μη μαδας τη μαργαριτα

Σ’ αυτή τη χώρα η υποκρισία περισσεύει. Όλη η αντιπολίτευση διατείνεται ότι ο ΓΑΠ εξαπάτησε το λαό,   αφού υποστήριζε προεκλογικά ότι λεφτά υπάρχουν. Σωστό.   Ακόμα διατείνεται ότι η πλειοψηφία των πολιτών είναι κατά του μνημονίου. Σωστό. Εδώ ακόμα και τον Δημαρά θα αναδείξουν ως μικρό πρωθυπουργό για να δείξουν την αντίθεσή τους. ¨Όλα τα κόμματα ακόμα και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη για τη χώρα. Να συμφωνήσω. Τότε γιατί δεν πιάνουν την ευκαιρία που μόνος του έδωσε ο ΓΑΠ και να ζητήσουν εκλογές με σκοπό να τον ανατρέψουν; Γιατί οργίζονται όταν ο ΓΑΠ εκβιάζει και δεν σηκώνουν το γάντι; Μα δεν θέλουν να πέσει ο ΓΑΠ. Ποιος σοβαρός νεοδημοκράτης πιστεύει ότι η ΝΔ στην κατάσταση που βρίσκεται μπορεί να κυβερνήσει και να αντιμετωπίσει επιτυχώς την κρίση; Κανείς, ούτε ο Σαμαράς. Ποιος αριστερός πολίτης πιστεύει ότι το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή  ΔΑ ή και οι όλοι μαζί μπορούν να βγάλουν τη χώρα από το λούκι και μάλιστα προς όφελος των εργαζομένων; Κανε

Της Γεωργίας Καρβουνάκη από το το blog sofistis Πάντα αναρωτιόμουν για το τι θα αποκάλυπτε η σκαπάνη του μελλοντικού αρχαιολόγου.. Αν, δηλαδή, ξαφνικά, γινόταν μια έκρηξη ηφαιστείου σε τι στάση θα μας έβρισκαν μετά από 1500 χρόνια? Η ανασκαφή στην Πομπηία ανέδειξε τη Νεκρή Πόλη με τους κατοίκους σε διάφορες στάσεις ύπνου , στην Ελλάδα τι θα έβρισκαν? Τη Νεκρή Χώρα αλλά πως? Δε χρειάστηκε να αναρωτηθώ πολύ.. είναι σίγουρο ότι τον Έλληνα θα τον βρει η καταστροφή μπροστά στην τηλεόρασή του. Δυο γενιές ανθρώπων τώρα, από την εποχή που το πρώτο τηλεοπτικό σήμα βγήκε στους ελληνικούς αιθέρες είναι καθηλωμένες μπροστά στη συσκευή.. Η πρώτη γενιά δικαιολογημένα.. το καινούργιο μέσον, το υπό την υψηλή επιστασία κρατικού φορέα που τον πληρώναμε πάντα χωρίς να γκρινιάζουμε, ψυχαγώγησε, ενημέρωσε, έστω και λειψά και μεροληπτικά, ακόμα και εκπαίδευσε αυτή τη γενιά που στην πλειοψηφία της το μόνο που ήξερε ήταν ο κινηματογράφος, όπου υπήρχε πρόσβαση και σ’αυτόν. Πέρασε στη μεταβα

