μη μαδας τη μαργαριτα

του Γιάννη Καρακάση από το protagon Θα ήθελα να σας απασχολήσω με μια ενδιαφέρουσα και άκρως ενδεικτική περίπτωση από τον χώρο των ΑΕΙ. Το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης είναι ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα με βάση τους δείκτες απόδοσης του διδακτικού και ερευνητικού του προσωπικού καταλαμβάνοντας σταθερά θέσεις μέσα στην πρώτη 10άδα ανάμεσα στα 400 (εκτός Ιατρικών) Πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας. Αν και σε σύγκριση με άλλα ομοειδή τμήματα άλλων πανεπιστημίων, οι διδάσκοντες στο τμήμα Βιολογίας του ΠΚ είναι οι μισοί σε αριθμό, όχι μόνο εκπαιδεύουν ίσο αριθμό φοιτητών αλλά βρίσκουν χρόνο να δημοσιεύουν περισσότερες εργασίες ανά διδάσκοντα και με μεγαλύτερη επιρροή στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Αυτό το «παράδοξο» για τα ελληνικά δεδομένα επίτευγμα δεν είναι τυχαίο. Βασίστηκε στην υιοθέτηση αρχών από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ΠΚ, στην προσήλωση στον στόχο της αριστείας, με στελέχωση που έγινε με γνώμονα την αξιοκρατία, με αποφυγή των πάσης φύσεως ευνοιοκρα...

Θέλουμε να ακούσουμε και να συζητήσουμε Η Πρωτοβουλία των 58 για την δημοκρατική προοδευτική παράταξη διοργανώνει στο Ηράκλειο, το Σάββατο 30 Νοεμβρίου στις 7μμ, στον "Πολυχώρο της Λαχαναγοράς" απέναντι από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη παραλιακή), ανοιχτή εκδήλωση/συζήτηση για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Τι μας κινητοποιεί. Η χώρα διέρχεται πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση που απαιτεί άμεσα μια οργανωμένη πολιτική παρέμβαση διεξόδου. Θα περίμενε κανείς ότι η πολύπλευρη κρίση θα ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για την αναθεώρηση πρακτικών που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, όπως ο εγωκεντρισμός, ο λαϊκισμός, ο συντεχνιασμός. Και όμως, • αντί για ψύχραιμη, επί του συγκεκριμένου πολιτική συζήτηση ακούμε άγονες αντιπαραθέσεις και κραυγές • αντί για λογική και τεκμηρίωση βιώνουμε ανορθολογισμό και άκρατο λαϊκισμό. • αντί των συμπεριφορών αλληλεγγύης και αυτοπεριορισμού, υπερτερούν ακόμη και σήμερα οι εγωιστικές και αντικοινωνικές πρακτικές των συντεχ...

1. Βαριούνται 5 μαθητές να κάνουν μάθημα; Περνούν ένα λουκέτο στην πόρτα και κλείνουν το Λύκειο. Θέλουν οι πρυτάνεις να προστατέψουν τους πελάτες διοικητικούς, κλείνουν τα πανεπιστήμια. Δεν έχει ο δήμαρχος λεφτά για πετρέλαιο κλείνει τα σχολεία της περιοχής του. ¨Οποιος θέλει να δείξει αριστεριλίκι και αντισυμβατικότητα κλείνει και από ένα δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Φαίνεται ότι η «επανάσταση» στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με το κλειστό σχολείο. Το θεωρώ λογικό. Αν η πολιτισμική κουρελαρία μισεί κάποια πράγματα αυτά είναι η μάθηση, η συνεργασία και η προσπάθεια. Το σχολείο, το όποιο σχολείο, το χειρότερο σχολείο είναι το προσφορότερο έδαφος για να καρπίσει η πρόοδος και η ελπίδα. Και στη χώρα αυτή υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που επιδιώκουν το αντίθετο. Οι ημιμαθείς εραστές του εξισωτισμού προς τα κάτω είναι ευκολότερο να κυριαρχήσουν στους αναλφάβητους. Φαντάζομαι ότι εμείς οι υπόλοιποι δεν θα τους το επιτρέψουμε. H πιο επαναστατική πράξη σήμερα είναι να κρατήσεις ένα σχολείο αν...

