μη μαδας τη μαργαριτα

Νίκος Διακουλάκης, 26/02/2012 Από τη Μεταρρύθμιση Μετά την έγκριση του δεύτερου πακέτου στήριξης της ελληνικής οικονομίας, φουντώνει ξανά η συζήτηση για την ανάπτυξη. Και σωστά, αφού η οικονομική κρίση έχει δίδυμες αιτίες. Δημοσιονομική εξυγίανση και ανάπτυξη είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος, για όσους τουλάχιστον δεν έχουν εγκλωβιστεί στο μύθο μιας ανάπτυξης, χωρίς περιοριστικά και διαρθρωτικά μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και αυτό, γιατί δεν μπορεί να ξεπεραστεί η ύφεση, χωρίς σταθεροποίηση του δημοσιονομικού περιβάλλοντος. Ισχύει βέβαια, ταυτόχρονα, και το αντίθετο. Δεν θα διορθωθούν τα δημόσια οικονομικά σε συνθήκες ύφεσης, χωρίς ανάπτυξη που θα παράγει εισόδημα, απασχόληση και έσοδα για το κράτος. Κάποιοι βέβαια συντηρούν μύθους για να γίνονται ευχάριστοι, παρά το ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Είναι χιλιοειπωμένο το παράδειγμα του 2009, με τα τεράστια ελλείμματα των 36 δισεκ, και τα δανεικά λεφτά να πέφτουν στην αγορά και στην κατανάλωση με τη σέσουλα

του Τάκη Πατσάκη Υπάρχει μία εκπομπή (κάτι σαν reality ) σε τηλεοπτικό σταθμό, που παρουσιάζει διάφορους «περίεργους» τύπους, χρεωμένους ως τα μπούνια, που ζητούν από κάποιον χρηματοπιστωτικό σύμβουλο να τους σώσει. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ένας από αυτούς, ο οποίος είχε στην κατοχή του 170 ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ, φυσικά υπερχρεωμένες, με συνολικά ποσά που ξεπερνούσαν τις 350.000€ !! Ένας άλλος, γνωστός μου αυτή την φορά, έχει λάβει σε πάνω από 10 καταν/κά δάνεια, ποσά αξίας άνω των 200.000€ !! Ο τελευταίος δε, ήταν μέσα σε άλλα, ένα από τα …επίλεκτα μέλη των «πλαταιήστας» σε ρόλο «αγανακτισμένου» και …κατατρεγμένου από το σύστημα, πολίτη !!!! Αν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά περιστατικά σας θυμίζουν κάτι από Ελλάδα σε μικρογραφία, δεν είναι καθόλου συμπτωματικό !! Αυτοί λοιπόν και άλλοι πολλοί παρόμοιοι, εξυμνούνται μέσα απο μία κατάπτυστη για μένα (και όχι μόνο)  επιστολή που συνέταξαν κάποιοι …πνευματικοί (που ο θεός να τους κάνει τέτοιους) φωστήρες – «Ελληνίστας» !!!

από την  Πράσινη Στρουθοκάμηλο των Αλέξανδρου Αποστόλου, Κωνσταντίνου Κατώπη, Δημήτρη Κουτσουρέλη, Αλέξανδρου Λαλάκου, Αλέκας Μελιάδου, Ελένης Παρασκευοπούλου, Νίκου Ράπτη, Δημήτρη Στασινόπουλου  ·                      Μια συμβολή στη συζήτηση που διεξάγεται στους Οικολόγους Πράσινους για την κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης   Μετά την ψήφιση της νέας δανειακής συνθήκης από την ελληνική βουλή, και την έγκριση της βοήθειας από το Eurogroup, η χώρα μας φαίνεται ότι κατάφερε να αποφύγει προσωρινά τον εφιάλτη της άτακτης χρεοκοπίας και να παραμείνει ζωντανή στην ευρωπαϊκή οικογένεια.   Όμως η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, κυρίως για εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Ταυτοχρόνως οι υποχρεώσεις που αναλάβαμε ως χώρα είναι αυξημένες και υπάρχει άμεση ανάγκη για ταχύτατη υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία, ώστε:   ·                      να υπάρξει διέξοδος

