μη μαδας τη μαργαριτα

Κώστας Στούπας από το capital Η γερμανική έκδοση της Wall Street Journal επανέφερε χθες το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.  Κατά το δημοσίευμα: "Το ερώτημα – κλειδί για τους οικονομολόγους, κατά πόσο η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρίσκεται στη σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές της. Το 2012 και το 2013 η επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη". Η Wolfgang Munchau στους Financial Times εντοπίζει τον αδύναμο κρίκο που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα επόμενο παγκόσμιο κραχ, την Ευρωζώνη. Πλέον αδύναμος κρίκος βέβαια παραμένει η Ελλάδα. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις από το εσωτερικό εύκολα διαπιστώνουν πως οι μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν την Ελλάδα οικονομία ανταγωνιστική και την κοινωνία, κοινωνία πολιτών, δε...

του Γιάννη Βούλγαρη από τα ΝΕΑ Το 2013 κρίθηκε η δημοσιονομική αντοχή και βούληση της Ελλάδας να μείνει στο ευρώ. Η δημοσιονομική μάχη τείνει να κερδηθεί. Το 2014 και το 2015 θα κριθεί η ικανότητα της Ελλάδας να μείνει στο ευρώ και να επανέλθει στην ΕΕ ως κανονικό μέλος. Ας είμαστε σαφείς. Κανείς «ξένος» δεν μας δείχνει την πόρτα. Αυτό παίχτηκε και ζυγίστηκε το 2011. Σήμερα κρίνεται αν εμείς θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες πολιτικές συνθήκες ώστε η συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία. Οχι ως αναγκαίο κακό, αλλά ως εθνική επωφελής επιλογή. Να είμαστε και πάλι σαφείς. Η διακινδύνευση της θέσης μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι δεν θα προκύψει από μια καθαρή απόφαση εξόδου από αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από προηγούμενες τοποθετήσεις του. Η Χρυσή Αυγή από τα δεξιά, το ΚΚΕ και ο ακροαριστερός χώρος εκτός αλλά και εντός ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν υποστηρίξει την έξοδο, δεν πρόκειται να μας κυβερνήσουν. Το πρόβλημα δεν θα προκύψει με ...

του Ευτύχη Βαρδουλάκη από την  www.lifo.gr Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να ευδοκιμεί τόσο πολύ το εμπόριο μιζέριας και ο δημόσιος λόγος να διακατέχεται από τόσο αρνητισμό όσο εδώ. Εκπομπές με αποκλειστικό περιεχόμενο την έκφραση της λαϊκής οργής, «αποκαλυπτικά» σάιτ και «μαχητικοί» δημοσιογράφοι, πολιτικές συζητήσεις απίστευτης οξύτητας, κόμματα ή πολιτικά στελέχη που μιλάνε για «προδότες», «κοινωνικούς δολοφόνους», «ηθικούς αυτουργούς» σε θανάτους, διχαστικά πολιτικά συνθήματα, κ.α., συνιστούν ένα πλαίσιο δημόσιου διαλόγου που σε τίποτα δεν θυμίζει δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.    Και δίπλα σε όλα αυτά, τα social media, τα οποία εκ της φύσεως τους αποτελούν το πιο «επιθετικό» και «γκρινιάρικο» μέσο που έχουμε γνωρίσει ως τώρα, να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά ως προς την προβολή του πρωτογενούς (πολιτικού) προϊόντος. Ένα μέσο του οποίου η κατάχρηση – όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες – δημιουργεί εμμονές που σταδιακά επικαθορίζουν το σύνολο της συμπεριφοράς. ...

του Αχιλλέα Γραβάνη από την Athens Voice Για πολλά χρόνια οι Νευροεπιστήμονες πίστευαν  ότι ο ενήλικος εγκέφαλος δεν έχει δυνατότητες αναγέννησης, ανανέωσης. Θεωρούσαν ότι νωρίς μετά τη γέννηση μας οι νευρώνες γίνονται μετα-μιτωτικά κύτταρα, δεν μπορούν δηλαδή να μπουν σε μίτωση, να πολλαπλασιαστούν, να ανανεωθούν, όπως συμβαίνει στον αναπτυσσόμενο, εμβρυικό εγκέφαλο. Το δόγμα αυτό καταρρίφθηκε πριν λίγα χρόνια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι βαθιά μέσα στον ενήλικο εγκέφαλο παραμένουν κρυμμένα αναπτυξιακά, «εμβρυικά» νευρικά βλαστικά κύτταρα (π.χ. στον Ιππόκαμπο, την Υποκοιλιακή Ζώνη, τον Οσφρητικό Βολβό) που έχουν τη δυνατότητα της ανανέωσης των νευρώνων, της αναγέννησης του εγκέφαλου, ακόμη και σε ένα γηράσκοντα εγκέφαλο. Είναι όμως λίγα σε αριθμό για να επιτελέσουν αποτελεσματικά την αναγεννητική αποστολή τους. Προσπαθούμε να μάθουμε πως θα τα οδηγήσουμε σε πολλαπλασιασμό, θα αυξήσουμε δηλαδή με φάρμακα τον αριθμό τους, θα πετύχουμε την ενδογενή αναγέννηση του εγκεφάλου σε κατά...

Ο δαίμων της Athens Voice δημοσίευσε δυστυχώς το 1/3 του κειμένου. Ωστόσο έστω και ελλιπές φαίνεται ότι άρεσε. Εδώ μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο. Την αρχική απαισιόδοξη ματιά διαδέχεται μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Από δω και μετά έτσι θα πάμε. Με αμφιβολίες.  του Λεωνίδα Καστανά Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Η άποψη αυτή παγιώνεται σιγά αλλά σταθερά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι απόφαση μιας μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου, σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και ενός πλειοψηφικού  τμήματος των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικού στρώματος ή κομματικής προτίμησης. Το μεγαλύτερο διακύβευμα του επόμενου χρόνου είναι η παραμονή στο Euro . Ισχυρές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από το σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ενώ ήδη στην Ευρώπη ωριμάζει η ιδέα ότι η έξοδος της Ελλάδας είναι προς το συμφέρον των υπόλοιπων λαών της. Οι Ευρωεκλογές που έρχονται θα καταγράψουν την  άνοδο του ευρωσκεπτικισμού. Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει τις κ...

Ανήμερα Χριστούγεννα ανεβάζουμε πρώτοι τη δουλειά μιας πανεπιστημιακής Ομάδας που τιμά την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη χώρα. Το θέμα της έρευνας, τι άλλο, η πολιτική κατά της φτώχειας. Ευχόμαστε καλύτερα χρόνια για όλους. (Leo) Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ενημερωτικό Δελτίο 6/2013 Μάνος Ματσαγγάνης Περίληψη Στην εργασία αυτή επιχειρούμε μια κριτική επισκόπηση της πολιτικής κατά της φτώχειας σε συνθήκες δραματικής επιδείνωσης του «νέου κοινωνικού ζητήματος», δηλ. του φαινομένου των οικογενειών με παιδιά χωρίς κανέναν εργαζόμενο, χωρίς επίδομα ανεργίας ή άλλη εισοδηματική ενίσχυση, και συχνά χωρίς βιβλιάριο ασθένειας. Παραθέτουμε τις τελευταίες εκτιμήσεις μας για την άνοδο των δεικτών φτώχειας τα τελευταία χρόνια. Στη συνέχεια περιγράφουμε τα κενά κοινωνικής προστασίας, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες, σημειώνοντας ότι η αναγκαία αναβάθμιση του κοινωνικού διχτυού ασφαλείας παραμελήθηκε μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Η εικόνα αλλά...

του Κωνσταντίνου Σοφούλη από τη Μεταρρύθμιση Η εξελισσόμενη  κρίση στα ΑΕΙ, με τα δύο εμβληματικά πανεπιστήμια της χώρας κλειστά για τρείς ολόκληρους συνεχόμενου μήνες, ανέδειξε ενόχους και θύματα ως προϊόντα εντυπώσεων. Για όσους ξέρουν, όμως, να διαβάζουν τις εξελίξεις με λόγο γνώσης, ανέδειξε, κυρίως, το βάθος καθώς και τις πηγές της πανεπιστημιακής ανομίας που έχει οδηγήσει τα ΑΕΙ σε κατάσταση εντροπίας, δηλαδή ουσιαστικής διάλυσης. Για την ώρα, δυστυχώς, κανείς από τους εμπλεκόμενους παράγοντες δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια. Μερικές φορές ψιθυρίζεται, και τότε ακόμη ατελώς, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ μας. Λες και την φοβόμαστε. Αλλά, χωρίς την πλήρη αλήθεια πώς να ελπίζουμε ότι θα βγούμε από την τραγική κατάσταση; Καιρός είναι να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Θα το διακινδυνεύσω και ας με πετροβολήσουν κάποιοι. Αυτούς τους τρείς μήνες που σημαδεύτηκαν με την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων συνέβησαν τα εξής συνταρακτικά που, δυστυχώς, συγκαλύφθηκαν με μι...

Με αφορμή τις επενδύσεις στελεχών της Αριστεράς σε "αδηφάγα επενδυτικά funds" αναδημοσιεύω ένα παλιότερο άρθρο μου στην Athens Voice του Λεωνίδα Καστανά Είναι ιδιαίτερα θετικό και ελπιδοφόρο να μιλά θετικά για την επιχειρηματικότητα η εγχώρια Αριστερά. Ειδικά αυτή που προαλείφεται για την εξουσία και που δεν κρύβει τις κομμουνιστικές καταβολές της. Είναι θετικό γιατί σηματοδοτεί μια απόπειρα εγκατάστασης της κοινής λογικής ακόμα και σε χώρους που φλερτάρουν με τη σοσιαλιστική ουτοπία και ελπιδοφόρο γιατί προοιωνίζει πολιτικές συνεργασίες με στόχο την είσοδο της χώρας σε μια αναπτυξιακή πορεία. Φυσικά και δεν παραγνωρίζω ότι η ρητορική της Αριστεράς είναι ευμετάβλητη, ως προϊόν συμβιβασμών των πολυποίκιλων και ανταγωνιστικών συνιστωσών της. Αλλά όταν λέγονται τέτοια «ανίερα» πράγματα πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά. Κάτι δείχνουν. Αλλά για ποια επιχειρηματικότητα μιλάμε; Σε ποιο περιβάλλον; Με ποιο κράτος; Δεν νομίζω να υπήρξε στην Ιστορία ελληνική κυβέρνηση...

Ο διαγωνισμός PISA  διεξάγεται μεταξύ μαθητών που τελείωσαν το Γυμνάσιο. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης είναι σε αυτήν τη βαθμίδα. Τεράστια διασπορά αντικειμένων, υπερβολικά Αρχαία, πολύ θεωρία και ελάχιστη πρακτική, ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, καμιά σύνδεση των γνώσεων με την καθημερινή ζωή, καμιά επιμονή στα βασικά και κυρίως αυστηρές επιστημονικά διατυπώσεις έτσι ώστε ελάχιστα παιδιά να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια,  έλλειψη διδακτικής ελευθερίας και γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό είναι οι πληγές του Γυμνασίου, οι πληγές της ελληνικές εκπαίδευσης.Έχετε προσέξει ότι κανείς δεν μιλάει για το Γυμνάσιο; (Leo).   του Ανδρέα Κούτρα από το ΝEWS 247 Η Ελένη αγόρασε ένα καινούργιο ποδήλατο που έχει ταχύμετρο στο τιμόνι. Το ταχύμετρο έχει ένδειξη για την απόσταση αλλά και για την μέση ταχύτητα κάθε βόλτας. Σε μια βόλτα έκανε πρώτα 4 χιλιόμετρα σε 10 λεπτά και μετά έκανε 2 χιλιόμετρα σε 5 λεπτά. Α...

της Λήδας Παπαστεφανάκη «Ισχυρίζεσθε ότι το νόμιμο είναι ή μπορεί να είναι ανήθικο;Τότε πρέπει να αλλάξουμε όλη τη νομοθεσία μας, να την κάνουμε ηθική»! είχε απαντήσει έκπληκτος ο πρώην υπουργός εμπορικής ναυτιλίας της ΝΔ Β. Βουλγαράκης τον Σεπτέμβριο του 2008, σε ερώτηση που του είχε απευθύνει η δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη σε εκπομπή στη ΝΕΤ με αφορμή τη φοροδιαφυγή του υπουργού μέσω νομίμων offshore εταιρειών. Η απάντηση αυτή του Β. Βουλγαράκη ξεσήκωσε τότε πλήθος αντιδράσεων τόσο από την Αριστερά όσο και από το Κέντρο και η κυβέρνηση Καραμανλή δέχτηκε σφοδρή κριτική. Χτες πάλι, Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2013, εν μέσω κρίσης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Σύριζα Νίκος Βούτσης δήλωσε, σε εκπομπή του MEGA, ότι το «πόθεν έσχες»ορισμένων βουλευτών του Σύριζα είναι «και ηθικό και νόμιμο πολιτικά». Με τα στοιχειώδη που γνωρίζω και κατανοώ, η ρήση του Ν. Βούτση σημαίνει ότι επιστρέφουμε, δια της επίσημης φωνής του κόμματος του Σύριζα, στη διατυπωθείσα άλλοτε ...

Συμφωνώ με το Λευτέρη. Η νέα θεώρηση των πραγμάτων δεν είναι προνόμιο μιας παράταξης ή ενός κόμματος. Είναι υποχρέωση όλων.  του Λευτέρη Κουσούλη από το ΒΗΜΑ Σε κάθε εποχή μετάβασης προκύπτει το αίτημα του νέου. Μεταξύ φλυαρίας και θεμελιωμένης αναζήτησης, το ερώτημα είναι πάντα εδώ: Πώς γεννιέται το νέο; Το νέο είναι πάντα και πρώτα μια κατασκευή του νου και μετά μια κοινωνική δημιουργία. Είναι πρώτα μια αναζήτηση και μετά μια κατάκτηση. Το νέο στην ιστορία ποτέ δε γεννιέται αιφνίδια. Ούτε πέφτει από τους ουρανούς με πολιτικές ψαλμωδίες και ύμνους επίκλησης μιας θείας επαγγελίας. Στο μέτωπο της πραγματικής ζωής χτίζεται το νέο. Το νέο δεν γεννιέται. Το νέο συντελείται. Διαμορφώνεται στο χρόνο, προϋποθέτει την αναμέτρηση με τη διάρκεια, πλάθεται μέσα από τη δοκιμασία και τη σύγκρουση με το παλαιό, σταθεροποιείται μέσα από την προσπάθεια, την επιμονή και τη συστηματική εργασία. Όλα αυτά, με την έννοια ότι οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα, διαμορφώνουν μια νέα κατάστ...

Ο Θεόδωρος Τριανταφύλλου στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Συντρόφισσες και σύντροφοι καλημέρα.  Όταν πριν τρία χρόνια στην ίδια αίθουσα διεξαγόταν το πρώτο ιδρυτικό μας συνέδριο δεν φανταζόμασταν πόσο γρήγορα η απαιτητική πολιτική συγκυρία θα μας καλούσε να αναλάβουμε ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από την πολιτική και εκλογική μας απήχηση. Σε ένα έντονα πολωμένο πολιτικό σκηνικό η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε την υπεύθυνη και σύγχρονη αριστερή δύναμη που σε αντίξοες για τη χώρα και την κοινωνία συνθήκες, δεν βολεύτηκε στον τόσο γνώριμο για την παραδοσιακή Αριστερά ρόλο του αγγελιοφόρου κακών ειδήσεων και του διαχειριστή του πόνου και της αγανάκτησης που προκαλούσε η όλο και πιο βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση. Αυτό έγινε ακόμα πιο σαφές στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όπου ζητήσαμε και πήραμε από τον ελληνικό λαό εντολή για λύση. Ακόμα και όσοι δεν μας ψήφισαν είδαν σε μας μια δύναμη με μεγάλο ηθικό κεφάλαιο, απαραίτητη για την πολιτική σταθερότητα, την δημοκρατική ομαλότητα και την ...

Ευχαριστώ το σύντροφο Χαίμ που κοινοποίησε επίσημα στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ τον όρο "γιαμαμότο" που έχω εισάγει  στη σύγχρονη πολιτική αρθρογραφία. Είναι μια μια "σπάνια κορεάτικη διάλεκτος" που δεν ομιλείται πλέον στην μακρινή Κορέα αλλά χρησιμοποιείται συχνά από τους Έλληνες πολιτικούς στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν με τους πολίτες. Βιρτουόζοι της διαλέκτου αυτής είναι οι ηγέτες της ΔΗΜΑΡ. (Leo) Η ομιλία του Χ. Πολίτη στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ Η μέθοδος των μεγάλων και οραματικών κειμένων που πάσχουν στο συγκεκριμένο, αλλά δύσκολο, «δια ταύτα», αποτρέπει τον επί της ουσίας διάλογο, ο οποίος καταλήγει προσχηματικός και επιχειρεί να συγκαλύψει τις αδυναμίες μας. Επιτρέπει τις γενικότητες και τους αφορισμούς, ακυρώνει, σε τελευταία ανάλυση, την επαγγελία του «κόμματος των μελών». Αυτά, ως γενικές παρατηρήσεις, για να προχωρήσω στα δύο επίδικα του συνεδρίου μας: τον απολογισμό της πορείας μας ίσαμε σήμερα και τη βασική πολιτική μας επιλογή για το αύ...