Αγαπώ ιδιαίτερα τον Κωνσταντίνο Τζούμα και τον παρακολουθώ σε όλες τους τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Φυσικά μ' αρέσει και η τρίτομη βιογραφία του, που είναι η απεικόνιση της  περιπλάνησης ενός ιδιαίτερου καλλιτέχνη σε τρεις διαφορετικές εποχές.Ένας θαυμάσιος Αθηναίος, ένα απαράμιλλο στυλ, ένας δικός μας τύπος. Από το ΤVXS Το ραντεβού είχε κλειστεί για τις 18:30 και μολονότι ήμουν συνεπής, η προηγούμενη συνέντευξη καθυστέρησε λίγο να τελειώσει και έπρεπε να περιμένω. Τελικά, η μικρή βιβλιοθήκη στον ημιόροφο του ξενοδοχείου Excelsior αποδείχτηκε αρκετά πλούσια και καλή συντροφιά. Σκαλίζοντας τα ράφια, εντόπισα ένα βιβλίο που στο οπισθόφυλλό του είχε μία ρήση του Μπέκετ. Ο Μπέκετ είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον Κωνσταντίνο Τζούμα, οπότε το πήρα μαζί μου, πηγαίνοντας να τον συναντήσω στο τραπέζι δίπλα στο παράθυρο. «Όταν είμαστε μες στα σκατά ως το λαιμό, δε μένει παρά να τραγουδήσουμε», έγραφε ο Μπέκετ. Μάλλον η συγκεκριμένη φράση ταιριάζει γάντι σε όλα αυτά που ζούμε

  Ο ακαδημαϊκός Κώστας Κριμπάς καταθέτει τις απόψεις του για τη Θεωρία της Εξέλιξης και το επίμαχο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού Συνέντευξη στην Κατερίνα Mπακογιάννη από την Καθημερινή Ο 77χρονος, ακαδημαϊκός Κώστας Κριμπάς συνέδεσε από πολύ νωρίς τη ζωή του με τη διάδοση της θεωρίας της εξέλιξης στην Ελλάδα. Το όνομά του αναγραφόταν και στο σχολικό εγχειρίδιο Βιολογίας της Γ΄ Λυκείου με το οποίο μεγάλωσαν όλοι οι σημερινοί 30ρηδες έως 50ρηδες μετά την μεταπολίτευση και το οποίο πεταγόταν στον αέρα, σκιζόταν σε κομματάκια ή... καιγόταν στο τέλος του χρόνου ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του μαθητή. Το σπίτι του στα ψηλά του Κολωνακίου είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτο με βιβλία που είναι σίγουρο ότι ο Κώστας Κριμπάς αδυνατεί να αποχωριστεί οτιδήποτε τυπωμένο ανάμεσα σε σκληρό εξώφυλλο. Δεν θα συμμετείχε ποτέ σε εκστρατεία ανακύκλωσης βιβλίων. Από κοντά είναι πολύ πιο ενδιαφέρων από την εικόνα που είχε σχηματίσει για εκείνον η γενιά μου στα σχολικά θρανία. Και πιο «μεταδοτικός»

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές κανείς δεν μιλάει για την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Απέμεινε μόνη η Δημοκρατική Αριστερά να υπερασπίζεται το αυτονόητο. Σιγά - σιγά   η απάτη αποκαλύπτεται αλλά είναι πια αργά. Σήμερα 26/10 ο Ν. Ξυδάκης θυμήθηκε στην Καθημερινή ότι: «Η παρτίδα χάθηκε χωρίς καν να παιχτεί, τουλάχιστον προς το παρόν. Το Μνημόνιο, η ύφεση, η αβεβαιότητα του κόσμου, η αμηχανία και η ένδεια των πολιτικών σχηματισμών έπληξαν την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Ελάχιστες ημέρες προ των εκλογών, ουδείς μεγαλόσχημος υποψήφιος με κομματικό χρίσμα μιλάει για τον «Καλλικράτη», τα προβλήματα, τις ενδεχόμενες λύσεις στο περιβάλλον, στους οικισμούς, στις υποδομές, στην ανόρθωση της παραγωγής».   Με τη διακαναλική συνέντευξη του ΓΑΠ έκλεισε ο κύκλος όλων των κομμάτων, πλην της ΔΑ, που δεν δίνουν δίφραγκο για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι εκλογές για όλους αυτούς είναι απλώς μια καλή ευκαιρία να μετρήσουν την πολιτική τους εμβέλεια, μια πρόβα των βουλευτικών εκλογ