Το τελευταίο καταφύγιο όσων καταψηφίζουν τη νέα δανειακή σύμβαση και το PSI είναι η αλλαγή συσχετισμών στην Ευρώπη και η δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης. Επικαλούνται μια δεξιά ανάλγητη Ευρώπη που δεν βλέπει το δράμα του ελληνικού λαού, αλλά μόνο αριθμούς και ελπίζουν σε μια αριστερή αλλαγή που θα μας γλιτώσει από την επιτήρηση και τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που μας επιβάλουν οι «κακοί δεξιοί». Από τέτοια χρυσώματα χαπιού μας έχει συνηθίσει η εγχώρια πολιτική τάξη και δη η αριστερή. Το γεγονός όμως ότι η γερμανική Αριστερά και οι Γάλλοι πράσινοι  καταψήφισαν τη βοήθεια στην Ελλάδα και οι Γάλλοι σοσιαλιστές την ψήφισαν με μεγάλη δυσκολία, ανατρέπει τους ισχυρισμούς τους. Το είχαμε επισημάνει και σε προηγούμενη ανάρτηση ότι η υπόθεση είναι δική μας, ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις  συμβούν στην Ευρώπη. Απλά, η ψηφοθηρική Αριστερά και μια λαϊκίστικη Δεξιά ( ή αντιστρόφως ή και τα δύο και στις δύο)   προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι δεν πρέπει να γίνουν οι μεταρρυ

Το γράμμα είναι αυθεντικό, από σύντροφο της ΔΗΜΑΡ που ζει μόνιμα στην Αμερική Συντροφοι, Εσεις που ειστε (κυριολεκτικα) του Εσωτερικου, στειλτε μου επειγοντως την γραμμη. Ειμαι εντελως μπερδεμενος και αδυνατω να καθοδηγησω εδω στον τομεα μου της Βοστωνης. Οπως τα βλεπω τα πραγματα, ευχαριστως δεν θα πληρωνα το χρεος αλλα δυστυχως δεν νομιζω οτι γινεται. Διαβαζω οτι εαν κανουμε σταση πληρωμων κσι φυγουμε απο το ευρω, θα πεσει μαυρη φτωχεια. Ετσι λοιπον, η αντιθεση στο μνημονιο και τη δανειακη συμβαση μου φαινεται παραλογη. Διαβαζοντας τους διαφορους ορθως σκεπτομενους δημοσιογραφους και μπλογκογραφους (πχ Λεο), περιπου τα ιδια ακουω. Και πολλα απο τα μετρα που προτεινονται απο την Τροικα ακουγονται οχι μονο λογικα, αλλα προφανη και πολυ καθυστερημενα. Ετσι λοιπον δεν πολυκαταλαβαινω το ΚΚΕ και τον Τσιπρα, μα ουτε και τον Βαρουφακη. Ενω βλεπω οτι εστω και στα 120% (η 129%) μετα απο οκτω χρονια το χρεος παλι δεν ειναι βιωσιμο, δεν ξερω τι αλλο μπορει να προτ

