μη μαδας τη μαργαριτα

Κύριο μέλημα της "αρθρογραφίας της ήττας" που αναπτύσσεται τον τελευταίο καιρό από αναστοχαστικούς και εμβριθείς διανοουμένους της αριστεράς (π.χ. Λιάκος, Χριστόπουλος, Δ. Σεβαστάκης, Μπουρνάζος) είναι η υπεράσπιση του ηθικού πλεονεκτήματος. Η αναγνώριση των ευθυνών έχει να κάνει αποκλειστικά με τις εσφαλμένες, όπως αποδείχτηκε, πολιτικές εκτιμήσεις για τις δυνατότητες του κυβερνητικού εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει τους δεδομένους συσχετισμούς ισχύος στην Ευρώπη.   Οι συγγραφείς απευθύνονται και απολογούνται, με σπαραγμό ψυχής, αποκλειστικά σε όσους πίστεψαν στο όραμα και τώρα κοιτούν απογοητευμένοι και θυμωμένοι την άτακτη συνθηκολόγηση. Η ρητορική τους για το μέλλον δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτή του πρωθυπουργού: Κανένας αγώνας που δόθηκε δεν είναι ολοκληρωτικά χαμένος. Ηττηθήκαμε γιατί ήμασταν αφελείς, απροετοίμαστοι, ιδεολόγοι, επιπόλαιοι. Ναι, αλλά ήμασταν και είμαστε οι καλοί, αυτός είναι ο κρίκος που μας ενώνει, το άστρο που θα μας οδηγεί στη νεομνημ

του Γιώργου Προκοπάκη   Πρώτα απ' όλα πιο πλήρες και πιο "πλούσιο" πρόγραμμα. Δηλαδή, πιο πολλά δάνεια - απ' αυτά τα τοξικά που δεν θέλουν οι αριστεράντζες και ακροδεξιάντζες της κυβέρνησης. Για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις εφικτού και επαρκώς χρηματοδοτούμενου προγράμματος που θα "εγγυάται" έξοδο στις αγορές σε τρία χρόνια. Δεύτερον, τα παραπάνω χρήματα θα έλθουν από την Ευρώπη. Για να μην απαιτείται μια θάλασσα ευρώ, θα λειανθούν γωνίες. Το πιθανότερο είναι - σύμφωνο και με τις πολιτικές και φιλοσοφία ΔΝΤ - οι εκπτώσεις θα γίνουν στις τράπεζες και την εξυγίανσή τους. Πρέπει να αναμένουμε συνταρακτικές αναδιαρθρώσεις στο τραπεζικό σύστημα (αναδιάρθρωση ενεργητικού, περιουσιακά στοιχεία εξωτερικού kiss them good bye, non core business ομοίως). Λίγοι πόροι για εκκαθάριση κόκκινων δανείων, οπότε αν θέλουμε ανάπτυξη, θα κλάψουν μανούλες. Επίσης, πρέπει να αναμένουμε ταχεία ιδιωτικοποίηση. Η άλλη πηγή πόρων για το πρόγραμμα είναι οι αποκρατικοπο

των Ian Bond και Rem Korteweg    Αναδημοσίευση από το Capital. gr Οι οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα ήταν σοβαρές για τους Έλληνες πολίτες και το υπόλοιπο της ΕΕ. Οι επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική θα μπορούσαν να είναι εξίσου κακές. Εκτός από την πολιτική σχετικά με την Ρωσία, ο κυβερνητικός συνασπισμός του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε μέρος του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Εάν μια Ελλάδα ύστερα από την έξοδο, στρεφόταν από μια αριστερή λαϊκιστική, σε μια δεξιά εθνικιστική κυβέρνηση, η εξωτερική της πολιτική θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ευρώπη. Η ΕΕ και η Ελλάδα έχουν τελικά συμφωνήσει σε μια συμφωνία διάσωσης. Αλλά, όπως έχουν γράψει προσφάτως οι Christian Odendahl και John Springford ( The Greek Bailout deal resolves nothing, 13 Ιουλίου ), τα μειονεκτήματά της είναι τόσο σοβαρά, που είναι πιθανό να αποτύχει τελικά. Προτού οι ηγέτες της ΕΕ συσπειρωθούν για να διώξουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη, θα πρέπει να σκεφτούν για