Σπαρταριστό ρεπορτάζ από τις εκλογές του ΤΕΕ και κριτική στην "Αριστερά" εκ των έσω. Από το blog   τοίχο- τοίχο Διεξήχθησαν χθες οι εκλογές των μηχανικών. Του ΤΕΕ, που λένε. Πριν σας πω τα αποτελέσματα, ας δούμε τους βασικότερους συνδυασμούς. Υπήρχαν δύο δεξιές παρατάξεις που, λόγω των εκτάκτων καταστάσεων, αποφάσισαν να παραμερίσουν τις διαφορές και για πρώτη φορά στην ιστορία τους να κατέβουν με μία, ενιαία παράταξη! Λες να 'ναι τρελοί; Υπήρχαν επίσης παρατάξεις που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τους Οικολόγους Πράσινους, οι οποίες, αντί να κατέβουν η καθεμιά ξεχωριστά παίρνοντας τον πούλο, συναισθανόμενες την κρισιμότητα των στιγμών, αποφάσισαν να κατεβούν με κοινό ψηφοδέλτιο, παραμερίζοντας επίσης τις διαφορές τους, έχοντας ως κοινό πρόταγμα την επιβίωση του πολιτικού τους χώρου. Τρελοί θα 'ναι κι αυτοί... Και τώρα μαντέψτε ποιοι κατέβηκαν χώρια, διαιρεμένοι σε χίλια κομμάτια! Ε βέβαια! Σωστά μαντέψατε! Οι αρχιμαλάκες οι αριστεροί! ...

του Βαγγέλη Πάλμου από το blog   Nikorestis Όταν είχε προκύψει στη χώρα το ζήτημα των γενοσήμων φαρμάκων,είχα γράψει πριν από ενάμιση χρόνο τις  απόψεις  μου. Όσα έχουν μεσολαβήσει δεν τις έχουν μεταβάλλει ουσιωδώς. Με λίγα λόγια υποστήριζα πως τα γενόσημα φάρμακα είναι κατά κανόνα ασφαλή,πως η εκστρατεία συκοφάντησής τους δεν έχει καμία επιστημονική βάση αλλά εκπορεύεται από θιγόμενα συμφέροντα στο χώρο του φαρμάκου (εταιρείες,ιατρούς,φαρμακοποιούς κ.α) και πως σε μια αγορά που οι τιμές καθορίζονται από το κράτος-όπως είναι η αγορά του φαρμάκου- είναι λογικό το κόστος των προιόντων να είναι υπερτιμημένο και να κυριαρχεί ο διαγκωνισμός των ομάδων πίεσης για την εξασφάλιση ευνοϊκότερης μεταχείρισης. Εκτιμώ πως όλα τα παραπάνω εξακολουθούν να ισχύουν. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε μια διαμάχη μεταξύ του ρέκτη υπουργού υγείας Α.Γεωργιάδη και του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την επανατιμολόγηση των φαρμάκων.Με λίγα λόγια,το υπουργείο ζητά μείωση της τιμής των γενοσή...

του Γρηγόρη Αρχοντάκη Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε μια κόντρα με σοβαρές αιχμές εκατέρωθεν , σε σχέση με τη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης που αφορά την τιμολόγηση των φαρμάκων. Από αυτήν την κόντρα ελάχιστα έχει καταλάβει ο Έλληνας χρήστης υπηρεσιών υγείας και φορολογούμενος . Για αυτό, βέβαια, ευθύνονται και οι δυο πλευρές που, αντί να εξηγήσουν τις πολιτικές τους θέσεις στον Ελληνικό λαό, συνεχίζουν την γνωστή τακτική της υπερβολής και του λαϊκισμού, δημιουργώντας σύγχυση στην κοινή γνώμη . Στο εύλογο ερώτημά του, αν δηλαδή οι θέσεις της μιας ή της άλλης πλευράς καθοδηγούνται από συμφέροντα, η απάντηση που δίνω είναι ξεκάθαρα όχι . Αυτό όμως που ισχύει είναι ότι και οι δυο θέσεις πλήττουν ή ευνοούν μεγάλα συμφέροντα του κλάδου, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα . Άρα το ζητούμενο κατά την άποψή μου είναι το όφελος του ασφαλισμένου και του Έλληνα φορολογουμένου, δηλαδή της κοινωνίας, ανεξάρτητα από την ζημιά ή το όφελος που θα προκληθεί σε κάποιες επιχειρήσει...