Αχ Μαρία σε ποιους τα λες αυτά; Στους εθνικά υπερήφανους Έλληνες αγανακτισμένους που έκαναν αγώνα κατά του μνημονίου σφυρίζοντας και μουτζώνοντας; Μήπως σ'αυτούς που γεμίζουν τα γήπεδα και εκδηλώνουν με τον πιο ευγενικό τρόπο τα φίλαθλα αισθήματά τους; Στους αριστερούς γιαουρτορίχτες ή σε όσους διασκεδάζουν σε σκυλάδικα πεσμένοι στα τέσσερα με κουδουνάκια ; Σε ποιούς;   Tης Mαρίας Kατσουνάκη από Καθημερινή Aλλο και τούτο πάλι. Να επαινείται η μούτζα ως «μορφή αγώνα», «καθήκον της νεολαίας» και η όποια αντίθετη άποψη να κρίνεται ως «καθωσπρεπισμός» ή «κοινωνική νιρβάνα». Να παίρνουν εύσημα και εύγε οι μαθητές που παρελαύνουν και μουτζώνουν, να θεωρούνται «εκφραστές του λαϊκού αισθήματος» και οι άλλοι «συμβιβασμένοι, προσκυνημένοι και απολιθώματα». Εν ολίγοις, όσοι θίγονται είναι εκείνοι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και όσοι μουτζώνουν αυτοί που μας κάνουν υπερήφανους ως έθνος. Η μούτζα ως αφύπνιση και η άρνηση της μούτζας ως ύπνωση. Διαδικτυακή έξαρση ακολούθησε το συμ

Το άρθρο των  Financial Times στις 8/2/2012 ,  από τα αμφιλεγόμενα     Η ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ  Του Ρικάρντο Χάουσμαν Η γενναιοδωρία του κόσμου σπαταλιέται για άλλη μια φορά στην Ελλάδα. Καθώς οι αξιωματούχοι συναντιούνται στην Αθήνα για να διασαφηνίσουν τις λεπτομέρειες της τελευταίας διάσωσης, πρέπει επειγόντως να αναγνωρίσουμε ότι η προσέγγισή μας για να κατανοήσουμε την κρίση είναι εσφαλμένη. Η Ελλάδα έχει μέχρι στιγμής αναλυθεί μέσα από ένα δημοσιονομικό ή ένα κεϋνσιανό πρίσμα. Η δημοσιονομική άποψη ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα μπορεί να διορθωθεί μόνο αυξάνοντας τους φόρους, περικόπτοντας τις δαπάνες και αναδιαρθρώνοντας το χρέος. Η κεϋνσιανή λέει ότι αυτά τα μεγέθη πλήττουν την ανάπτυξη και τα φορολογικά έσοδα κι έτσι υπονομεύουν την ίδια τη σκοπιμότητα αυτών των πολιτικών. Και οι δύο απόψεις παραμελούν το ότι η Ελλάδα ή πρέπει να εξέλθει από την κρίση ή να αντιμετωπίσει την καταστροφή. Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο εξωτερικό έλλε

Ο φίλος Σταμάτης καταπιάνεται με το θέμα των πανεπιστημίων και θυμάται μια προσωπική εμπειρία από τα φοιτητικά του χρόνια. Σας την παρουσιάζω γιατί δείχνει τη μήτρα της παθολογίας των ΑΕΙ. Δυστυχώς σήμερα τα πράγματα δεν ελέγχονται. Τα δημόσια πανεπιστήμια δεν ανήκουν στον ελληνικό λαό. Ανήκουν σε κομματικές μειοψηφίες καθηγητών και φοιτητών που είναι εν πολλοίς αυτονομημένες και λυμαίνονται το χώρο προς ίδιον όφελος. Τιμή σε όσους αγωνίζονται μέσα σε αντίξοες συνθήκες και διασώζουν την επιστημονική και δημοκρατική παράδοση των ιδρυμάτων. του Σταμάτη Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Τον συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα Σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει Και σας μιλώ γι’αυτόν, γιατί δεν βρίσκω τίποτα Που να μην το συνηθίσατε Προσκυνώ                              Γιώργος Σεφέρης  (Αφήγηση) Εν μέσω των κοινοβουλευτικών μαχών και απωλειών, διαγραφών και μεταγραφών, και κάθε είδους και τεχνοτροπίας πολιτικών πιρουετών, που συνόδευσαν την ψήφιση του νέου μνημονίο