του Πλάμεν Τόντσεφ από το Capital Η συμφωνία που υπογράφηκε από τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα το πρωί της 13ης Ιουλίου προκάλεσε μεγάλη ανακούφιση, καθώς απομακρύνθηκε, έστω και προσωρινά, ο άμεσος κίνδυνος ενός Grexit με επιπτώσεις καταστρεπτικές για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή της χώρας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αιτιολόγησε την απόφασή του να υπογράψει τη συμφωνία καταγγέλλοντάς την ως εκβιασμό και με την χαρακτηριστική φράση ότι έξω από την Ευρωζώνη οι συντάξεις ύψους 800 ευρώ θα ισοδυναμούσαν με 800 δραχμές. Τον ακούσαμε να ψελλίζει κάτι για λάθη που έγιναν το τελευταίο εξάμηνο, χωρίς όμως λεπτομέρειες για την αποτυχημένη βαρουφάκειο στρατηγική της διαπραγμάτευσης. Η κατά κράτος ήττα του Αλ. Τσίπρα επισκιάστηκε από την αριστοτεχνική κυβερνητική προπαγάνδα περί "αναστήματος” της Ελλάδας απέναντι στους εταίρους - αντιπάλους. Η υποτιθέμενη επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, "χάσαμε, αλλά δώσαμε έναν όμορφο αγώνα”, θυμίζει τις συνήθεις ατάκες περί ψυχωμένου παι

Η εκλογική συνεργασία της Αντιπολίτευσης ή της Κεντροαριστεράς. του Γιώργου Αντωνίου   Βρισκόμαστε σχεδόν σε προεκλογική περίοδο!... Μετά τα τελευταία, ραγδαία, οικονομικοπολιτικά γεγονότα, δημοψήφισμα που προκήρυξε η κυβέρνηση, κλείσιμο των τραπεζών, capital controls , στάση εσωτερικών πληρωμών, μεγάλη πτώση του τζίρου, έντονη ύφεση και καταποντισμός της οικονομίας επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διαφοροποίηση της αριστεράς πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και ανασχηματισμός, η χώρα πιθανά θα οδηγηθεί από τον πρωθυπουργό, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το φθινόπωρο, σε βουλευτικές εκλογές. Αυτό θα γίνει μετά την ψήφιση της σκληρής, μνημονιακής οικονομικής συμφωνίας με τους δανειστές μας, ώστε η κυβέρνηση –και η κοινωνία- να μην προλάβουν να εισπράξουν το τίμημα, το κόστος και τις συνέπειες της «έντιμης και αξιοπρεπούς», υφεσιακής (πλην όμως αναγκαίας) συμφωνίας. Βασικό κίνητρο του πρωθυπουργού για να προκηρύξει εκλογές θα είναι η προσπάθειά του να γλυτώσει από τον πνιγηρό εναγ

από τη Μεταρρύθμιση Διότι, τώρα που τέλειωσαν τα δανεικά, το κράτος πρέπει να ισοσκελίζει τις δαπάνες του. Και αφού δεν θέλει να κόψει άσκοπες ή αντικοινωνικές και άδικες δαπάνες (=σπατάλες, «λίπος» δηλαδή) είναι αναγκασμένο να αυξάνει διαρκώς τους φόρους επί όσων ήδη πληρώνουν – αφού τους υπόλοιπους μόνο στα τηλεπαράθυρα τους κυνηγάει… Λίγα παραδείγματα, πολύ βιαστικά και πρόχειρα, άδικων δαπανών; Τα συνταξιοδοτικά ταμεία της ΔΕΗ και του ΟΤΕ επιδοτούνται ετησίως (αθροιστικά) με 1,2 δις ευρώ. Κατά κεφαλήν επιδότηση συνταξιούχου: άνω των 25000 ευρώ ετησίως – ενώ για το ΙΚΑ είναι μόνον 2000 περίπου. Οι αγροτικές ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ (δεν μιλάμε δηλ. «για τον τίμιο ιδρώτα του αγρότη») προστίθενται στο αγροτικό εισόδημα (είναι μερικά δις ευρώ τον χρόνο, η ΚΑΠ είναι η πιο «ακριβή» πολιτική της ΕΕ και μόνιμη πηγή διαφωνιών με τους βορειοευρωπαίους «ευρωσκεπτικιστές”) και παραμένουν στην ουσία ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΣ – καθώς όλο το αγροτικό εισόδημα αντιμετωπίζεται σαν εισόδημα πενομένων ξωμάχων τη

Λίγες ώρες πριν αρχίσω να γράφω αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε η είδηση ότι η κυβέρνηση αφαίρεσε από το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί την Τετάρτη στη Βουλή, τις παραγράφους που αφορούν στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και στη φορολογία των αγροτών. Όπως διαβάσαμε, η κυβερνητική δικαιολογία είναι ότι δεν περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα για να κλείσει η συμφωνία.Δεν είναι προαπαιτούμενο των «ξένων τοκογλύφων». Φαίνεται ότι δεν είναι ούτε και δικό μας προαπαιτούμενο. ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΕΡΊΔΙΟ. ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΤΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΥΖΙΝΕΣ ΤΗΣ ΖΗΜΕΝΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ. ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΑΦΕΝΤΙΚΑ! Διαβάσαμε ακόμα ότι είναι περισσότεροι από την προηγούμενη φορά οι κυβερνητικοί βουλευτές που απειλούν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο. Αλλά διαβάσαμε ότι τόσο στο κ

