Ανεργία, οργή, αυτοσυγκράτηση


 του Λεωνίδα Καστανά

Η χρονιά που έρχεται θα είναι δύσκολη για την Εκπαίδευση. Σχολεία, πανεπιστήμια και ΤΕΙ είναι υποχρεωμένα να λειτουργήσουν με ακόμα μικρότερη χρηματοδότηση, με ακόμα μικρότερο αριθμό διδασκόντων και διοικητικών υπαλλήλων. Η δημόσια εκπαίδευση πληρώνει τις ασυνάρτητες πολιτικές της δανεικής ευδαιμονίας με τους μαζικούς πελατειακούς διορισμούς χωρίς κανένα σχέδιο. Πληρώνει με τρόπο τραυματικό την πολιτική των καθυστερήσεων στην οποία επιδόθηκαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, που αντί να προχωρήσουν άμεσα σε αξιολόγηση δομών και προσωπικού, έσπρωχναν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Σήμερα, που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η παρούσα κυβέρνηση «χτυπάει όπου βρίσκει» σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περιορίσει το κράτος και μαζί με αυτό και τα ελλείμματά του. Η αναξιοκρατία και η αδικία κυριαρχούν και πάλι. Και αυτό προκαλεί απελπισία και οργή.

Οι δυνάμεις του ακροδεξιού και αριστερού λαϊκισμού τρίβουν τα χέρια τους καθώς ο Σεπτέμβρης πλησιάζει. Οι αναμενόμενες δυσκολίες στη δημόσια εκπαίδευση είναι γι αυτές μια καλή ευκαιρία για να βυθίσουν τη χώρα στο χάος, προσδοκώντας εφήμερα κομματικά οφέλη. Η συνταγή είναι γνωστή. Απεργίες, καταλήψεις και καταστροφές δημόσιας περιουσίας για να αναδειχθεί καλύτερα η οργή του πληγωμένου πλήθους και να δικαιωθεί η πολιτική τους. Αν τα ΑΕΙ είναι παραδοσιακά ο προνομιακός χώρος δράσης της άκρας Αριστεράς, στη Μέση Εκπαίδευση αυξάνεται κάθε χρόνο η παρουσία του νεοφασισμού. Το κράμα αντιμνημονιακής καταγγελίας και ρατσιστικών – αντιδημοκρατικών ιδεολογημάτων είναι πρωτόγνωρο για τα ελληνικό σχολείο και φυσικά είναι απρόβλεπτες και οι συνέπειές του. Η εμπειρία όμως δείχνει ότι και έδαφος βρίσκει και δρόμο έχει.

Φυσικά και θα γίνει προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης όσων μπαίνουν στο καθεστώς της διαθεσιμότητας. Πέρα από θεωρίες και πολιτικές, το φάντασμα της απόλυσης ειδικά για ανθρώπους με οικογένεια και προχωρημένη ηλικία δεν παλεύεται. Αναρωτιέται κανείς τι προοπτική έχουν ο μεσήλικας  σχολικός φύλακας που έχασε τη δουλειά του, ή η νοσηλεύτρια και ο μηχανοτεχνίτης που δούλευαν στους τομείς των ΕΠΑΛ που καταργήθηκαν. Πέρα από το ορθολογικό ή μη της κατάργησης κάποιων οργανικών θέσεων, πέρα από αναγκαστικές ή μη πολιτικές επιλογές, η ανεργία είναι αφόρητη κατάσταση. Και κάποιοι θα προσπαθήσουν να σπεκουλάρουν πάνω της.

Καλώς ή κακώς (για μας κακώς, κάκιστα) το σπάταλο κράτος κινούσε την ελληνική οικονομία. Οι 800.000 ΔΥ συντηρούσαν γύρω στα 2.500.000 ψυχές για πολλά χρόνια. Η κοινωνία μας είχε μάθει να αρθρώνεται γύρω από τις πολιτικές των διορισμών και των κρατικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Η βίαιη μετάβαση σε ένα διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον δεν μπορεί παρά να γεννά δράματα, φόβο και οργή ειδικά σε αυτούς που νόμιζαν ότι εισερχόμενοι στο Δημόσιο ήταν για πάντα ασφαλείς. Ειδικά σε μια χώρα που κυριαρχεί, το θυμικό, ο ανορθολογισμός και η πολιτική ρηχότητα. Αν το 1,5 εκ ανέργων του ιδιωτικού τομέα δεν έχει όπλα να αντιταχθεί στην οικονομική ύφεση, οι επισφαλείς δημόσιοι υπάλληλοι ίσως σκεφτούν ότι η κατάληψη της δημόσιας περιουσίας είναι μια κάποια λύση. Ευτυχώς η βία δεν έβγαλε ποτέ τη δημοκρατία από τα αδιέξοδα. Η αυτοσυγκράτηση και ο διάλογος είναι μονόδρομος αν θέλουμε να απαλλαγούμε κάποτε από τα μνημόνια.