του Λεωνίδα Καστανά H επικύρωση της νέας δανειακής σύμβασης από το Ε urogroup δεν μου προκάλεσε καμιά ανακούφιση, αλλά και κανένα καινούργιο τρόμο. Ανακούφιση θα ένιωθα αν ως δια μαγείας εξαφανίζονταν αυτά τα πολιτικά κόμματα και στη θέση τους εμφανίζονταν άλλα. Αν στη θέση αυτής της κυβέρνησης και αυτών των μνηστήρων, εμφανίζονταν μια κυβέρνηση ορθολογιστών, απαλλαγμένων από το πολιτικό κόστος. Ναι, μια κυβέρνηση αρίστων, αυτή που μισούν τα πολιτικά κόμματα και με κάθε ευκαιρία τη χλευάζουν, γιατί τη νιώθουν ανταγωνιστική στη δική τους ασχετοσύνη και φαυλότητα. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα, γίνονται στην Ιταλία. Καινούργιο και περισσότερο τρόμο θα μου έφερνε μια ευρωπαϊκή απόφαση εγκατάλειψης της χώρας στην τύχη της,  άτακτης εξόδου από την Ευρωζώνη, μια απόφαση άμεσης καταστροφής. Οι συμβάσεις που θα υπογράψουμε με τους δανειστές δεν σταματούν σ’ αυτήν. Το θέμα είναι αν μπορούμε οι επόμενες να είναι καλύτερες για τους ανθρώπους της εργασίας, ανακου

Από το Capital Τις προϋποθέσεις για την κινητοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων και την επιτάχυνση των διαδικασιών για τις ιδιωτικοποιήσεις περιέγραψε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Eurobank EFG και Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Νικόλαος Καραμούζης, στο πλαίσιο ομιλίας του στον κύκλο Δημόσιων Συζητήσεων ΕΛΙΑΜΕΠ, ΙΟΒΕ, KANTOR, Κίνησης Πολιτών, Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος. Στην ομιλία του ο κ. Καραμούζης υπογράμμισε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις στη σημερινή συγκυρία μπορούν να έχουν δύο καίριας σημασίας θετικές επιδράσεις: Πρώτον, να δώσουν ένα πρώιμο σήμα, προς τους εταίρους και τις αγορές, ότι η προσπάθεια συνεχίζεται με συνέπεια και δέσμευση, κάτι που είναι αναγκαίο ώστε να αρχίσει η ανάκτηση της εμπιστοσύνης προς τη χώρα Δεύτερον, να δώσουν και προς τα μέσα, προς τους πολίτες και την ελληνική κοινωνία, θετικό μήνυμα ότι η προσπάθεια αποδίδει, η οικονομία αρχίζει να κινείται, το κλίμα αρχίζει να αλλάζει.  Να είναι το πρώτο φως στο τούνελ. Σημείωσε εξάλ

Ένα blog για τον πολιτισμό, το art noise. Μια καλλιτεχνική γωνιά για να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Γιατί εκτός από την πολιτική υπάρχει και ο έρωτας. (leo) «Δύο είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να συρρικνωθεί ένας πολιτισμός. Σύμφωνα με τον πρώτο, τον οργουελικό, ο Πολιτισμός γίνεται φυλακή. Σύμφωνα με τον δεύτερο, τον χαξλεϊκό, ο Πολιτισμός γίνεται παρωδία.»  Neil Postman                             Της Βασιλίκας Σαριλάκη από το art noise Και στην παρούσα φάση, βρισκόμαστε στην αιχμή της παρωδίας.. Πιεσμένοι από την κρίση, «προδομένοι» από υποκριτές πολιτικούς, από την ατιμωρησία αυτών που έκλεψαν το δημόσιο χρήμα, που ξεπούλησαν την χώρα και τα σύμβολά της, ταπεινωμένοι διεθνώς κι αβέβαιοι για το μέλλον. Έκθετοι απέναντι στην νέα γενιά. . Η οικονομική κρίση είναι πρωτίστως Πολιτισμική. Γιατί τα πρότυπα υπερκατανάλωσης που λανσαρίστηκαν ευρέως από το ακόρεστο λάιφστάιλ των περασμένων δεκαετιών, η λογική ότι παράγουν μόνον οι ηλίθιοι, ενώ οι «ωραίοι έχουν χρέη» οπό