  Μια παρέμβαση του καθηγητή   Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και Ερευνητή του ΙΤΕ, Αχιλλέα Γραβάνη   Σε ποια χώρα (συμπεριλαμβανόμενων και των φτωχότερων αφρικανικών) το ΕΞΑΜΗΝΟ στα Πανεπιστήμια θα διαρκούσε 2 ΜΗΝΕΣ (Δεκέμβριο-Ιανουάριο με τις διακοπές των Χριστουγέννων μέσα) και δίχως πρόβλημα θα δίνονταν κανονικά οι εξετάσεις τον Φεβρουάριο! Και εάν οι ‘αρχές’ των ‘Πανεπιστημίων’ αυτών ερμήνευαν όπως θέλουν τον Νόμο τι θα έπρεπε να κάνει η ελέγχουσα Πολιτεία? Να αποδεχθεί τις παρανομίες τους? Και οι προοδευτικές δυνάμεις της ‘Αριστεράς’ τι κάνουν για να προστατεύσουν την ποιότητα των ΔΗΜΟΣΙΩΝ Πανεπιστήμιων για τα οποία κόπτονται? Αποδέχονται αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση που εμφανώς υποβαθμίζει τα δημόσια Πανεπιστήμια, που υποδέχονται τα παιδιά του λαού? Τα παιδιά της πλουτοκρατίας σπουδάζουν εξω.... Πρέπει να διερωτηθούν οι πολίτες που εμπιστεύονται αυτήν την ‘Αριστερά’ ποια ήταν η ακαδημαϊκή συμπεριφορά της πλειοψηφίας των ακαδημα...

Επίκαιρο το άρθρο της Μαρίας. Όχι τόσο γιατί αναφέρεται σε ταινίες που παίζονται αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Περισσότερο, γιατί μιλάει για την προσπάθεια, για την ελπίδα. Ειδικά σε μια εποχή που πολλοί θέλουν να μας πείσουν ότι η Ελλάδα καταστράφηκε για πάντα. Ότι ελπίδα στην Ευρώπη δεν υπάρχει. Ότι μας απομένει μόνο ο δρόμος της φυγής. της Μαρίας Κατσουνάκη  Ολομόναχοι αντιμέτωποι με τη φύση ή με το άπειρο. Ο άνθρωπος σε ακραίες συνθήκες δοκιμάζει στρατηγικές επιβίωσης και δοκιμάζεται. Εξαντλεί κάθε προσπάθεια και εξαντλείται. Ετσι, το τέλος μοιάζει να μην είναι μάταιο. Η τέχνη δεν μετράει νικητές και ηττημένους, ο κινηματογράφος δεν τάσσεται με την πλευρά των νικητών, των ηρώων που αποθεώνονται στο τέλος μιας ταινίας σε ένα –αναμενόμενο– χάπι εντ. Στο «Gravity» και στο «Ολα χάθηκαν» που προβάλλονται στις αίθουσες, με επιτυχία, η Σάντρα Μπούλοκ και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ βιώνουν, ο καθένας με τον τ...

του Θανάση Γιαλκέτση από την Εφημερίδα των Συντακτών Στο βιβλίο του «Mes philo-sophes» (Germina, 2011) ο Γάλλος φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν μιλάει για τους στοχαστές που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σκέψης του: τον Ηράκλειτο, τον Μοντέν, τον Πασκάλ, τον Σπινόζα, τον Ρουσό, τον Χέγκελ, τον Μαρξ, τον Φρόιντ κ.ά. Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο που αφιερώνει στον Μαρξ.  (…) Σε κάθε νέα μου μελέτη ο μαρξισμός μου επεκτεινόταν και γινόταν βαθμιαία μεταμαρξισμός, ώς το σημείο να μην είναι κάτι άλλο από ένα πλαίσιο στο οποίο συντελούνταν η ασυνείδητη κυοφορία της αντίληψής μου για την πολυπλοκότητα, που θα κλόνιζε και θα εκθρόνιζε τον Καρλ Μαρξ. Δεν τον αρνήθηκα. Δεν τον απέρριψα, όπως τόσοι άλλοι που έκαψαν αυτό που είχαν τυφλά λατρέψει. Ο Μαρξ δεν είναι πλέον η Βίβλος μου, αλλά έχει γίνει το άστρο ενός αστερισμού. Ετσι δεν χρειάστηκε να απαρνηθώ τον Μαρξ, επειδή από την αρχή ο μαρξισμός μου ήταν ανοιχτός και αφομοιωτικός. Και οφείλω να αναγνωρίσω ...