Τα σχολεία μας πρέπει να λειτουργήσουν κανονικά. Τα παιδιά μας πρέπει να σπουδάσουν αξιοπρεπώς. Τα έχουμε χρεώσει ως τα μπούνια για όλη την επόμενη ζωή τους, ας μην τους στερήσουμε και τα όπλα για να επιβιώσουν. Όσοι τρίβουν τα χέρια τους, σπρώχνοντας το πολιτικό τους κεφάλαιο στην τσόχα ενός εκρηκτικού Σεπτέμβρη θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Έχουν και αυτοί παιδιά, ζούμε στην ίδια χώρα  και ο διχασμός θα  τραβήξει και αυτούς στη δίνη του.  Από την καταστροφή δεν θα γλυτώσει κανείς. Εντάξει, πολλοί είναι ανεγκέφαλοι, αλλά ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης το έχουν, υποθέτω.

Χρέος των ανθρώπων της κοινής λογικής είναι να τους εμποδίσουν. Και βέβαια κάποιοι όψιμοι αντιμνημονιακοί, αντί να γλυκοκοιτάζουν προς τα «αριστερά μέτωπα», καλόν είναι να θυμηθούν την Αριστερά της Ευθύνης.



Σχόλια

  1. Λεο,

    Αυτές τις μέρες υπήρξε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού από την Τρόικα, όταν υποχρέωσαν την κυβέρνηση να απολύσει 80 (!) ακόμα ανθρώπους σαν προαπαιτούμενο δόσης 4 δις με την αιτιολογία "είναι θέμα αξιοπιστίας"!!! Δεν υπάρχει πια ελληνική κυβέρνηση όταν γίνονται παρεμβάσεις για τόσο αστεία ζητήματα. Ίσως γι' αυτό πια η διαμάχη ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κυρίως στο ιδεολογικό πεδίο και όχι "επί του πρακτέου" αφού τα περιθώρια ελιγμών και μεταρρυθμίσεων είναι πια μηδαμινά. Επίσης καλό είναι να μην αθωώνουμε αυτούς που εκβιάζουν μια χώρα για 80 απολύσεις (αφήνω το κλείσιμο σχολείων/νοσοκομείων) στη λογική "ε, τι να κάνουν κι αυτοί έφτασε ο κόμπος στο χτένι". Ο κόσμος που έχει αξιοπρέπεια στις επόμενες εκλογές εντελώς φυσικά θα μαυρίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και λογικά η επόμενη κυβέρνηση θα έχει ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Αυτό που με τρομάζει είναι το μετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αποστόλης Καλάργυρος26 Ιουλίου 2013 στις 5:08 μ.μ.

    Αφού την πήρε μάτι όλο το χωριό, σφάλισε την πόρτα η κόρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για το σοβαρό και νηφάλιο άρθρο σου. Δυστυχώς στην Ελλάδα (κι όχι μόνο), πολλοί είναι εκείνοι που λένε "αν είναι να καώ εγώ ας μη σωθεί κανένας", ή "ας ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Όταν κυριαρχεί η θεωρία των δικών μας "καλών" και των άλλων "κακών", πώς θα πείσει λογικά κανείς. Όλοι κάνουν μόνο "δίκη προθέσεων". Παλιά το ΠΑΣΟΚ, μετά η ΝΔ, πάντα το ΚΚΕ και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματολογούν με τη "λογική" ότι οι άλλοι είναι "κακοί, πουλημένοι, υποτακτικοί κλπ" και αν έρθουμε εμείς στην εξουσία θα σας φροντίσουμε, επειδή "σας αγαπάμε"!
    Το μεγάλο πρόβλημα της ιδιωτικής δαπάνης στην Παιδεία, όμως, να δούμε πώς θα το λύσουν μαγικά.
    Ακόμα περιμένω την απάντηση στο ερώτημα γονιού: "γιατί πρέπει να πληρώνω για ιδιαίτερο μάθημα, όταν ένας καθηγητής του σχολείου δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, είτε από ανεπάρκεια, είτε από τεμπελιά;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορείς να εξηγήσεις γιατί στα καλά Ιδιωτικά Σχολεία όλοι μα όλοι οι μαθητές παρακολουθούν και ιδιαίτερα μαθηματα. Μάλλον θα πρέπει να απολύσουν τους καθηγητές τους. Απλά ρωτάω για να σταματήσει το παραμύθι "πληρώνω ιδιαίτερα γιατί ο καθηγητής δεν κάνει σωστά τη δουλειά του". Και μη μου πεις ότι είμαι αριστερός ή κάτι άλλο. Απάντηση να δώσεις κυρίως στον εαυτό σου.

