Θα μιλήσουμε κάποτε για την τρομοκρατία;
Μια κουλτούρα βίας και τρόμου επιβάλλεται αργά αλλά σταθερά στην πόλη. Βία συλλογική ή ατομική, βία στο όνομα του έθνους, ή της ομάδας, στο όνομα της επανάστασης ή της συνδικαλιστικής διεκδίκησης, βία κρατική, βία λεκτική ή βία ληστρική, αλλά και βία που σκοτώνει. Όπως και νάχει η βία τρομοκρατεί και διεκδικεί εξουσία. Η τρομοκρατία ως ακραία έκφραση ιδεολογικού λόγου στοχεύει στην εξουσία, έστω και αν φαινομενικά την αντιμάχεται. Χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και πεδίο για να ασκηθούν πολιτικές στο όνομα της καταπολέμησής της. Η βόμβα, το περίστροφο, η χειροδικία, η φωτιά και η καταστροφή, ο εκφοβισμός, ο εγκλεισμός αποτελούν τα μέσα. Στόχος η επιβολή εξουσίας ομάδων και ιδεολογιών. Μπορεί να εμφανίζεται ως αμυντική διαδικασία από ομάδες που περιθωριοποιούνται από την καπιταλιστική εξουσία και το κράτος, ωστόσο διεκδικεί και καταφέρνει να εδραιώσει το δικό της νόμο και να αντλήσει το μέρος της ισχύος που της αναλογεί. ...