Κλειδί στην ενίσχυση της μικροεπιχειρηματικότητας ΑΡΙΣΤΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ  | Κυριακή 13 Ιουνίου 2010 από το ΒΗΜΑ Ποιος θα κάνει τις εξαγωγές που χρειαζόμαστε για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης η οικονομία; Ποιος θα υποκαταστήσει τις εισαγωγές στα είδη που μπορούμε να παράγουμε, ώστε να υπάρχουν χρήματα για να εισάγουμε τα υπόλοιπα; Οι επιχειρήσεις, είναι μια πρώτη απάντηση, αυτές που έχουν οργάνωση και τεχνογνωσία. Που έχουν διευθυντές πωλήσεων, τμήματα προσωπικού, τεχνικούς πληροφορικής, στελέχη με μάστερ από καλά πανεπιστήμια. Εχουμε τέτοιες επιχειρήσεις; Βεβαίως. Ποιες είναι; Οι τράπεζες, οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής, η τηλεφωνία, οι μεγάλοι εργολάβοι του δημοσίου. Τι μπορούν να εξάγουν; Τίποτα. Γιατί είναι όλες στους λεγόμενους διεθνώς μη εμπορεύσιμους (non-tradable) κλάδους. Οι διεθνώς εμπορεύσιμοι κλάδοι είναι η γεωργία, η εξόρυξη, η βιομηχανία (αλλά όχι οι κατασκευές), ο τουρισμός, η ναυτιλία, διακίνηση και μεταφορές, τα πνευματικά προϊόντα, το λογισμικό. Μπορεί να είναι και η π

Το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, στη φάση που περνάμε ως κοινωνία, είναι να μετατραπεί ο χώρος της Παιδείας σε ριγκ, όπου θα συγκρούονται χωρίς κανόνες όλοι οι εμπλεκόμενοι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφενός γιατί οι τυφλές συγκρούσεις δεν οδηγούν ποτέ σε καλό για το λαό, αφετέρου γιατί ο χώρος της παιδείας θέλει συζήτηση και λογική, όχι πολεμικές. Το υπουργείο εμφανίζει ένα κείμενο προς διαβούλευση ριζοσπαστικό αλλά και θολό ως προς σημαντικές διατάξεις του και φυσικό είναι να προκαλεί αντιδράσεις. Πανεπιστημιακές δυνάμεις, κυρίως από το χώρο των διδασκόντων, απορρίπτουν εκ προοιμίου το κείμενο ως σύνολο και θεωρούν ότι η όποια μεταρρύθμιση είναι υπόθεση σχεδόν αποκλειστικά δική τους. Στη μέση βρίσκεται η επιτακτική αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για την οποία όλοι συμφωνούν. Η κοινωνία, αδυνατεί να υπεισέλθει στα τεχνικά πλην κρίσιμα σημεία των αλλαγών και παρακολουθεί με αμηχανία, πλην όμως έχει παιδιά που σπουδάζουν και νοιάζεται.

Από την Ελευθεροτυπία ΔΙΟΙΚΗΣΗ  Δύο όργανα θα έχουν την ευθύνη της διοίκησης, με διακριτή σύνθεση και αρμοδιότητες. Για τα ΑΕΙ, τα όργανα είναι η Σύγκλητος και το Συμβούλιο. Για τα ΤΕΙ, η Συνέλευση και το Συμβούλιο. Ολα τα ακαδημαϊκά ζητήματα του Ιδρύματος παραμένουν στην αρμοδιότητα της Συγκλήτου και της Συνέλευσης του Ιδρύματος. Το Συμβούλιο θα έχει την ευθύνη για τη στρατηγική ανάπτυξη του Ιδρύματος, την έγκριση του προϋπολογισμού, την αξιοποίηση της περιουσίας του Ιδρύματος, τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας και την επιλογή του πρύτανη ή προέδρου του ΤΕΙ, καθώς και την παύση των καθηκόντων του. ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ  Το Συμβούλιο αποτελείται από άμεσα εκλεγμένα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας του Ιδρύματος και από εξωτερικά μέλη. Τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου είναι σημαντικές προσωπικότητες που έχουν διακριθεί σε τομείς της επιστήμης, των γραμμάτων, των τεχνών και της ευρύτερης κοινωνίας, τα οποία επιλέγονται ως άτομα και όχι ως ex officio εκπρόσωποι φορέων ή οργανισ