του Άγη Βερούτη από το Capital gr Η φοροδιαφυγή σε ανεπτυγμένες οικονομίες όπως η γερμανική και η αμερικανική, αγγίζει το 20%. Διάφορες μελέτες που έχουν γίνει στην Ελλάδα για την φοροδιαφυγή, την τοποθετούν ανάμεσα σε 24% - 26% της οικονομίας. Αυτό φυσικά αφορά σε μελέτες πριν την κρίση. Δεδομένου του σημερινού, όμως, τρόπου φορολόγησης, με τεκμήρια και διάφορα άλλα τέτοια κόλπα, ακόμα και ένας τυροπιτάς που δεν κόβει τις μισές αποδείξεις, πληρώνει φόρο και μάλιστα περισσότερο απ' ό,τι για το ίδιο εισόδημα θα πλήρωνε ένας μισθωτός. Η πραγματική φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι κατά πάσα πιθανότητα μικρότερη από όσο είναι στη Γερμανία! Φυσικά δεν είναι μηδενική, όπως δεν είναι μηδενική σε καμία ανεπτυγμένη οικονομία. Είναι παραπλανητικό να γίνονται υπολογισμοί από πολιτικούς, για το πόσα θα ήσαν τα έσοδα του κράτους αν έπιαναν όλη την φοροδιαφυγή, και κάποιοι την υπολογίζουν με βάση το συνολικό της μέγεθος, έστω 40 δισ. ευρώ ετησίως, λέγοντας πως αν πιαστεί, το κρά

  του Θάνου Τσουμαλάκου Η εικόνα Ο Τσίπρας καρπώνεται, τα τελευταία τρία χρόνια,  όλη την οργή για το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης και την πολιτική τάξη που την υπηρέτησε. Έχοντας τραβήξει μία νοητή γραμμή, κυρίως λόγω ηλικίας και κομματικής καταγωγής του,  κατάφερε να κατασπαράξει  ΠΑΣΟΚ & ΝΔ και να απαξιώσει άμεσα, οποιοδήποτε στέλεχος του  αντίπαλου πολιτικού συστήματος του αντιπαρατέθηκε. Είναι, δε τέτοια η απογοήτευση για τη μεταπολιτευτική πολιτική τάξη του δικομματισμού, ώστε αυτή η λαϊκή κατακραυγή να λειτουργεί  (ακόμη) σαν πυροπροστασία στις τεράστιες αστοχίες της πρωθυπουργικής θητείας του και στην πολιτική του αυτοδιάψευση, η οποία συντελέστηκε με την συμφωνία μετά το δημοψήφισμα και την διαχείριση του Όχι, το οποίο, όπως απεδείχθη, καθόλου δεν τον βόλευε (το επιθυμούσε;). Για αυτό δεν έχει καμία τύχη η Αριστερή Πλατφόρμα, αφού όλο το πολιτικό της προσωπικό στην απογείωση του σύριζα, έως τώρα, «κρύφτηκε» στην αντανάκλαση του Τσίπρα. Το μόνο που ξέρ

Συνέντευξη του Θανάση Πολλάτου στον Αντώνη Παγκράτη  από την Καθημερινή Υπάρχουν άνθρωποι που «παράγουν» σκέψη στη σύγχρονη Ελλάδα; Υπάρχουν, ανάμεσά τους, νέοι διανοούμενοι, που διατυπώνουν πρωτότυπους ή διαφορετικά επεξεργασμένους συλλογισμούς και ιδέες πάνω σε κοινά ζητήματα; Υπάρχει μια παράλληλη πραγματικότητα, η οποία εξελίσσεται από ανθρώπους που κάνουν υπεύθυνα και αθόρυβα τη δουλειά τους; Υπάρχει λόγος για όλα αυτά; Μια έρευνα με ερωτήσεις και απαντήσεις για ό,τι μας απασχολεί ή δεν μας απασχολεί ως χώρα και ως πολίτες του κόσμου. Η πρώτη συζήτηση γίνεται με τον Θανάση Πολλάτο, συγγραφέα του βιβλίου «Παρασιτισμός και επίπλαστη εμπειρία. Ο Παναγιώτης Κονδύλης και η ελληνική κρίση» (εκδ. Επίκεντρο) στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών ή αλλιώς στο Ιλίου Μέλαθρον (την οικία του Ερρίκου Σλήμαν, ερασιτέχνη αρχαιολόγου, ευρύτερα γνωστού για τις ανασκαφές της Τροίας και των Μυκηνών) που από το 1881 -οπότε εγκαινιάστηκε- μέχρι σήμερα, έχει γνωρίσει μεγαλεία αλλά και π