Άσε πια το γιαμαμότο για την κεντροαριστερά

του Λεωνίδα Καστανά

Μετά από 7 χρόνια με δραματικά αδιέξοδα, κρίση και φτώχεια, διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, capital controls και πολιτισμική παρακμή είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και να κρύβονται οι θολωμένοι πολίτες κάτι πάει κι έρχεται. Αλλά και οι έμπειροι πολιτικοί ταγοί; Ο λόγος για τον κεντρώο χώρο και τη σοσιαλδημοκρατία που αναζητούν την ενότητα αλλά δεν τη βρίσκουν. Και καθώς ψάχνουν φτιάχνουν και νέα σχήματα, πάντα στο δρόμο προς την ενότητα.  

Τα πράγματα κάποια στιγμή θα ξεκαθαρίσουν. Τα μικρά κόμματα -παρίες που γέννησε η κρίση, κόμματα προσωποπαγή που απορρόφησαν ένα μέρος της αγανάκτησης, φθίνουν μιας και αδυνατούν να καταθέσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις λύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος στη μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Και κυρίως να την υπηρετήσουν. Ακόμα και αν έχουν επεξεργασμένες προτάσεις για πολλά θέματα αδυνατούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μεγάλου τμήματος των πολιτών. Είναι σαφές ότι ο τόπος χρειάζεται σταθερές και στιβαρές κυβερνήσεις από κόμματα που έχουν πανελλαδική δικτύωση, στελέχη και κυρίως ρίζες στην κοινωνία. Μπορεί αυτό να παραπέμπει στην απεχθή και ζημιογόνα κομματοκρατία, αλλά είναι στο χέρι των κομμάτων και των πολιτών να απαιτήσουν τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία. Και τέλος πάντων όλα αυτά θέλουν το χρόνο τους, ενώ εμείς καιγόμαστε.

Το να αναζητούμε τεχνητές συγκολλήσεις είναι αδιέξοδο και βλαβερό. Γιατί σύντομα θα αναδυθούν οι διαφορές και θα προκληθούν καταστροφές. Το παράδειγμα της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόσφατο. Η ομάδα που είχε στο μυαλό της την επιστροφή στη δραχμή αποχώρησε και καλά έκανε. Από την άλλη Σαμαράς και Βενιζέλος κυβέρνησαν αποτελεσματικά μιας και συμφωνούσαν στα βασικά, ενώ ο Κουβέλης που έρχονταν από άλλη αφετηρία και ιδεολογία δεν άντεξε και αποχώρησε, προκαλώντας εν πολλοίς μια μεγάλη καταστροφή για τη χώρα.

Αυτοί που δηλώνουν σοσιαλδημοκράτες και  αισθάνονται σοσιαλιστές μπορούν να ευελπιστούν σε μια σύντηξη με την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ή σε μια συνεργασία ή έστω σε μιαν απορρόφηση μέρους του εκλογικού ακροατηρίου του. Ας επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον πολιτικό χάρτη και ας καταθέσουν την πολιτική τους πρόταση. Μπορεί να έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν και να είναι γνωστή η ιστορία τους. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Έχουν δικαίωμα να αλλάξουν, αρκεί να το καταθέσουν ευθαρσώς. Μπορούν αποκλείσουν συνεργασίες ή να αφήσουν ανοικτά παράθυρα. Αλλά να το ξέρουμε.

Όσοι πάλι δηλώνουν κεντρώοι και αισθάνονται φιλελεύθεροι ή left liberal  ας μας το πουν και ας εμφανίσουν τις διαφορές τους από τη σοσιαλδημοκρατία ή την κεντροδεξιά. Ας μας πουν αν βλέπουν συνεργασία με τη ΝΔ μιας και αυτή προαλείφεται ως η επόμενη κυβερνώσα παράταξη. Δεν θα πάθουν τίποτα να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Αντιθέτως ένας κόσμος θα εκτιμήσει την καθαρότητα και θα αισθανθεί περισσότερο σίγουρος για τις επιλογές του. Πολλοί θα έβλεπαν με καλό μάτι μια συνεργασία της ΝΔ με ένα αριστερότερο ως προς αυτήν πολιτικό χώρο, με σύγχρονες ιδέες και φρέσκα πρόσωπα. Μια τέτοια σύμπλευση θα ήταν τονωτική για τη χώρα. Και θα είχε πολιτικό αποτέλεσμα.

Το μόνο που δεν μπορεί να κάνει ο μεσαίος χώρος είναι να πατά σε δυο βάρκες. Να παράγει γκρουπούσκουλα που ομνύουν  στην ενότητα ενώ είναι φανερό ότι επιδιώκουν τη διαίρεση. Να εμφανίζει το προσωπικό πρόβλημα του κάθε επίδοξου ηγέτη ως πρόβλημα της ευρύτερης παράταξης και των πολιτών. Να συσκοτίζει τις διαφορές και να κουράζει με την «ενοτολογία» δηλαδή με κουβέντες του αέρα. Γιατί έτσι ο χώρος χάνει ψηφοφόρους που μετακινούνται είτε προς την αυθεντική Αριστερά, είτε προς τη Δεξιά. Γιατί αισθάνονται ότι η αβεβαιότητα κρύβει σκοτεινές επιδιώξεις που συνήθως δεν υπάρχουν.