του Γιάννη Βούλγαρη από τα ΝΕΑ Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι τα προσεχή χρόνια ένα κόμμα του επιπέδου ακόμα και του 35%, κάνοντας αυτοδύναμη ή σχεδόν αυτοδύναμη κυβέρνηση ελέω εκλογικού νόμου και έχοντας αντίθετα ως είθισται όλα τα υπόλοιπα κόμματα, θα μπορέσει να καθοδηγήσει την Ελλάδα μέσα στην κρίση και μετά, στην εθνική ανασυγκρότηση; Και όμως αυτή είναι η φιλοδοξία του νέου μικρού δικομματισμού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως αυτή είναι η υπόδειξη που προέρχεται από ποικίλα κέντρα και ΜΜΕ τα οποία προκαταβάλλουν το δίλημμα «Σαμαράς ή Τσίπρας». Τα κίνητρα της υπόδειξης ποικίλλουν. Είναι προπαγάνδα που καλλιεργείται από τους ενδιαφερόμενους, δηλαδή από τους κύκλους της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται να έχει ξεχάσει τελείως τώρα που έγινε ψιλοβαθύ ΠαΣοΚ τι έσερνε η Αριστερά στον δικομματισμό όταν ήτανε μικρή. Είναι παραδοχή που γίνεται στο όνομα του ρεαλισμού και της προετοιμασίας προσαρμογής των οργανωμένων και μεμονωμένων συμφερόντων στην υποτιθέμενη νέα κατάσταση. Είναι αυτοε...

του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη Τώρα που τελείωσαν τα καλαμπούρια, παρακαλώ να ομιλήσουμε και σοβαρά. Αναρωτήθηκαν πάρα πολλοί και απορώ γιατί, πως ψήφισαν όχι απλώς δένδρα, αλλά και αποθαμένοι και οχθροί δεδηλωμένοι. Το χειρότερο όμως, είναι ότι από, τον Συνασπισμό και προς τα δω, ποτέ δε μάθαμε κάτι διαφορετικό. Ποτέ δεν υπήρξε διάλογος σοβαρός για την παραγωγή πολιτικής. Δεν είναι μάλιστα, καθόλου τυχαίο το γεγονός πως εκτός από δυο τρεις σούπες χλιαρές και άνοστες δεν υπάρχει καμιά σοβαρή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για παράδειγμα. Ακόμη και η απόφαση για την αποχώρηση πάρθηκε από την ΕΕ και την κοινοβουλευτική ομάδα που διόρισαν ως όργανο υπεράνω πάντων και πασών τον πρόεδρο… Και παρακαλώ μέχρι την αποφράδα εκείνην ημέρα που ήρθε το πάνω κάτω, βολεύονταν οι πάντες στη συνθήκη και πλην παραιτήσεως Φωτίου, για όλους τους παραπάνω λόγους, ουδεμία άλλη αντίδρασις…. Αυτό που έχουμε μάθει μόνον, είναι η ήττα του άλλου. Ποσώς μας αφορά πως και γιατί ήττα. Ήττα όμως, ως πρ...

1. Αν υπάρχει ένα κόμμα με εσωτερικό ενδιαφέρον στη φάση που διανύουμε αυτό είναι η Δημοκρατική Αριστερά. Η ηγετική της ομάδα (εκτός Λυκούδη) ακολουθεί μια καταπληκτική πορεία που όμοιά της δεν ξανάγινε. Πίεσε τον Κουβέλη να αποχωρήσει από την κυβέρνηση και πανηγύρισε όταν αυτό έγινε. Μετά από 5 μήνες και χωρίς να αλλάξει τίποτα έθεσε θέμα επιστροφής. Σχεδόν ταυτόχρονα βλέπει και συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ που συνεπάγεται πτώση της παρούσας κυβέρνησης. Όλα αυτά μπορούν να σας φαίνονται αντιφατικά αλλά δεν είναι. Από την κυβέρνηση έφυγε ευελπιστώντας σε κυβερνητική κρίση και πτώση. Στη φάση εκείνη δεν είχε ακόμα παρέλθει το δεκαεξάμηνο και οι εκλογές θα γίνονταν με λίστα στην οποία τα μέλη της ομάδας θα είχαν εκλόγιμη θέση. Η ευκαιρία χάθηκε γιατί ο μισητός Βενιζέλος (και γι αυτό ακόμα πιο μισητός) δεν μάσησε και έμεινε μέσα. Όταν ο χρόνος της λίστας τέλειωσε, δεν υπήρχε λόγος εκλογών. Υπήρχε όμως δυνατότητα υπουργοποίησης, αν η ΔΗΜΑΡ επέστρεφε. Καθότι το μοντέλο με τους περιφερει...

Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος από τα ΝΕΑ «Η ΔΗΜΑΡ ανοίγει παράθυρο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ», ειπώθηκε και γράφηκε τις τελευταίες ημέρες. Χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης με όσους έχουν αυτή την άποψη, καλό είναι να την πουν δημόσια, προκειμένου να υπάρξει και η δημόσια συζήτηση αλλά και ο αντίλογος. Ο γράφων υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Ιουνίου του 2010, την περίοδο δηλαδή που αποχώρησε η τότε ανανεωτική πτέρυγα από τον ΣΥΝ, ήταν (σχηματικά) πολύ καλύτερος από τον σημερινό. Ο τότε ΣΥΡΙΖΑ ούτε που θα διανοούνταν να συζητήσει και να φλερτάρει με πρόσωπα σαν τον Πάνο Καμμένο και τη Ραχήλ Μακρή και κόμματα σαν τους Ανεξάρτητους Ελληνες (ΑΝΕΛ). Ούτε που θα το σκεφτόταν να πάρει όλα τα απομεινάρια του βαθέος ΠαΣοΚ, τα οποία οδήγησαν, μαζί με την καταστροφική πενταετία Καραμανλή, στη σημερινή κρίση. Ούτε που θα έβαζε με τον νου του να αγκαλιάσει όλη τη συνδικαλιστική νομενκλατούρα, την οποία και κατήγγελλε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και φυσικά, ο τότε ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το σημερινό αλαζονικό ύφ...

Ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ λέει τα πράγματα με τ όνομά τους.  του Σπύρου Λυκούδη από το προσωπικό του site   Το κόμμα μας, η Δημοκρατική Αριστερά, παρουσιάζει εικόνα που ούτε τα πρόσωπα που την απαρτίζουν τιμά ούτε την ιστορία της Ανανεωτικής Αριστεράς. Αναφέρομαι στο παραλυτικό αποτέλεσμα που επιφέρουν από τη μια η δυσκαμψία μας στις προσκλήσεις διαλόγου που μας απευθύνονται και από την άλλη οι συνεχείς, αντικρουόμενες δηλώσεις στελεχών μας για το μείζον ζήτημα των στρατηγικών συμμαχιών. Μόνο που, πλέον, δεν πρόκειται για ζήτημα στρατηγικής αλλά για ζήτημα ταυτότητας του κόμματος. Η εικόνα που παρουσιάζουμε, του αθροίσματος προσώπων που καταθέτουν καθημερινά τον αυθορμητισμό τους μπροστά στα δημοσιογραφικά μικρόφωνα, είναι ένδειξη του προβλήματος. Και η εικόνα στελεχών πρώτης γραμμής που ψήφισαν χθες στην Κεντρική Επιτροπή υπέρ της ανάληψης ηγετικού ρόλου από τη ΔΗΜΑΡ για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς (με τον τρόπο που προτείνουν οι Θέσεις), αλλά σήμερα προτείνο...

του Θόδωρου Τσιάλα από το toportal     Αθήνα, 2013 μ.Χ. Παρουσιάζονται τα σχέδια ενός   νέου γηπέδου   με το όνομα   «Αγιά Σοφιά»,   της εκκλησίας που εγκαινιάστηκε το 360 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι όμως μόνο το όνομα –ευθεία αναφορά στο   σύμβολο   της   Βυζαντινής   Αυτοκρατορίας – που φανερώνει την πρόθεση να αποκατασταθεί η   ιστορική συνέχεια   από το Βυζάντιο έως σήμερα, μέσω της ομάδας   της ΑΕΚ,   που ιδρύθηκε από μια παρέα προσφύγων στην Αθήνα, το 1924. Ο μεγαλοϊδιοκτήτης   Δημήτρης Μελισσανίδης   ήταν ξεκάθαρος: «Όσο κι αν δυσκολεύονται οι αντίπαλοί μας να το καταλάβουν, η ΑΕΚ είναι πολύ περισσότερο από μία ομάδα, και το γήπεδό της δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Το νέο μας γήπεδο εκπροσωπεί την τεράστια ιστορία της ομάδας μας και τη   βυζαντινή   της   προέλευση . Μετά την καταστροφή έρχεται πάντα η αναγέννηση. Κι αυτή τη φορά, τα τείχη που θα προστατεύ...