      Διαγραφή
    2. Σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία οι μαθητές κάνουν ιδιαίτερο από τη Β γυμνασίου. Γιατί;
      1. Το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι συνήθως πολύ κακό. Σε αυτό έχει συμβάλει και η αδυναμία του σχολάρχη να απολύσει κάποιον που είναι ανεπαρκής, ( ως γνωστό μέχρι σήμερα ήταν υποχρεωμένος να περάσει από τα ΠΥΣΔΕ τα οποία ποτέ δεν απέλυαν κανένα)
      2. Για να εμφανιστούν ως καλά σχολεία ανέβαζαν υπερβολικά τα επίπεδο σπουδών με αποτέλεσμα τα περισσότερα παιδιά τους να μην μπορούν να ακολουθήσουν.
      3. Το επίπεδο των Πανελλαδικών εξετάσεων που αποτελούν και τον Εβερεστ κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας ( δυστυχώς) επιβάλει τη φροντιστηριακή βοήθεια για όλους ανεξαρτήτως επιπέδου και σχολείου. Μη ξεχνάμε ότι οι μαθητές των ιδιωτικών στοχεύουν στις λεγόμενες καλές σχολές.

      Διαγραφή
  4. Ετυχε να την γνωριζω. Γελαστος ανθρωπος. Και εσεις να την γνωριζατε θα την ειχατε εκτιμησει και αγαπησει. Θεωρηστε το ενα σημειωμα στη μνημη της.

    Δυστυχως μετα τον θανατο της , σε επικηδειους η πληροφορηση αποκρυπτει ολη την αληθεια. Ακολουθουν 2 δημοσιευματα το 1 ειναι απο την Αυγη. Η Αυγη -εντελως απαραδεκτα- αποκρυπτει οτι η ατυχη εκλιπουσα ηταν “μέλος της ΚΟΒ Εκπαιδευτικών στη Λάρισα και στέλεχος του ΠΑΜΕ στο χώρο της εκπαίδευσης….Στο ΚΚΕ εντάχθηκε το 2010, ενώ τα χρόνια πριν το 2010 συμμετείχε ενεργητικά στα ψηφοδέλτια που στήριζε το Κόμμα.” οπως σαφως γραφειο το 2ο δημοσιευμα.

    Λοιπον, Διευθυντη και συντακτη της Αυγης δεν ειμαστε ολοι ΣΥΡΙΖΑ και δεν φωναζουμε το συνθημα “SYRIZA PADU”.

    1.”Βαρύ πένθος για τον θάνατο της Κλαίρης

    30.07.2013

    Στα μαύρα έντυσε την εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας η ξαφνική απώλεια της καθηγήτριας του 1ου ΕΠΑΛ Τυρνάβου, Κλαίρης Καψαχάτη. Η καθηγήτρια Νοσηλευτικής είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα μαζί με άλλους 112 εκπαιδευτικούς από τη Λάρισα και 2.500 εκπαιδευτικούς της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης από όλη την Ελλάδα.
    Η Κλαίρη, όπως τη φώναζαν οι συνάδελφοι της, δεν δέχτηκε αδιαμαρτύρητα «τον ξαφνικό θάνατο» στην τεχνική εκπαίδευση που επέβαλαν τρόικα και κυβέρνηση. Μπήκε στην επιτροπή αγώνα. Άλλωστε η Κλαίρη ήξερε από αγώνες. Ήταν μαχητική συνδικαλίστρια, πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λάρισας. Αγωνίστρια μέχρι το τέλος. Ακόμη και την Παρασκευή, μια μέρα πριν τον θάνατό της, ήταν στα γραφεία της ΕΛΜΕ Λάρισας. Το επόμενο ραντεβού ήταν τη Δευτέρα στις έξι… Όμως η καρδιά της δεν άντεξε. .....

    Όπως αποκαλύπτουν οι συνάδελφοί της, την προηγούμενη ημέρα η Κλαίρη είχε μάθει ότι απορρίφθηκε η αίτηση εξαίρεσης που είχε καταθέσει, λόγω προβλημάτων υγείας, καθώς η άτυχη καθηγήτρια, μητέρα δύο παιδιών, είχε υποβληθεί πριν ενάμιση χρόνο σε εγχείρηση καρδιάς.

    ....................


    http://www.avgi.gr/article/702557/baru-penthos-gia-ton-thanato-tis-klairis

    (συνεχιζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 2. ” 30/07/2013 [08:53]

    Πέθανε η σ. Κλαίρη Καψαχάτη

    «Εφυγε» αιφνίδια από τη ζωή το περασμένο Σάββατο η σ. Κλαίρη Καψαχάτη, μέλος της ΚΟΒ Εκπαιδευτικών στη Λάρισα και στέλεχος του ΠΑΜΕ στο χώρο της εκπαίδευσης. Ηταν 50 ετών, παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών και δούλευε ως εκπαιδευτικός στο ΕΠΑΛ. Πριν το ΕΠΑΛ εργαζόταν για 13 χρόνια στα ΤΕΙ Λάρισας. Στο ΚΚΕ εντάχθηκε το 2010, ενώ τα χρόνια πριν το 2010 συμμετείχε ενεργητικά στα ψηφοδέλτια που στήριζε το Κόμμα.
    Η Μαρία Γαβαλά, στέλεχος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, μιλώντας στην κηδεία της που έγινε την Κυριακή, είπε μεταξύ άλλων: «…πάλεψες μαζί με τους συντρόφους σου από την ΚΟΒ εκπαιδευτικών μέσα σε σκληρή ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση στο χώρο. Είχες ευκαιρίες συντρόφισσα να κάνεις πίσω, ήσουν όμως αταλάντευτη. Κατέβαλες τεράστια προσπάθεια να μαθαίνεις, να διαβάζεις, αναζητούσες πάντα πολιτικά επιχειρήματα και έτσι έβγαινες μπροστά, κέρδισες κύρος, σεβασμό, ακόμη κι από τους πολιτικούς σου αντιπάλους. (…) έγινες στέλεχος του ΠΑΜΕ, διετέλεσες μέλος του ΔΣ στην ΕΛΜΕ Λάρισας, το 2011 – 2012, στο Νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, μέχρι σήμερα. (…) δεν ταλαντεύτηκες, έδινες το χέρι για να σηκωθούν οι συνάδελφοί σου, για να σπάσει ο φόβος, για να πάρει πόδι η αυταπάτη, η λογική του μικρότερου κακού. Ετσι, σε κρατάμε στη θύμηση και στις καρδιές μας, συντρόφισσα Κλαίρη. Λεβέντισσα, γνήσια, μ’ αυτό το χαμόγελο στα μάτια σου. .....η στάση της υπήρξε «ταξικά υποδειγματική ως εκπαιδευτικός – παιδαγωγός, απέναντι στους μαθητές των ΕΠΑΛ, πολεμώντας έμπρακτα την αντιδραστική θεωρία “του ποιοι παίρνουν τα γράμματα”, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους σε αγωνιστική κατεύθυνση».
    Τη θλίψη της εκφράζει και η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, η οποία σημειώνει σε ανακοίνωσή της: «Το τελευταίο διάστημα πάλεψε δραστήρια ενάντια στην κατάργηση ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ και στις διαθεσιμότητες – απολύσεις εκπαιδευτικών. Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της Επιτροπής Αγώνα των απολυθέντων εκπαιδευτικών του νομού Λάρισας, της οποίας ήταν και μέλος, όντας και η ίδια ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.....”

    http://www.pelop.gr/?page=article&srv=11&DocID=117278


    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Και οπως καλα γνωριζετε, δεν ασπαζομαι τις θεσεις του ΠΑΜΕ ή του ΚΚΕ. Το εκανα για την ορθη αποκατασταση των γεγονοτων.

    Αγκιτατσια/ Προπαγανδα δεν επιτρεπεται να γινεται με τους νεκρους των αλλων παραταξεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία