω μία νεολαία με τη δική της έκφραση, ακόμα κι αν μουτσώσει εμένα. Σημαίνει ότι κάτι δεν έκανα καλά''
    Θεωρω οτι αυτο που λές ειναι λα΄θος .. Οι μαθητες σημερα Μουτζωνουν τους εκπαδευτικους που προσπαθουν .. Σε ολα τα επιπεδα της εκπαιδευσης ..Ετσι τους εχουν μάθει στην Τι ΒΙ και αλλου..
    Προσφατα διαβασα ενα εξαιρετικ βιβλιο Τα παιδια δεν θελουν ψυχολογο . Γονεις θελουν..
    Ας μην αποθεωνουμε την κακομαθησια και το θρασος .. Δεν ειναι ...''αγωνας και αμφισβητηση το θρασος .. Ειναι σκετα θρασος κακογουστια , αμαθεια , χυδαιοτητα .. Φτανει .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. radical, Οι νέοι καθοδηγούνται από πολλά κέντρα. Μην ξεχνάς ότι μετανεωτερικός πολιτισμός διακρίνεται από μία πλήρη άρνηση. Αυτό το μήνυμα δέχονται τα παιδιά από κάθε κέντρο πληροφόρησης. Αντίθετα δε με το Νόσφυ δε βλέπω να μουτζώνουν τους καλούς εκπαιδευτικούς, εκείνους που προσπαθούν. Αντιδρούν σε εκείνους που δε τους αρέσουν, σε εκείνους που αισθάνονται να τους καταπιέζουν.

    Όταν κρίνουμε τους νέους πρέπει να σκεφτόμαστε και τον κοινωνικό περίγυρο στον οποίο διαμορφώνουν συνειδήσεις. Κι επίσης, μην ξεχνάμε ότι είναι νέοι. Δεν είναι ενήλικες για να τους κρίνουμε τόσο εύκολα όπως κρινόμαστε ή "μαλώνουμε" μεταξύ μας. Μην παραβλέπετε ότι ανάλογα ακούγονταν και για τους μεγαλύτερους ημών (στα '60ς και '70ς) για τους δικούς τους τότε τρόπους αντίδρασης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία