μη μαδας τη μαργαριτα

Μια συνέντευξη του Μάνου Ματσαγγάνη στο arguments Μιας κι εσείς διδάσκετε κοινωνική πολιτική στο Πανεπιστήμιο, η προ του μνημονίου κοινωνική πολιτική ήταν δίκαιη και ορθολογική; Σε αυτό τον τομέα το μνημόνιο έχει τελικά θετικό ή αρνητικό πρόσημο; Το προ Μνημονίου σύστημα κοινωνικής προστασίας ήταν ανέτοιμο και ακατάλληλο για την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης. Έκανε βέβαια (και κάνει) άλλες δουλειές. Μπορεί να μην προστάτευε τους φτωχούς και τους άνεργους, αλλά υποστήριζε τις συντάξεις και την περίθαλψη εύπορων ομάδων με καλές διασυνδέσεις. Αναδιένεμε πόρους και δικαιώματα, αλλά από την ανάποδη: από τα χαμηλά εισοδήματα στα υψηλότερα. Και αυτό όχι λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης: το σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα έχει πάρα πολλές αδυναμίες, κάτι όμως από το οποίο σίγουρα δεν πάσχει είναι η έλλειψη πόρων. Η κοινωνική δαπάνη την τελευταία δεκαετία συνέκλινε προς τον Ευρωπαϊκό μ.ό. Μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, το 2009 (δηλ. τις παραμονές της

του Λεωνίδα Καστανά Μόνο τυχαία δεν είναι η αναφορά του Τσίπρα στον Καμένο. Μόνο λάθος δεν είναι στο δικό του προεκλογικό σχεδιασμό. Του φέρνει περισσότερους ψήφους από αυτούς που ίσως του παίρνει. Ο Τσίπρας επισημοποιεί αυτό που ζούμε εδώ και καιρό, το φαιοκόκκινο μέτωπο του άκρατου λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού. Σπάει τα στεγανά άκρας Αριστεράς και άκρας Δεξιάς. Ορίζει κοινωνικές συμμαχίες πάνω στην «πατρίδα» και στο «δεν πληρώνω». Και συσπειρώνει κόσμο. Το ζήτημα είναι, ποιοι και με ποιο τρόπο μπορούν να του αντιπαρατεθούν. Ας δούμε την ακολουθία των «τυχαίων» συμβάντων. Στα γεγονότα της κατάληψης της πλατείας Συντάγματος, φασιστοειδή βρίσκονται πλάι - πλάι με κινήσεις αριστερών, κατά δήλωσή τους, αγανακτισμένων πολιτών στις οποίες πρωτοστατούν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν ενοχλείται. Την εποχή του «δεν πληρώνω»  αν έτυχε να περάσεις από διόδια, μπορούσε να διακρίνεις πλάι-πλάι τα πιο αντίθετα σύμβολα και τις πιο ετερόκλητες φάτσες  να προπηλακίζουν από κοινού τους

Ακούγονται φωνές, φωνές μεταρρυθμιστικές που αναφέρονται στην 7η Μάη. Μιλούν για ενότητα, για μια προοδευτική διακυβέρνηση, για την κοινή λογική. Οι νουνεχείς οφείλουν να τις ακούσουν σοβαρά. Να σπάσουν τα στεγανά, τις κατάρες, τις προκαταλήψεις και να συζητήσουν μαζί τους. Ούτως ή άλλως όλοι είμαστε πια εκτεθειμένοι στην πιθανότητα να αναλάβουμε ευθύνες. Κάτι πρέπει να πούμε. (leo) «Μέλη των κινήσεων «Για την Ελλάδα τώρα», «Μπροστά», «Νέοι Μεταρρυθμιστές», «Π80» και «Πολιτεία 2012» και μέλη ομάδας πολιτών , που υπογράφουμε το κείμενο αυτό, πιστεύουμε ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου δεν κρίνεται μόνο η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η παραμονή της στην Ευρωζώνη, αλλά και η βιωσιμότητα βασικών αρχών και θεσμών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Το δημοκρατικό μας πολίτευμα απειλείται από το γεγονός ότι η σύγκρουση «μνημονιακών» – «αντιμνημονιακών» οξύνεται επικίνδυνα από τις πράξεις και τη ρητορική του μίσους ορισμένων κομμάτων, συνδικάτων, ομάδων, τα οποία επιδιώκουν

του Λεωνίδα Καστανά   Υπάρχει ένα κόσμος που ανησυχεί για την επόμενη μέρα, για την 7 η Μαΐου και δεν είναι λίγος. Μέσα στον ορυμαγδό της εκδίκησης και της αυτοχειρίας, υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να επιβιώσουν και αναρωτιούνται: Ποια κυβέρνηση και με ποιο πρόγραμμα, θα αναλάβει να υλοποιήσει τη νέα δανειακή σύμβαση και να μας βγάλει από την κρίση, αν βέβαια αυτό είναι εφικτό; Τα δημοσκοπικά ευρήματα αναδεικνύουν ως ισχυρή, την πιθανότητα της απόλυτης διασποράς των ψήφων, έτσι ώστε, Σαμαράς και Βενιζέλος μαζί, να μη σχηματίζουν βιώσιμη κυβέρνηση. Η πιθανότητα να μπούμε σε μια διαλυτική διαδικασία συνεχόμενων  εκλογών είναι μεγάλη. Το μίγμα ακυβερνησίας, λαϊκισμού και ισχυρού φαιοκόκκινου μετώπου αναμένεται διαλυτικό για αυτό που έχει απομείνει από την ελληνική κοινωνία. Ο κίνδυνος μιας ανοικτής χρεοκοπίας είναι κοντά μας, περισσότερο από ποτέ. Δεν μπορεί, θα υπάρχει έστω και μια, σημαντική κοινοβουλευτική πολιτική δύναμη, που την ύστατη στιγμή, θα σταθεί απέ

Ο Αρίστος Δοξιάδης γράφει τέσσερα κείμενα για το μεγάλο θέμα που δεν συζητάμε σε αυτή την εκλογική μάχη: τις μεταρρυθμίσεις. Την Δευτέρα έγραψε για τη δημόσια διοίκηση, σήμερα γράφει για το κοινωνικό κράτος, την Παρασκευή για την ανάπτυξη. Την ερχόμενη Δευτέρα θα κλείσει με τις προτάσεις του για την κάλπη. του Αρίστου Δοξιάδη από το protagon (Μεταρρυθμίσεις, μέρος δεύτερο. Το πρώτο μέρος δημοσιεύτηκε την Δευτέρα,  εδώ ) Η παθογένεια του κοινωνικού κράτους φαινόταν πριν την κρίση,  όταν ρωτούσες κάποιον επαγγελματία (μηχανικό, δημοσιογράφο, φαρμακοποιό) για το ασφαλιστικό του ταμείο. Δεν είχε μελετήσει ποτέ τα νούμερα, αλλά ήξερε με βεβαιότητα ότι το ταμείο του είναι υγιές, δεν επιβαρύνει τον φορολογούμενο, και αν έχει κάποιο πρόβλημα είναι ότι τα αποθεματικά δεν επενδύονται σωστά – για το οποίο φταίει η κυβέρνηση που ήθελε να βάλει χέρι στους κόπους του κλάδου, ίσως και η διοίκηση που έκανε ύποπτες συναλλαγές. Όταν του ζητούσες να σου πει αν οι σημερινές συντάξεις πληρώνοντ

του Γιώργου Μπράμου από τη Μεταρρύθμιση Ο  Γιώργος Μπράμος ειναι υποψήφιος της ΔΗΜ.ΑΡ. στην Α’ Αθήνας, Παραφράζοντας την πασίγνωστη ρήση, αισθάνομαι πως ένα (αποτρόπαιο, αυτή τη φορά) φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα μου. Είναι η πιο αλλοπρόσαλλη, ανήθικη, επιθετική και επικίνδυνη εκδοχή της πολιτικής έκφρασης, ένας χώρος έξω από τη δημοκρατική και κοινοβουλευτική νομιμότητα, που οι συγκυρίες, αλλά και οι πράξεις και οι παραλήψεις της Μεταπολίτευσης, του προσφέρουν το περιθώριο για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση. Αναπτύχθηκε με τις τρομολαγνικές και ξενοφοβικές κραυγές μιας δημοσιογραφίας ανιστόρητης, ανεύθυνης και λαϊκιστικής. Ενισχύθηκε  από ένα πολιτικό σύστημα, που δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τις πραγματικές δυνάμεις του μόχθου, της δημιουργίας και της καινοτομίας. Θράφηκε από τη χυδαιότητα όσων μούντζωναν τη Βουλή και τον Κοινοβουλευτισμό και δεν είχαν το ελάχιστο κουράγιο να σκεφτούν και τη δική τους συμμετοχή στο δρόμο που μας έφερε σ

  του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη Ο Μιχάλης Γ.Τριανταφυλλίδης είναι υποψήφιος  στην Α’ Θεσσαλονίκης με την Δημοκρατική Αριστερά Και εμείς κάναμε λάθη αλλά τα πληρώσαμε, διατείνονταν υποψήφια των μπλε σε πρωινή τηλεοπτική “αναμέτρηση”. Και εννοεί “πληρώσαμε” το ότι έμειναν εκτός εξουσίας για δυόμιση χρόνια. Και από την άλλη ο αρχηγός τους μας καλεί να τον λυπηθούμε για τα όσα τράβηξε μέχρις να φθάσει εδώ. Εκ παραλλήλου ο επικεφαλής των πρασίνων ομιλεί περί συγγνώμης αδιαφορώντας για το γεγονός ότι συγγνώμη που δεν συνοδεύεται και από ειλικρινή μεταμέλεια, είναι σαν να μην ακούστηκε ποτέ. Και είμαι σίγουρος πως τα θυμάται αυτά, από τον εφιάλτη των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων, νεαρό τότε Ψυχραιμία. Λόγω του ότι “συγγνώμη που έσφαλα” και παράλληλα όλοι όσοι σφάλανε ξανά στην πρώτη γραμμή των ψηφοδελτίων, περισσότερο με λοιδορία προς σε μας μοιάζει παρά με μεταμέλεια. Δεν το λέω ηθικολογώντας, επί της ουσίας ομιλώ. Η επαναφορά του Παπανδρεικού, ο λαός είναι ο τ

Γεράσιμος Γεωργάτος , μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ, υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Πειραιά Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών έληξε με ισορροπία δυνάμεων πιο ευνοϊκή για τον Νικολά Σαρκοζί, από ό, τι πολλοί ανέμεναν. O Φρανσουά Ολάντ κατέλαβε την πρώτη θέση με 28,6% των ψήφων, ο Νικολά Σαρκοζί ήρθε δεύτερος με 27,1%, η Μαρίν Λεπέν τρίτη με 19%, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν ήρθε τέταρτος με 12% και ο Φρανσουά Μπαϊρού πέμπτος με 9%. Για τον Φρανσουά Ολάντ είναι ένα αποτέλεσμα σχετικά αμφίρροπο. Ξεπέρασε μεν τον Σαρκοζί, αλλά με διαφορά μικρότερη από την αναμενόμενη. Αντί για το 30% των ψήφων και διαφορά τριών ποσοστιαίων μονάδων, η διαφορά του ήταν μόλις η μισή. Το ίδιο και ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, κατέγραψε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις, 12 αντί 16%. Ο Ολάντ βεβαίως επιδιώκει να προσελκύσει τους ψήφους του  Μελανσόν στο δεύτερο γύρο και μαζί με κάποια υποστήριξη από τους κεντρώους του Μπαϊρού να κατακτήσει την Προεδρία. Οι σ

Μια ανακοινωσούλα, τόσο δα μικρή περιμένω, θα περιμένω; (leo) του Μάκη Διόγου από τη Μεταρρύθμιση Τι στιγμή που εκφράζεται δικαιολογημένη ανησυχία για την άνοδο της Ακροδεξιάς με την δημοσκοπίκη ενίσχυση της Χρυσής Αυγής, η υπουργός Ανάπτυξης Αννα Διαμαντοπούλου δέχεται επίθεση από 30-40 άτομα στη Καισαριανή.  Διαβάστε εδω το ρεπορτάζ.  "Αγανακτισμένοι" προσπάθησαν να διαλύσουν  τη συγκέντρωση που είχε με πανεπσιτημιακούς και ανρθώπους της τέχνης. Δυστυχώς ο τραμπουκισμός, η τρομοκρατία και ο φασισμός του όχλου που δήθεν έχει δίκιο να προπηλακίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους διαπερνά πλέον οριζόντια και κάθετα την ελληνική κοινωνία. Οταν οι Χρυσαυγίτες προπηλάκισαν τον Πέτρο Ευθυμίου όλοι... έτρεξαν να καταδικάσουν το γεγονός. Τον τραμπουκισμό σε βάρος της Αννας Διαμαντοπούλου γιατί δεν τον καταδικάζουν; Περίπου πριν από ένα χρόνο τον Μάρτιο του 2011 με αφορμή την επίθεση στον Θεόδωρο Πάγκαλο έγραφα στη  "Κόκκινη Πιπεριά":  "Η αριστερά στην

Ο Αρίστος Δοξιάδης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση οικονομολόγου, αρθρογράφου, πολιτικού με την πραγματική έννοια του όρου. Αν συμμετείχε στην διακυβέρνηση της χώρας σε αυτή τη δύσκολη φάση, όλοι θα κοιμόνταν πιο ήσυχοι. Το blog μας τον αγαπά ιδιαίτερα. Ας τον απολαύσουμε. (leo) από το   Protagon Ο  Αρίστος Δοξιάδης  γράφει τέσσερα κείμενα για το μεγάλο θέμα που δεν συζητάμε σε αυτή την εκλογική μάχη: τις μεταρρυθμίσεις. Σήμερα γράφει για τη δημόσια διοίκηση, την Τετάρτη για το κοινωνικό κράτος, την Παρασκευή για την ανάπτυξη. Την Δευτέρα θα κλείσει με τις προτάσεις του για την ψήφο. www.protagon.gr, 23.4.12  Φωνάζουν, διχάζουν  και αλλάζουν βαρειές κουβέντες τα κόμματα σε τούτο τον εκλογικό αγώνα, αλλά αν πιστέψουμε τα λόγια τους συμπίπτουν σε μερικούς μεγάλους στόχους: έντιμη και αποτελεσματική διοίκηση, κοινωνική αλληλεγγύη, ανάπτυξη. Ποιός λέει όχι σε αυτά; Συμπίπτουν, αριστεροί και δεξιοί, μεταρρυθμιστές και αντι-μνημονιακοί (για να μην πω μνημονιακοί και αντι-μ